از دست دادن فرزند در بارداری موضوعی عادی و رایج است و ممکن است برای هر کسی پیش بیاید ولی چگونگی صحبت درباره‌ این موضوع کار هر کسی نیست و اگر نمی‌دانید چه بگویید، این مطلب به شما کمک می‌کند.

این مطلب درباره زنانی است که حاملگی ناموفق داشتند و به هر دلیلی فرزند خود را تنوانستند به دنیا آورند. شاید همکار، خواهر، مادر، همسر و دوست این زنان باشید. بهتر است بیشتر از قبل مراقب کلمات‌تان باشید و به احساسات شکننده آنها لطمه‌ای وارد نکنید. شاید برای شما درک این موضوع سخت باشد که قبول نقش مادر یا پدر بودن اتفاق بزرگی در زندگی هر زوجی است و عواملی که موجب بر هم زدن این شرایط می‌گردد برای مرد و زن به یک اندازه دردناک است؛ ولی زنان به علت مهری که خداوند در دل مادر نسبت به فرزند قرار می‌دهد، سخت‌تر و دیرتر از مردان با شرایط کنار می‌آیند.

سالانه حدود ۲.۶ میلیون جنین سقط شده در جهان وجود دارد

طبق تحقیقاتی که روی زنان از بارداری تا زایمان انجام شد، حدود ۲۰ درصد از بارداری‌ها به دلایل متخلف به سقط ختم می‌شود. هر سال حدود ۲.۶ میلیون جنین در سراسر جهان به دلایل مختلف، سقط می‌شوند. نکته مهم‌ درباره مادرانی است که پس از سقط دچار استرس و شرایط روحی نامساعد می‌شوند. از هر ۱۰ مادری که کودک خود را از دست می‌دهند ۴ نفرشان تا ۳ ماه بعد از آن رویداد، از اختلال استرس رنج می‌بردند و گفتند که این استرس بر زندگی کاری آنها نیز اثر گذاشته است. بنابراین اگر این موضوع برای شما قابل درک نیست، از گفت و گو با زنانی که سقط داشتند دوری کنید؛ اما اگر می‌خواهید به آنها گوش دهید آرام‌شان کنید، این موارد را رعایت کنید:

۱. نگوییم: «خواست خدا بوده است»

دقت کنید که شاید طرف صحبت‌تان هنوز در شوک باشد و توانایی تفکیک مسایل به صورت منطقی را نداشته باشد. بنابراین به جای اینکه بگوییم: «خواست خدا بوده است» برایش از خدا آرامش و اتفاقات خوب را بخواهیم. اگر به او بگوییم که تمام این اتفاق از پیش تعیین شده بود، او این اتفاق درباره‌ی خود را ظالمانه برداشت می‌کند و بیشتر از پیش بهم می‌ریزد.

۲. نگوییم: «حداقل...»

وقتی از این کلمه استفاده می‌کنیم به او القا می‌کنیم: «درست است که این بدترین اتفاق است ولی بیا خوش بینانه نگاهش کنیم». شاید حس کم‌ارزشی به او بدهیم و حس کند اتفاقی که برایش افتاده است برای شما شبیه یک سانحه عادی می‌ماند.

۳. بزرگ نمایی نکنیم

درک حقیقی و واقعی از موضوع داشته باشیم و در همان حد هم واکنش نشان دهیم. اگر بیشتر از حد موضوع را بزرگ کنیم، هضم شرایط را برای آنان سخت می‌کنیم.

۴. چیزی نگوییم

یادتان باشد که آنان فقط گاهی نیاز دارند که شنیده شوند و چیزی نشنوند. این‌ گونه تخلیه احساسات خیلی اتفاق خوبی است.

۵. وارد جزئیات نشویم

اگر آنان از جزییات این حادثه چیزی نمی‌گویند و برای‌شان خوشایند نیست که درباره آن با کسی حرف بزنند، از جزییات آن نپرسید و بگذارید احساس امنیت حریم شخصی، برای آنان باقی بماند.

منبع: هاف‌پست