این نکته، دغدغه اکثر معلمان دارای کودک بیش فعال است... اما واقعا معلم چگونه باید با دانش آموز بیش فعال خود برخورد کند؟؟؟؟؟ در مورد دانش آموزان بیش فعال(ADHD)  آن چه که مهم است نحوه برخورد معلمان با این کودکان است و در حقیقت کلید اصلی موفقیت یا عدم موفقیت این دانش‌آموزان در امر تحصیل است و در روش تدریسی که معلمان به کار می‌برند باید میزان عیب‌جویی و انتقاد از این دانش‌آموزان را تا حد امکان کاهش دهند، میزان توجهشان به این کودکان باید مناسب بوده و کم و زیاد نشود، این کودکان باید همکاری مداوم و لازم در برنامه اصلاحی کلاس داشته باشند؛ معلمان باید یک رابطه عاطفی بسیار سازنده و مثبت بین خود و این گونه دانش‌آموز به وجود بیاورند و همزمان با مشاور، مدیر، والدین کودک، روان‌شناس و روانپزشک کودک در ارتباط باشند.

در واقع تدریس، مسلما باید در موقعیت‌هایی ارائه شود که توجه آن ها به معلم باشد و در هر بار آموزش فقط یک تکلیف تحصیلی تعیین گردد و تکالیف طولانی و زمان بر باید به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم شود تا حجم فشار کاهش یابد، دستور انجام کار و هر تکلیف باید مرحله به مرحله به دانش آموزان بیش فعال (ADHD) ارائه گردد و پس از آن باید خواست که آن را تکرار کنند تا از فهمیدن مطلب توسط آن ها اطمینان حاصل شود.

معلمان نباید در طول درس‌های شفاهی ارتباط چشم را با این کودکان قطع کنند، درس‌ها را مختصر و واضح تهیه کنند و در دادن درس‌های روزانه پیوسته و ثابت باشند و درس‌های پیچیده را ساده کنند و از درس‌های متعدد و زیاد بپرهیزند و مطمئن شوند دانش‌آموزان قبل از شروع کار درس را فهمیده‌اند.

معلمان باید «جای» دانش‌آموز را تغییر دهند، اما توجه کنند تا او متوجه علت کار آن ها نشود و او را قانع کنند که دوست دارند به او نزدیک‌تر باشند، و تا جایی که امکان دارد او را در نزدیک‌ترین فاصله نسبت به خود بنشانند.

سعی کنند دانش‌آموزی آرام و ترجیحاً زرنگ را در کنار او بنشانند (کودک بیش‌فعال، باهوش و سریع است) و نگذارند دانش‌آموزان بیش‌فعال در کنار یا نزدیک هم بنشینند.

همچنین این گونه دانش‌آموزان، نباید نزدیک در ورودی کلاس، پنجره، انتهای کلاس و حتی در کنار کلید برق بنشینند.  هر عامل کوچکی، وسیله‌ای برای حواس‌پرتی آن ها است، حواس آنها حتی با عبور یک پرنده پرت می‌شود!