میکروب‌ها همیشه آن قدر هم مضر نیستند و تماس با مقداری از آنها برای سلامت سیستم ایمنی اهمیت دارد. اما فاصله‌گذاری اجتماعی فرصت تماس با این موجودات دوست نداشتنی را از ما گرفته است.

درست است که اخبار تلخ همه‌گیری همه جا را گرفته است و با تاخت‌وتاز این بیماری مواجهیم اما نکات جالب توجهی نیز وجود دارند که کمی امیدوارکننده هستند. برای مثال آمار مرگ و میر سالانه ناشی از آنفولانزا در بسیاری از نقاط کاهش یافته است و این به خاطر رعایت الگوهای فاصله اجتماعی و سایر رفتارهای بهداشتی است. بسیاری از افراد گزارش می‌کنند که دفعات سرماخوردگیشان کاهش یافته و همه اینها شاهدی است بر اینکه چه توانایی‌هایی در تغییر رفتارهای روزمرۀ خود داریم. تغییراتی که می‌تواند بهداشت ما را بیشتر و بهتر بالا ببرد. اما وجوه دیگری را نیز باید در نظر گرفت. در ایمونولوژی این آموزه پذیرفته شده است که قرار گرفتن در معرض عفونت‌های معمول و میکروب های رایج در اوایل زندگی به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند تا یاد بگیرد چه چیزی را باید هدف قرار دهد و چه چیزی را به حال خود رها کند. عدم دستیابی به آن مواجهه‌ها در زمان مناسب، سیستم ایمنی بدن را نسبت به هر میکروب جزئی وادار به واکنش بیش از حد می‌کند.

این احتمال وجود دارد که یکی از اثرات طولانی مدت وضعیت جدید، فاصله‌گیری‌ها و رفتارهای بهداشتی، افزایش آلرژی‌ها و بیماری‌های مرتبط با آن مانند اگزما و آسم باشد، به ویژه در افرادی که در زمان شیوع بیماری کرونا نوزاد بوده‌اند. دوران نوزادی و اوایل کودکی دورانی است که بدن با انواعی از میکروب‌ها مواجه می‌شود و راه سازگاری و یا دفع آنها رایاد می‌گیرد اما رفتارهای بهداشتی و فاصله‌گیری اجتماعی این مواجهات را برای نوزادان به حداقل رسانده‌اند و این می‌تواند پیامدهایی در آینده فرد داشته باشد.

کودکانی که با سزارین متولد می‌شوند 25 تا 30 درصد بیشتر احتمال ابتلا به چاقی و دیابت را دارند زیرا با میکروب‌های واژن و مدفوع در هنگام زایمان طبیعی مواجه نمی‌شود. وقتی بچه‌ها را با آنتی بیوتیک معالجه می‌کنید، در اواخر زندگی میزان چاقی و آسم آنها بسیار بالاتر است. گفته می‌شود که طی 5 سال آینده کودکان مبتلا به آسم و چاقی بیشتر خواهند شد چراکه کمتر با دیگران بازی کرده‌اند و در فضایی پاستوریزه و احتیاطی بزرگ شده‌اند و بدن آن‌ها بسیاری از میکروب‌هایی که باید با آن‌ها مواجه می‌شد را نمی‌شناسد و به همین خاطر واکنش‌های ناسازگاری در مواجهه با آن‌ها بروز خواهد داد.

بسیاری از مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند افرادی که دوران کودکی آنها در خارج از شهرها سپری شده است یا با حیوانات ارتباط بیشتری داشته‌اند، آسم و آلرژی کمتری دارند. برخی مطالعات نشان می‌دهند که منبع آلرژی محرومیت از تماس با ارگانیسم‌های محیطی است که در طول هزاره‌ها همراه تکاملی ما بوده‌اند ولی زندگی امروزی باعث شده است که بدن ما عادت به همزیستی با آن‌ها را از دست بدهد و واکنش آلرژیک نشان دهد. این فرضیه را «دوستان قدیمی» می‌نامند، که نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض این ارگانیسم‌ها به سیستم ایمنی بدن ما اجازه می‌دهد تفاوت بین عوامل بیماری زا و همسفران غیرتهاجمی را بیاموزد.

میزان مصرف آنتی‌ بیوتیک، رژیم های غذایی نامناسب و دیگر رفتارهای امروزی ما موجب شده است که تنوع میکروبی موجود در بدن ما کمتر شود و بسیاری از میکروب‌های بی خطر که در بدن ما زندگی می‌کنند از بین بروند و همین مسئله بدن را آسیب‌پذیرتر کرده است.

هر زمان که از آنتی بیوتیک استفاده می‌کنیم، احتمال سازگاری بدن با باکتری برای محافظت از خود را کمتر می‌کنیم. به همین خاطر تجویز و مصرف نادرست آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند پیامدهای سنگینی برای سیستم ایمنی بدن داشته باشد و به طور مستقیم و غیر مستقیم موجب بروز مرگ و میر بالایی شود.

با بروز همه‌گیری در عین اینکه رفتارهای بهداشتی ما ابتلا به بیماری‌های دیگر را کاهش داده است اما یک هشدار هم در این زمینه به ما می‌دهد که بدن‌های ما و خصوصاً کودکانی که در دوران کووید-19 به دنیا آمده‌اند احتمالاً سازگاریشان با محیط کمتر شود چراکه با بسیاری از میکروب‌ها و ارگانیسم‌های محیطی ناآشنا است و همین مسئله موجب شکنندگی بیشتر سیستم ایمنی خواهد شد.

منبع: WIRED