سختی خوابیدن در کنار کودکی که هر روز بزرگ تر می شود بر کیفیت زندگی والدین تاثیرگذار است. در این شرایط جدا کردن اتاق خواب کودک آن قدر ها هم که تصور می شود سخت نیست و فقط کمی استقامت می خواهد و چند شب بدخوابی. داشتن اطلاعات لازم و دانستن راهکار های مفید که در ادامه مطرح می شود، می تواند به والدین در گذراندن این مرحله یاری رساند.

دلایل ضرورت جداسازی اتاق خواب کودک

والدین باید توجه داشته باشند، یکی از نتایج منفی جدا نکردن اتاق کودک از والدین، وابسته شدن بیش از حد کودک به والدین است و احتمال دارد این کودکان در آینده برای رفتن به مهدکودک یا مدرسه با مشکل مواجه شوند و رشد شخصیت در آن ها به کندی انجام گیرد. از سوی دیگر روان شناسان بر جدا ساختن رختخواب کودک از والدین تاکید می کنند و آن را عاملی برای رشد شخصیت کودک می دانند.

بهترین سن برای جداسازی اتاق خواب کودک

به طور کلی نوزاد بهتر است در سال اول زندگی خود، در اتاق والدین اما در تخت خواب جداگانه بخوابد. این در حالی است که بعضی روانشناسان معتقد هستند، والدین پس از 6 ماه اول می توانند نوزاد را در اتاق خودش بخوابانند اما 6 ماه یا یک سال اول زندگی زمان بسیار حساسی برای نوزادان است. بسیاری از مادران به علت وابستگی شدید به کودک ترجیح می دهند کودک خود را سال ها در کنار خود بخوابانند. والدین باید بدانند، هر چه سن کودکان برای جدا کردن محل خواب پایین تر باشد، انجام این کار راحت تر است و زمانی که کودکان قادر به اجازه گرفتن برای ورود به اتاق هستند آن ها را در اتاق جداگانه ای بخوابانند.

دنبال یک شبه به نتیجه رسیدن نباشید

از آنجا که کودک به خوابیدن در کنار والدین عادت کرده است، تغییر مکان خواب برای او چندان خوشایند نیست، از این رو ممکن است این امر با مقاومت کودک رو به رو شود و از کودک رفتار های نامناسب دیده شود. برخی والدین برای رهایی از ناراحتی های هنگام خواب، در مقابل کودک کوتاه می آیند و او را در تمایلاتش برای خوابیدن در کنار خودشان آزاد می گذارند. اگر چه این کار برای یکی دو شب قابل توجیه است؛ برای مثال وقتی که کودک بیمار است یا روحیه نامناسبی دارد اما به طور کلی، این عمل به کودک می آموزد با کمی اصرار و بداخلاقی (حتی بعد از بزرگ شدن) در کنار والدین خود بخوابد. با این حال به یاد داشته باشید تغییر مکان خواب کودک یک شبه ممکن نمی شود و برای این که تغییر مکان کودک، کمترین آسیب را به او برساند باید صبور باشید و در برابر رفتار های او تحکمی عمل نکنید.

6 راهکار جداسازی اتاق کودک از والدین
1 - به تدریج از او جدا شوید

در ابتدا، هیچ گاه کودک خود را به تنهایی برای خوابیدن در اتاقش نفرستید زیرا این امر می تواند فشار روانی زیادی را به کودک تحمیل کند. بهتر است 10 تا 30 دقیقه قبل از خواب را به او اختصاص دهید. توصیه می شود والدین در اتاق خواب کودک حضور پیدا کنند تا کودک به خواب رود. حضور والدین در کنار کودک موجب آرامش روانی وی می شود و به او این اطمینان را می دهد که اتاق خواب اختصاصی اش وحشتی ندارد و هر زمانی که لازم باشد والدین در کنار او خواهند بود.

2 - تا خوابیدن کودک کنارش بمانید

به طور طبیعی و در روز های ابتدایی جداسازی اتاق کودک، او تا صبح چند بار از خواب بیدار می شود و می خواهد به رختخواب والدین برگردد و پیش آن ها بخوابد. در چنین موقعیتی مادر باید با آرامش و همراه با نوازش به همراه کودک به اتاق او برگردد و تا موقع خوابیدن کنار او باقی بماند. همچنین قبل از خواب به کودک خود وعده بدهید که هر روز صبح که از خواب بلند می شود اگر در تخت خواب خودش باشد یک هدیه دریافت می کند. والدین فراموش نکنند که اگر مادر این روند را برای مدتی مانند یک ماه ادامه دهد اما تنها یک مرتبه به کودک اجازه خوابیدن در کنار خود را بدهد، تمام زحماتش از بین خواهد رفت.

3 - برای جدا کردن کودک تان مرحله به مرحله پیش بروید

یعنی کودک در مرحله اول در رختخواب خود در اتاق والدین بخوابد، بعد رختخواب او به تدریج فاصله بیشتری از رختخواب والدین بگیرد تا آن که به اتاق خودش منتقل شود.

4 - اتاق کودک تان را تزئین کنید

اتاق خواب کودک را با وسایلی که مورد علاقه او ست، تزیین کنید و اتاق او را به محل خوشایندی برای او تبدیل کنید.

5 - با کودک تان حرف بزنید

با بیان خاطرات شیرین خود یا دیگران از جدا کردن اتاق خواب تان در دوران کودکی و احساس های خوبی مانند احساس بزرگ شدن به خاطر این اتفاق، زمینه پذیرش این موضوع را در کودک بالا ببرید.

6 - در صورت نیاز از چراغ خواب استفاده کنید

اگر از تاریکی می ترسد، در اتاق او چراغ خواب قرار دهید.

منبع: خراسان نیوز