با آنکه کودکان دنیای متفاوتی دارند، اما آنان نیز مانند بزرگسالان در طول روز با مسائلی مواجه می شوند که باعث شادمانی یا ناراحتی شان می شود؛ بنابراین، احساس غمگینی نیز یک واکنش طبیعی از سوی کودک است با این حال گاه چنین احساساتی در کودکان به یک اختلال تبدیل می شود.

در ادامه نشانه های این مشکل و راه هایی که می توان برای کمک به کودکان از آن استفاده کرد توضیح داده می شود:
نشانه های افسردگی در کودکان

اختلال افسردگی در کودکان به دلایل ژنتیکی، محیطی و یا هر دو، ممکن است روی دهد. وقتی کودکی دچار اختلال افسردگی می شود معمولاً نشانه هایی را بروز می دهد؛ به عنوان مثال بی دلیل یا برای موارد کم اهمیت، گریه می کند، دیگر ممکن است به فعالیت هایی که سابقاً از آن لذت می برد علاقه ای نشان ندهد و مشکلاتی در توانایی تعامل و دوست یابی داشته باشد.

با این حال، برخی از نشانه های افسردگی کودکان به آسانی قابل درک نیست؛ به عنوان مثال، موارد دیگری مانند اعتماد به نفس پایین یا احساس گناه، پرخاشگری و غرولند کردن، همچنین شکایت از مشکلات جسمی مانند سردرد، دل درد و... نیز جزو نکات قابل توجهی است که باید با دقت نظر ارزیابی شود.
درمان های روان شناختی برای افسردگی کودکان

برای کمک به کودکان درگیر با مشکلات افسردگی و درمان آن، شیوه هایی همچون روش های دارویی، درمان های روان شناختی فردی، خانوادگی و مداخله هایی برای مدیریت شرایط غیر مساعد وجود دارد. درمان های دارویی برای کودکانی که به نشانه های شدیدتری از اختلال مبتلا هستند و این موضوع مشکلاتی در خواب، اشتها یا روابط اجتماعی آن ها ایجاد کرده است بسیار موثر است. درمان های روان شناختی هم رویکردهای مناسبی در این حوزه ارائه کرده که نتایج قابل ملاحظه ای برای این کودکان و خانواده های آنان در بر داشته است. این روش ها چنانچه توسط روان شناسان متخصص و شناخته شده، در این حوزه انجام گیرد، پیامدهای بلندمدت فراوانی برای مراجعان خواهد داشت.
9 کار که والدین می توانند برای درمان افسردگی کودک خود انجام دهند:

کودک فقط غذا نمی خواهد: برای کودک خود زمان ویژه ای اختصاص دهید، تنها توجه خود را به تامین خوراک و پوشاک او معطوف نسازید بلکه فرصت هایی را برای سپری کردن اوقات فراغت با یکدیگر فراهم کنید.

آماده باش باشید: پیش از آنکه کودک به علت شکست های مکرر در موقعیت های اجتماعی دچار سرخوردگی و یاس شود او را برای مواجهه با این شرایط یا دشواری های احتمالی آن آماده سازید؛ مثلاً با یکدیگر تمرین هایی را در این زمینه انجام دهید.

مستقل اما حمایت کننده: به گونه ای بر فعالیت های کودک نظارت داشته باشید که در عین وابسته نساختن او به خودتان، همواره احساس کند که از حمایت و پشتوانه شما برخوردار است و احساس بی کسی و تنهایی نکند.

خوددرمانی ممنوع: درمان های ارائه شده از سوی متخصصان را پیگیری کنید و نکات مطرح شده، در جلسات مداخلات روان-شناختی را به دقت اجرا کنید و در مصرف داروهای توصیه شده مقاومت و تعصب به خرج ندهید.

مطالعه کنید: توجه به نیازهای فردی، تحولی و جنسیتی هر یک از فرزندان و کسب اطلاعات درباره ویژگی های هر یک از مراحل سنی و تغییرات مرتبط با آن خصوصا در سال های آغازین بلوغ نقش بسزایی در افسرده نشدن کودکان دارد.

همسر و والد خوبی باشید: کاهش و حل تعارض های زناشویی که آشفتگی روان شناختی زیادی را برای کودکان ایجاد می کند نیز در شادمانی آنان بسیار موثر است. همچنین تلاش برای استفاده از شیوه های فرزندپروری کارآمد می تواند از افسردگی کودکان جلوگیری کند.

امید داشته باشید و امید ببخشید: عزت نفس را در کودک تان افزایش دهید و دیدگاهی مثبت در ذهن او از دنیا، خلق کنید، توانمندی های او را نادیده نگیرید و محیط اطراف را برای کودک، متخاصم و ناامیدکننده توصیف نکنید.

تغییر سبک فرزندپروری در صورت لزوم: تغییر سبک فرزندپروری از والدینی پرخاشگر یا بی تفاوت به والدینی مقتدر و در عین حال مهربان، در این مسیر بسیار موثر است. در این زمینه می توان از دوره های آموزشی موجود در کلینیک های تخصصی استفاده کنید.

ریشه را بیابید: بررسی محیط های دوستی یا آموزشی کودک به منظور ریشه یابی علل محیطی مشکلات او و تلاش برای کاهش استرس های موقعیتی و درمان افسردگی کودک نیز بسیار حائز اهمیت است.
منبع: میگنا