بلندخوانی؛ 

به دلیل عدم تطابق سرعت دیدن و شناسایی کلمات با سرعت تلفظ و به زبان آوردن آن‌ها، این روش باعث کاهش بسیار زیاد سرعت مطالعه می‌شود.

مطالعه در حین راه رفتن؛
برخی به این روش مطالعه علاقه‌ی فراوانی دارند در حالی که روش مناسبی برای مطالعه نیست. در حین راه رفتن به طور ناخودآگاه، فکر فرد به این معطوف می‌شود که پای او به چیزی برخورد نکند یا این‌که چه‌طور مسیرش را انتخاب کند که طبیعتاً کاهش تمرکز فرد در مطالعه را در پی خواهد داشت.

پرخوانی؛
کلمه به کلمه خواندن درس‌ها به شکلی که حتی یک «و» هم از قلم نیفتد که منجر به حفظ کردن مطالب هم می‌شود، نه فهمیدن آن.

مطالعه همراه موسیقی متن؛
برخی داوطلبان تصور می‌کنند اگر در محیط مطالعه برای مثال موسیقی ملایمی پخش شود به آرامش و تمرکز آن‌ها کمک می‌کند. طبق تحقیقات، اولویت تمرکز مغز انسان بر قسمت شنیداری خود است نه بینایی.

وسواس و بازگشت به عقب؛
برخی دانش‌آموزان در مطالعه همیشه نگرانی این را دارند شاید درس را کامل یاد نگرفته باشند. نتیجه‌ی این تفکر مطالعه‌ی مجدد و چندباره و طبیعتاً اتلاف شدید وقت خواهد بود.

مطالعه‌ بدون توقف؛
بین زمان‌های مطالعه‌ی خود، با الگوی منظمی، استراحت در نظر بگیرید. حتی‌ الامکان هر 2 ساعت یک‌بار یک بازه‌ی زمانی 15 تا 20 دقیقه‌ای را به این امر اختصاص دهید.

تهیه کننده: فرامرز علی پور