محمدمهدی فتوره چی
 سردار، تو چه کردی که اینچنین مستحق و مجتمع صفات متعالی انسانی شدی؟! این قلم باید از کدامین خصلت و حُسنت بنگارد تا کمی روح آزرده‌ام آرام گیرد؟

فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدِینَ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ عَلَی الْقاعِدِینَ دَرَجَةً وَ کُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنی‌ وَ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدِینَ عَلَی الْقاعِدِینَ أَجْراً عَظِیماً "نساء ۵۹"

تا امروز تردید داشتم که در وصف سردار سربلند و محبوب قلوب هم وطنان و شیعیان آزادیخواه منطقه و جهان اسلام یادداشتی احساسی بنویسم که شواهد و صحنه‌های شور و شوق زائدالوصف مردم در گوشه و کنار کشور و اقصی نقاط جهان، جایی برای قلم فرسایی نگذاشت و تصاویر مونیتورها این روزها بخوبی گویا و زبان‌های دوستان دور و نزدیک به مدح و ثنای ایثارگری‌ها و مراتب اخلاقی و فضل آن دردانه دوران بی تاب و چرخان.

ولیکن با دیدن سیل جمعیت عزادار و خوانخواهانش در تهران که گستردگی و شکوه آن در باورم نمی‌گنجد در تامل فرو رفتم که چگونه یک خادمی که خود را سربازی کوچک می‌نامد می‌تواند تا این اندازه در دل‌های دوستداران، غیر سیاسیون و حتی منتقدان نظام رسوخ کند و اینگونه عزیز و دوست داشتنی شود که چند روز هر ایرانی غیور و با معرفتی با کمترین تلنگری و یادی از رشادت‌ها و سجایای اخلاقی‌اش به آه و فغان و زاری روی آورد.

خدایا تو در کلام شریفت در قرآن کریم فرموده‌ای که: العزه لله و للرسول و للمومنین و.." و من اینگونه فهم کرده بودم که تو مومنان را در میان قوم و عشیره و نزدیکان و نهایتا آبادی و شهری عزت و آبرو می‌بخشی و هیچ در گمانم نبود که دایره این عزت برای آنانکه در راه تو مجاهدت می‌کنند و خالصانه استقامت می‌ورزند می‌توانند مرزهای شهری و کشوری را هم درنوردد و به اسطوره‌ای کم نظیر و جهانی مبدل شود تا جایی که قلمم به جای جاخوش کردن بین لبانم، هم اینک خوش رقصی می‌کند که از میان این همه واژه‌های ناب و صفات و سجایای اخلاقی و مردانگی‌ات برای کدامین صفت و ویژگی‌ات تیتری را برگزیند که در خور شان و مقام خوبرویی چو تو نیکو خصال باشد.

سردار، تو چه کردی که اینچنین مستحق و مجتمع صفات متعالی انسانی شدی؟! این قلم باید از کدامین خصلت و حُسنت بنگارد تا کمی روح آزرده‌ام آرام گیرد! از خلوص و صفای باطنی‌ات، از صلابت و استواریت، از تواضع و فوتنی‌ات، از رشادت و ایثارگری‌هایت، از استقامت و سرافرازی‌هایت، از نگاه بلند و فراجناحی و فراملی‌ات، از آن نگاه نافذت که دشمن را به هراس می‌انداخت و دوست را به مهر می‌نواخت، و یا از آن همه غیرت و جوانمردیت که در طول چهل سال بی‌نام ونشانی نه تنها آقا پلیس کودکان که پلیس پیوسته بیدار و بی باک ما پدران منطقه شدی تا با پریشان کردن خواب دشمنانِ امنیت و آسایش مسلمانان و ...، ناموسمان در امان و خواب نازِمان در این سال‌های ناامنی و اضطراب پریشان نگردد!

با کدامین صفت تو را بخوانم آی سردار دل‌ها و سلطان قلب‌هایی که هنوز از درک فهم زیبایی‌های این جهان وانفسا درمانده نشده‌اند؛ ای مرد روزهای سخت، ای مرد عمل، ای نیک پندار و نیک گفتار، چه نیک روزنامه‌های جهان تو را اینگونه با عظمت و احترام یاد کردند: مرد همه فن حریف(ویکلی استاندارد)، مهم‌ترین استراتژیست دنیا، قویترین مرد خاورمیانه و چگوارای ایران(لوموند فرانسه)، قویترین مامور مخفی در خاورمیانه(روزنامه اسرائیلی)، ژنرال نخبه(اشپیگل)، دشمن بسیار قابل احترام(اوباما)، دشمن شایسته آمریکا (ژنرال پترئوس)، دشمن مورد تنفر و تحسین(نیویورک تایمز)، قدرتمندترین بازیگر منطقه(میدل ایست)، مغز متفکر راهبردی شطرنج ایران در خاورمیانه، شوالیه سفید، ژنرال شماره یک جهان( پروتون)، دشمن دوست کن(فارن پالیسی)، استراتژیست بی‌نظیر(نیویورکر)، باهوش‌تر از تصور، خطرناک‌ترین و مرموزترین فرد تهدید کننده منافع امریکا، کاریرزماتیک‌ترین چهره نظامی جهان و ....

تو را براستی باید با کدامین عنوان و صفت داده شده از سوی رسانه‌های جهان بخوانم!؟ در قحطی انسان‌های وارسته و خدوم و خودخواهی‌های تمام ناشدنی عده‌ای فرصت طلب و زیاده خواه، در زمانه‌ای که خبری جز سلطان‌های دربند و رهای سکه و طلا و چای و ...نیست و گمان می‌رفت نظامیان جان بر کفمان در سیطره رسانه‌های نوین ارتباطی، جایگاهی در ذهن و قلب نسل اینترنت نداشته باشند تو چه خوب به ما و چند نسل بعد از من ثابت کردی که هنوز هم می‌توان بی مزد و منت و انتظار تکریم و تشکری، برای رضای خدا و خدمتِ صادقانه به خلق مصداق آیه فضل الله المجاهدین ....و حتی اسطوره‌ای شد برای آنان و حتی ازمنه و ادوار تاریخی بعد.

از آن زمان که دیدم با اقتدا به مولا علی ع در قنوت عارفانه‌ات از پذیرش شاخه گلی از دست کودک خردسالی که به تو روی آورده بود، بی‌توجه به آداب ظاهری نمازت، دست او را پس نزدی، باید می‌فهمیدم که تو از جنس ما خاکیان فرم گرا و آداب دان نیستی و رهبرمان چه نیک دریافت که تو عطر و بوی شهدا را داری و برای ایفای رسالتی بزرگ باید در این سال‌های سخت در میان ما زمینیانِ گرفتارآمده در چنگال دیو سیرت‌های داعشی و سفیانی به امانت در کوه و دشت و صحراهای منطقه، روز و شب به سر بری تا نقشه‌های شوم دشمنان قسم خورده را بر آب و قصابان زنان و کودکان مظلوم و بی پناه عراق و سوریه و یمن را منکوب کنی.

در این عصر و زمان که هر جمعیت و انجمنی به درست و غلط برای خود پدری را بر می‌گزیند تو را باید چگونه پدری خطاب کنم؟! تو که آنچه خوبان همه دارند یک جا داشتی! تو که چه زیبا تجلی­گر همه صفات عالی انسانی و الهی شدی! شاید، هریک از هم محبان و دوستدارانت تو را شایسته لقبی بدانند که بالاترین آن مالک اشتر بود و تو چه متواضعانه این عنوان را به ریشخند گرفتی و آن را تنها یک لقب دانستی!

در حالیکه دیروز در نماز ولی‌ات با دیدن اشک‌هایش و رشکی که از جای خالی تو تمام وجودش را در برگرفته بود دریافتم که تو بواقع شایسته‌ترین افراد به چنین لقب بزرگی بودی! تو را باید پدر امنیت نامید که در این سال‌های پر تنش و تهدید، تضمین کننده یکی از دو نعمت‌های بزرگ الهی بودی( نعمتان مجهولتان «الصّحّة و الأمان» ) نعمت‌های اساسی و حیاتی که در شمار نعمت­‌های بزرگ، ارزش و اهمیت‌شان در نبود و یا تهدیدشان آشکار می‌شود( بویژه نعمت امنیت که بعد از نعمت صحت و سلامت جسم از نیازهای دیگر بشر مهم‌تر و حیاتی‌تر است).

تردید ندارم که بخش عظیمی از جمعیتی که این روزها تو را به مهر، با اشک و آه به خانه­ی ابدیت بدرقه کردند از آن روی در فراغ تو می‌سوزند که تو و همرزمان ایثارگر و مدافعان حرمین شریفین در عراق و سوریه از جمله مهمترین ارکان تامین کننده امنیت‌شان، نه تنها در کشور که در جغرافیای سرزمینیِ چند کشور همسایه بودی و فاتح نبرد بی‌امان با تروریسم و افراطی گری؛ و اینگونه این سرزمین و مردمش را از خطر تعدی و تجاوز به ناموس و آب و خاک شان دور نگاه داشتی و شایسته بهترین القابی چون مالک اشتر و به زعم نگارنده هم، پدر مهربان امنیت کشور و ثبات و آرامش منطقه بودی؛ همانگونه که مقتدایت عباس ابن علی ع پاسبان و نگاهبان حرم اهل بیت بود و مایه سکینه و انبساط طفلان بنی هاشم و لذا همانگونه که مرتبه آن سقای علمدار در بهشت موجب غبطه پیامبران و اولیای الهی است این روزها هم چه بسیار عابدان و زاهدان و عالمان دینی که با دیدن این همه مقام و منزلت و تکریمت در آرزوی کسب چنین جایگاهی، نزد پروردگار زبان به تحسین‌ات گشودند.

چه باشکوه و جلال این مردم حق‌شناس با حضور میلیونی خود در روزهای اخیر وفاداری و محبت‌شان را به تو سردار دل‌ها و پدر امنیت‌شان نشان دادند. تو که به فرمایش مولا علی ع قدر و مرتبه‌ات را مردم به اندازه همت و عزم جهادی‌ات آنقدر بزرگ داشتند که رهبر و مقدایت تو را همچون شهید احمد کاظمی با ابای خلوت‌هایش با حضرت دوست به خاک سپرد تا به همگان ثابت کند که تو دردانه کم نظیر زمانه بودی و صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی، جامی که در سال‌های امنیت و آرامشمان برای او و خانواده‌اش جز شربت تلخ فراغ و تحمل درد و دشواری‌های شبانه روزی ثمری در این دنیا نداشت و براستی تنها شهادت پاداش سال‌ها مجاهدتش بود.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد