محققان دریافتند که استرس، وقتی که ما در معرض استرس مزمن هستیم می‌تواند ما را به انتخاب استراتژی‌های خطرناک‌تر هدایت کند.

به گزارش آفتاب‌نیوز، خوشبختانه، آنها همچنین دریافتند که روند مشابهی که این واکنش را ایجاد می‌کند، می‌تواند به صورت معکوس برای بازگرداندن رفتار عادی استفاده شود.

شرایط هزینه-سود شرایطی استرس‌زا است که ما اغلب در شرایط روزمره با آن مواجه هستیم و در آن با دو گزینه مواجه می‌شویم که هر دو دارای جنبه مثبت و منفی هستند.

به عنوان مثال، ممکن است فردی یک کار کم درآمد با وقت آزاد بیشتر یا یک شغل با درآمد بالا که زمان بیشتری نیاز دارد را انتخاب کند.

محققان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) دریافتند که استرس به طور عمده بر تصمیم‌گیری در شرایط هزینه-سود تاثیر می‌گذارد.

محققان دریافتند هنگامی که با استرس مزمن مواجه می‌شویم، تمایل به انتخاب گزینه‌های پر خطر و پر هزینه وجود دارد.

در مطالعه قبلی، محققان جوندگان را تربیت کردند تا به یک مسیر مارپیچ بروند که در آن با دو گزینه مواجه شدند: شیر شکلات غلیظ با چراغ‌های خیره کننده و شیر شکلات رقیق با چراغ‌های کم نور قابل تحمل.

هنگامی که محققان ارتباط بین نورون‌های قشری و استریوزوم را از طریق اپتوژنتیک قطع می‌کردند، ترجیح موش‌ها به گزینه کم خطر و کم هزینه تغییر کرد و آنها شروع به انتخاب گزینه‌های پر خطر و پر هزینه کردند.

اپتوژنتیک(Optogenetics) با پیشرفت تکنیک‌های تصویربرداری در قرن اخیر، مطالعه و بررسی عملکردهای مغزی را سرعت بخشیده است.

تکنولوژی اپتوژنتیک قدمی است به سوی بررسی‌های دقیق‌تر. روش‌ها و ابزار تک مولفه‌ای قابل اعتماد که بتوانند تنها یک اپسین(ترکیبی که شامل بخش پروتئینی شبکیه می‌باشد) را هدف قرار بدهند.

همچنین میزان حساسیت نوری از عناصر مهم در این روش هستند که امکان مطالعه عملکرد دقیق و خاص سیستم عصبی را ایجاد می‌کنند.

اپتوژنتیک همان‌طور که از اسمش پیداست استفاده همزمان از اپتیک و ژنتیک برای تشخیص عملکرد سلول‌های خاص در بافت‌های زنده می‌باشد.

به طور مثال ژن‌های اپسینی- میکروبی می‌توانند برای کنترل نوری عملکردهای تعریف شده‌ای در مجموعه‌ای از سلول‌های عصبی استفاده شوند.

برای اپتوژنتیک به وسایل مهندسی که بتوانند به طور دقیق سلول‌های خاص را هدف قرار دهند، تکنولوژی انتقال نور و روش‌های کنترل اپتیکی با قابلیت بازخوانی سریع اطلاعات مانند ارگان‌های فلورسنت یا شاخص‌های ژنتیکی کدگذاری شده، ثبت الکتریکی، سیگنال fMRI یا آنالیز کمیتی رفتارها نیاز است.

محققان موش‌ها را هر روز تا دو هفته تحت استرس قرار دادند. قبل از اینکه موش‌ها تحت تاثیر قرار بگیرند، آنها تقریبا نصف اوقات طرف کم‌نور را انتخاب کردند و حتی زمانی که محققان غلظت شیرشکلات را زیاد کردند نیز موش‌ها این روند را ادامه دادند.

هنگامی که موش‌های تحت استرس قرار گرفته با همان انتخاب‌ها مواجه شدند، حتی پس از افزایش غلظت شیرشکلات در طرف کم نور، طرف پرنور را انتخاب کردند. آنها واکنش مشابه با موش‌هایی که تحت تاثیر اپتوژنتیک دستکاری شده قرار گرفته بودند، داشتند.

علاوه بر این، محققان دریافتند که این اثر می‌تواند به مدت یک ماه ادامه یابد و رفتارهای با هزینه بالا و پر خطر انجام شود.

"آن گریبیل" یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: به نظر می‌رسد که حیوانات توانایی خود را برای تعدیل هیجان و جلوگیری از بروز احساسات برای بروز رفتار معقول را از دست داده بودند.

خوشبختانه، به محض اینکه محققان توانستند این رفتار را با دستکاری اپتوژنتیک و استرس مزمن تحریک کنند، آنها توانستند با تهییج نورون‌های پر سرایت و سرکوب استریوزوم، تصمیم‌گیری طبیعی و عادی را بازگردانند.

این نشان می‌دهد که رفتار تحریک آمیز ناشی از استرس، مانند اعتیاد، امکان پذیر است.

"الکساندر فریدمن"، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: این تغییر وضعیت می‌تواند برگشت پذیر باشد و در آینده امکان پذیر خواهد بود که شما این اینترنورون‌ها(نورون‌های رابط) را هدف قرار دهید و تعادل تحریک و هیجان را بازگردانید.