ماه رمضان ابعاد و چهره های گوناگون دارد و هر کس از یک زاویه به تماشای سیمای رمضان می ایستد و به میزان توش و توان خویش از آن بهره می گیرد. جلای ذهن و صفای ضمیر توام با کار و تلاش و آهنگ «قرب جویی » در استفاده از انوار رمضان و انعکاس فروغ آن نقش فراوان دارد. در این نوشتار به یادآوری گوشه هایی از الطاف پیدا و پنهان الهی در بهار قرآن می پردازیم و از نگاه قرآن و حدیث به دیدار سیمای زیبای رمضان برمی خیزیم. ماه رمضان تنها ماهی است که نام آن در قرآن آمده است و از آن به عنوان ماهی که قرآن در آن فرود آمده معرفی شده است.

از رسول گرامی نقل شده که رمضان را رمضان گفته اند، زیرا گناهان در آن می گذارد و می سوزد (1) . از همان بزرگوار بازگو شده که: درهای آسمان در اولین شب رمضان گشوده می شود و تا آخرین شب آن همچنان باز است (2) .

امام چهارم در صحیفه سجادیه دعای ورود به رمضان (3) از این ماه به عنوان « شهر الصیام »، «شهر الاسلام »،ماه پاکی،و «ماه پالایش » و ماه شب زنده داری نام می برد. و در دعای وداع (4) رمضان آن را «شهر الله اکبر» وعید اولیای الهی می نامد و همچون مادری که از فراق فرزند بنالد، در فراق رمضان گریه می کند. ماه رمضان اردوی تربیتی خداست که هم اینک فرا رسیده است. اردویی که از سوی پروردگار بزرگ در سراسر گیتی و طول تاریخ برگزار می شود. پیر و جوان و زن و مرد در این ضیافت ملکوتی بر سر سفره الهی می نشینند و با بهترین اغذیه آسمانی پذیرایی می شوند.

ماه رمضان میقات دعا و نیایش و کانون ایمان و آگاهی و آزادی است که هزاران درس سازندگی و رمز و راز سعادت و نیک بختی را به شایستگان می آموزد.

پیام رمضان، پیام تقوا و پارسایی و ندای بلند نوسازی معنوی و فرهنگی است.

پیام رمضان، پیام آزادی انسان از زنجیر غرائز و هوسهای شیطانی و به بند کشیدن شیاطین، توسط فرشتگان الهی است.

رمضان ماه خوش رفتاری با زیردستان و کارگران و کارمندان و عفو و گذشت از لغزش های احتمالی است. رمضان، ماه مواسات و برادری و همدردی با محرومان و مستمندان در سراسر گیتی است. ماه صبر است و مقاومت.آغازش رحمت است و میانه اش مغفرت و پایانش اجابت و آزادی از آتش. (5) ماه رمضان، ماه مسابقه در خودسازی و نوسازی معنوی و فصل توزیع جوائز الهی است.

سرآغاز سال رشد و تکامل روحی و ماه اول در«تقویم عبادی » و روزشمار فوز و فلاح و آزادی است. رمضان، ماه روزه و حضور در مهمانسرای حضرت حق است. انسان با روزه به قلمرو رحمت الهی گام می نهد و زکات بدن خویش را می پردازد. زکات بدن کاهشی است که به رشد و افزایش می انجامد و پرداختی است که دریافتها درپی دارد. (6)

پیام رمضان. پیام آزادی از کمند عادت هاست. ماه رهایی از زنجیر اعتیاد و عادتهای خوردنی، خواندنی، شنیدنی، نوشیدنی، دیدنی و عادتهای گفتنی و خفتنی و...

پیام رمضان، پیام بیداری از خواب غفلت و رهایی از دام شهوت و آگاهی از عرفان و عروج بشریت و هشدار نسبت به وابستگی به غل و زنجیر مادیت و چاه طبیعت است.

هلال رمضان، صدای بازگشت به خویشتن خویش است، که دور افتادگان قله معرفت را به درک فضیلت « لیلة القدر» فرا می خواند و فریاد بازگشت به فطرت و عید فطر را به انسانها، نوید می دهد.

ماه توبه و بازگشت
رمضان ماه آتش زدن بر خرمن گناه است و فصل سوزاندن زباله های جسم و جان و جامعه. فصل پاکسازی فضای زندگی و بهار باران وحی بر قلب و روح فرزندان قرآن و عاشقان عترت(ع) است.رمضان ماه توبه و بازگشت است. بازگشت از هرگونه شرقزدگی و غرب گرایی به «صراط مستقیم » قرآن و اهل بیت(ع) و حرکت در مدار و مسیری که در عصر ما امام خمینی ترسیم فرمود و در صحیفه نور (7) تدوین شد. رمضان ماه توبه و بازگشت است، بازگشت از هر گناه فردی و جمعی، بازگشت از هر گونه لغزش و خطای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و هر گونه سیاست گذاری و برنامه ریزی که ما از اهداف انقلاب اسلامی و خط اصیل امام دور می کند.

ماه رمضان ماه تنظیم جهت گیری انسان و تقویت ایمان و تحکیم برادری بر محور قرآن است. پیام رمضان، پیام سلامتی، دوستی، امنیت و ایمان و آزادی در پرتو بندگی خدای مهربان و مقتدر است که تنها با جهت گیری قرآنی و رهبری علوی دست یافتنی است.

ماه رمضان ماه خودسازی و تکامل معنوی دولت و ملت و ماه بازگشت هر دو به معیارهای اصیل قرآن و عترت(ع) است.

در این ماه باید از حمله ها و حمایت هایی که ناآگاهانه و به تحریک دیگران انجام دادیم بسوی خدا بازگردیم. آری ماه «بازگشت » است. بازگشت از تهمت ها و دروغ ها، بازگشت از جناح بندی ها و هرگونه راست گرایی و چپ زدگی، توبه از هر چه رنگ بوی کفر و نفاق و فسق و گناه دارد. رمضان ماه بازگشت از برنامه ریزی ها و بودجه گذاریهای نامشروع است.

ماه بازگشت از قانون نویسی نسنجیده و رای دادن و ندادن های بی حساب و کتاب است. ماه بازگشت از قضاوت ها و داوریهای ناروا و اظهار نظرهای شتابزده و کارنشناسانه است. ماه لغو همه برنامه های ناهماهنگ با خط قرآن و عترت و هر گونه قرار داد و پیمان دوستی با شیاطین ریز و درشت داخلی و خارجی است.

ماه استغفار است. از هرگونه انتخاب و انتصابی که بدون معیارهای قرآنی انجام گرفته پوزش بطلبیم و از هر گامی که به سوی کفر و شرک نزدیک شده ایم و هر دستی که به سوی استکبار و جلاد بزرگ قرن، آمریکا دراز کرده ایم، توبه کنیم.

رمضان ماه توبه است، توبه از غفلتهایی که در گفتار و نوشتار و امضا و رفتار داشته ایم. توبه از لباسهایی که هماهنگ با فرهنگ غرب بافته و دوخته و فروخته و پوشیده ایم. توبه از سمینارهایی که از بودجه بیت المال ولی برای نمایش خصیت خود و دوستان برگزار کرده ایم. توبه از مقاله هایی که در خط جناح و گروه و باند خویش، بدون توجه به آثار زیان بار فکری،اخلاقی آن نگاشته، ویراسته، چیده، مقابله کرده و چاپ و منتشر کرده ایم.

بازگشت از تجلیل و دوستی کفار و منافقان، که به بهانه علم و هنر و صنعت و ورزش، آگاهانه و ناآگاهانه، ارزش ایمان و جهاد و تقوا را در برابر آن تحقیر کرده و معیار اول یعنی ایمان و کفر را به فراموشی سپرده ایم.

بازگشت از هر درجه و مقام و عنوان و لقبی که به ناحق به اشخاص و گروهها بخشیده و یا به ناروا از دیگری بازستانده ایم.

ماه توبه از« رقابت »ها و«حسادت »ها است.

ماه توبه از بدگمانی ها نسبت به مؤمنان و حسن ظنی که در حق کفار و منافقان نشان دادیم. ماه توبه از شدت و تحقیری که در برابر مؤمنان و حزب الله و حزب الله یی ها روا داشتیم و توبه از نرمش و تملق و ترسی که از کفر جهانی به جان خریدیم.

توبه از دروغ هایی که به مردم گفتیم و توبه از اطلاعات راست و دروغی که به سود کفار و استکبار، گفته، نگاشته، مخابره کرده، منتشر ساخته و به شبکه های جهانی اطلاع رسانی و بانکهای اطلاعات کفر و شرک و نفاق سپردیم.

ماه توبه است. توبه از احکام عزل و نصبی که نه بر اساس صلاحیت و لیاقت بلکه بر معیار تملق و جناح گرایی و داد و ستد سیاسی صادر کردیم و هنگام امضاء خدا را از یاد بردیم. بیش از آنچه مردم ما نیاز به ماه رمضان و خودسازی دارند، دولتمردان ما باید با کمیل هم ناله شوند و بگویند:« اللهم اغفرلی کل ذنب اذنبته و کل خطیئة اخطاتها.» خدایا هر گناهی که کردم بیامرز و هر خطایی که رفتم ببخشای.

آری ماه رمضان ماه بازگشت به قرآن است و تنظیم کامل افکار و اخلاق و رفتار انسان. البته اگر تکثرگرایان اصول ثابت و قرائت معتبری را برای ما به رسمیت بشناسند و با تئوری نسبیت حق و باطل به آشتی کفر و ایمان برنخیزند.

ماه توحید و ولایت
یکی از بزرگترین آفاتی که انقلاب اسلامی و هویت دینی مردم ایران اسلامی و هویت دینی مردم ایران اسلامی را هم اکنون تهدید می کند، تحریف ها و تصحیف ها و قرائتهای ناشیانه ای است که توسط برخی جاهلان و یا مزدوران از اسلام و تشیع و تاریخ اهل بیت(ع) و تاریخ اسلام و مسلمین ارائه می شود و به بهانه اینکه از دین قرائت های گوناگون وجود دارد هر کسی به خود حق می دهد به تحریف «عقاید» و«احکام و تاریخ اسلام » بپردازد و چهره ای ناقص و نادرست و زشت از قرآن و اسلام و تشیع ترسیم کند.

روش «قیاس » و استحسان و تاویل و تفسیر به رای که در فرهنگ اهل بیت(ع)، عامل محو و نابودی دین شناخته شده، اینک توسط برخی قلمداران و به سفارش دشمنان اسلام به شدت رواج دارد و رنج آورتر اینکه به بهانه لزوم « جامعه چند صدایی » و سعه صدر و تسامح، مورد حمایت برخی دست اندرکاران امور کشور قرار می گیرد.

توحید چیزی جز نفی حکومتهای هوس آلود فردی و جمعی و اعتقاد به یگانگی و حق حاکمیت و مالکیت انحصاری خدا بر جهان نیست، مؤید این حقیقت پاسخی است که امام صادق(ع) به یونس بن عبد الرحمن می گوید:

«قلت لابی الحسن الاول(ع):بما اوحد الله؟ فقال یا یونس، لا تکونن مبتدعا، من نظر برایة هلک و من ترک اهل بیت نبیه ضل و من ترک کتاب الله و قول نبیه کفر.» (8)

«به امام هفتم گفتم، خدا را چگونه یگانه بدانیم.فرمود: ای یونس، هرگز بدعتگذار نباش. هر کس طبق رای خویش بنگرد، هلاک شود و هر کس اهل بیت پیامبرش را رها کند، گمراه گردد و هر کس کتاب خدا و سخن پیام آورش ترک گوید، کافر شود».

جامعه اسلامی، جامعه تک صدایی نیست ولی در جامعه اسلامی صدای برتر و آوای مقدس، موسیقی مدرن و ترانه سنتی و تز لیبرالیستم و اندیشه لائیک نیست، آوای قرآن است و صدای اذان و هر صادیی مخالف آوای قرآن و سخن عترت، اعتبار فرهنگی، حقوقی، سیاسی و مردمی ندارد و کارگزاران نظام اسلامی در هر رده و مقام قبل از آنکه با« ایسم های غربی » و« شرقی » آشنا باشند باید قرآن و حدیث را بفهمند و عمل کنند و قبل از آنکه دکترای مدیریت و فلسفه و علوم سیاسی بگیرند، باید به فهم قرآن و حدیث روی آورند. صدای ملی گرایی، صدای التقاط، صدای پلورالیسم، صدای جمود و تحجر، ادعای قانون گذاری در برابر خدا، صدای شیطان است و زوزه گرگ و نعره شیطان بزرگ، و این جیغ و دادهای فرمایشی «آمریکا» صدای همشهریان ما و ایرانیان امروز و فردا نیست.

در نظام اسلامی، عالی ترین، محبوب ترین و راست ترین صداها، صدای تکبیر و توحید و شهادت به نبوت و ولایت اهل بیت(ع) پیامبر است. و کسانی که در برابر تفکر توحیدی، بت تکثرگرایی و پلورالیستم را می پرستند و به جای پاسداری از امر به معروف و نهی از منکر، بر ضریح تساهل و تسامح دخیل بسته اند. هرگز راه به جایی نخواهند برد و از نرمش در برابر غارتگران و زورگویان جهانی جز تحقیر و استثمار بیشتر نصیب و بهره ای نخواهند داشت.

اجبار و تحقیر بی مرز عرفات توسط آمریکا و حذف مواد اساسی از منشور مبارزات مردم فلسطین و هجوم مجدد و رسوای آمریکا و انگلیس بدون رعایت حداقل ظاهرسازی و فرمالیته بین المللی به مردم بی گناه عراق، ماهیت مدعیان حقوق بشر و دمکراسی و آزادی را نشان داد. و یکبار دیگر همه دنیا فهمید، تنها زبانی که استکبار جهانی می فهمد و بدان سخن می گوید، زبان سه ضلعی زر و زور و تزویر است و«گفتگوی تمدن »ها با ارتباط و مذاکره با شیطان فرسنگ ها فاصله دارد. و مذاکرات «جوجه » با«روباه پیر» و« روباه صحرا» هیچگاه به سود صلح و عدالت و آزادی نخواهد بود.

فاعتبروا یا اولی الابصار

و السلام. سردبیر

پی نوشتها:

1- رسول الله(ص) انما سمی الرمضان لانه یرمض الذنوب، کنزل العمال، 23688.

2- رسول اکرم، بحار، ج 96، ص 346.

3- صحیفه سجادیه، دعای 44.

4- همان، دعای، 45.

5- الفروع من الکافی، ج 4، ص 67.

6- همان، ج 4، ص 63.

7- این پرسش همچنان بدون پاسخ است. که چرا هم اکنون صحیفه نور در بازار به طور کامل یافت نمی شود؟

8- اصول کافی، ج 1، ص 73.

منبع : مجله  فرهنگ كوثر  دی1377، شماره 22