در مراسم چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، دو اتفاق ناگوار و بسیار تکان‌دهنده رخ داد. در مراسمی که باید الهام‌بخش وحدت و یکپارچگی ملت باشد، اتفاقاتی افتاد که یکی مصداق انحراف و دیگری سبب‌ساز انشقاق بود.

روزنامه ایران یکشنبه ۲۶ بهمن در یادداشتی به قلم غلامرضا انصاری عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت، نوشت: اولین اتفاق ناگوار که اعتراض‌برانگیز شد و با این حال اعتراض‌ها درباره آن به پاسخ قانع‌کننده‌ای از سوی مسئولان مربوطه منتهی نشده است، حذف نام امام خمینی(ره) از قطعنامه پایانی مراسم بود. باید به انقلابیون انقلاب ندیده، تذکر داد که «خمینی» شناسنامه انقلاب و هویت این نهضت است.

اینکه گفته شده «این انقلاب بی‌نام خمینی در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست» فقط به تصویر و هویت انقلاب ایران در نگاه افکار عمومی جهان و دولتمردان کشورهای دیگر تسری ندارد. در درون کشور هم ما با پدیده نو شدن نسل‌ها مواجهیم. نسل‌هایی که از نقاط عطف تاریخی انقلاب خاطره‌ای ندارند.

حذف نام امام خمینی، کم‌رنگ ساختن تاریخ مبارزات مردمی به رهبری ایشان و زیر سؤال بردن مواضع و تصمیمات کلیدی امام(ره) در بزنگاه‌های تاریخی کشور آنچنان که در سال‌های اخیر با کمال تأسف شاهد آن هستیم چیز دیگری از انقلاب و ۲۲ بهمن باقی نخواهد گذاشت. این فاصله گرفتن‌ها اگر چه با زاویه‌ای اندک آغاز شوند در منتها علیه خود به فاصله‌هایی بعید می‌انجامند.

دومین اتفاق نا گوار رخ داده در ۲۲ بهمن امسال توهین به شخص دوم مملکت و ریاست جمهوری بود. امری که متأسفانه در سال‌های اخیر بعد از به راه انداختن غائله دی ماه ۹۶ در مشهد تا به امروز به‌طور متواتری در قالب‌های مختلف و از سوی برخی جریان‌های مخالف دولت تکرار شده است. مدعیان جدیدانقلابی، باید بدانند که با کاشت باد باید در انتظار درو نمودن توفان باشند. اگر این هنجارشکنی‌ها تداوم یابد نه از تاک نشان می‌ماند و نه از تاک‌نشان چیزی باقی خواهد ماند.

خطاب به این مدعیان باید گفت که اگر التزامی به نظام دارید، بدانید که مناسبت‌های ملی متعلق به همه اقشار ملت است. این ملت ایران است که می‌خواهد در این روز ملی با یک صدا، آرمان‌ها و شعارهای اصیل انقلاب و بازگشت به آنها را درخواست کند و پس ازچهاردهه بازهم با فریادی رسا شعار «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» سر می‌دهد. چنین روز ملی جایی برای هیچ نوع عقده گشایی نبوده و نیست.