امروز، روز میلاد مشق دانایی است؛ روز تحریر حکمت و شکفتن معرفت.

صادق آل محمد صلی الله علیه و آله ! از سرزمین درس و مکتب جعفری ات، از آن منبر و مسجد و محراب، پژواک درس های تو هنوز به گوش می رسد.

کتاب های حدیث، مفتخرند که تبارشان به کلام تو ختم می شود و طعم دانایی، با تکرار ترکیب هایی از کلام توست که در کام جان ها نقش می بندد.

آهنگ اندیشه های بیگانه، از دورها تا دل اسلام آوردگان شهر سفر می کرد و بر ذهن ها و زبان ها می نشست. در آرامش آب ها، موج ها و طغیان هایی برمی کشید و بی تاب می کرد، فرقه ها و نحله های رنگارنگ را.

غوغا و اضطراب برپا شده بود؛ معرکه ای از رأی ها و نظرها.

تو، پرستار لطافت قلب ها، دست بخشایش را بازگشودی و به انتظار پرسش ها و ابهام ها پایان دادی.

عطش و حیرت، زیر باران دانایی که از تو می بارید، سیراب و آرام می شد.

زیرنویس:
امروز، در دشت دل ها، بوی دانایی دمیده است. تولد مکتب صادق علیه السلام و مذهب جعفری مبارک باد.

امام جعفر صادق، از آسمان آمد
رزیتا نعمتی
آن روز، در خانه اُمِّ فروه، آسمان به زمین پیوند خورد.

قابله، سراسیمه بیرون دوید و مژده میلادش را داد.

راز ماندگاری نوزاد امام باقر علیه السلام ، حکمت الهی سینه اش بود که او را به جایگاهی رساند که تنها در مسجد کوفه، 900 تن از شاگردان آن امام می زیستند و کاروان ها، آوازه علم حضرت را به شهرها می بردند. صبح صادق آمد تا جریان امامت را به روشنایی پیوند زند:

امام جعفر صادق از آسمان آمد به جسم خسته عالم دوباره جان آمد
وقف علم و معرفت
حجت ششم! عصر تو، عصر جنبش غالیان و جنبش خوارج بود. ولی تو همواره خود را با درایت کنار کشیدی و نیم قرن از عمر شریف خود را وقف علم و معرفت کردی؛ مدتی در مدینه و سپس در عراق.

آن روز که خلافت منصور عباسی را پیش گویی کردی، حتی دشمن نیز اقرار به این کرد که تو را باید «صادق» لقب نهاد.

پایه گذار مکتب سبز جعفری
تو ـ استاد نسل معاصر خود بودی. سیاست و ملک را به خواستاران آن واگذاشتی و میوه های محضر علم تو، یکی یکی رسیدند؛ مالک، ابوحنیفه، جابربن حیان و هزاران هزار دیگر. تنها با دست های تو بود که عرفان در اسلام ریشه دواند و مکتب مردم سالاری و تعادل اندیشه، شکل گرفت. شیعیان را به گرد شمع وجود خود جمع کردی و آن روز بود که تدبیر تو در رفتار، تسلط تو را بر همه امور نشان می داد؛ روش معتدلی که از راه کشف و کرامت به تو رسیده بود.

مدهوش صبح «صادق»یم
فاطره ذبیح زاده
سپیده صبح صادق، دمیده از سمت اشراق مدینه! لعل لب فرشتگان، مترنم از نوای خوش بشارت است؛ بشارت آمدن کودکی از تبار صالحان و هادیان!

فرشتگان، سر از حجره های آسمان برآورده اند تا رد روشن شهاب جعفر صادق علیه السلام را تا کهکشان دامان پاک و پرستاره «ام فروه»، بدرقه کنند. دشتی از اقاقیا و داوودی، تا پای خانه پرنور باقرالعلوم صف کشیده اند و چشم دوخته اند بر جمال بی مثال گل تازه دمیده اش.

شور و شوق، به سماع آمده است در دیدگان خیس شیعیان علی. امشب، نور سینایی صادق، بر قلب طور مدینه تابیده است و عاشقان ولایت، مدهوش جلوه پرفروغ و ربانی اویند.

مقدمش گلباران!
هفده ربیع، بهاری ترین فصل اهل زمین است. در نیلوفرانه قدوم ختم رسل، برای روشنی دیدگان جد عزیزش، نور در دیدگان منتظر آینه ها پراکنده اند؛نور عالم گیر صادق آل احمد را!

مولای عطوفی آمده است که در تاریکی شبانه کوچه های مدینه، به رسم علی علیه السلام ، انبان نان فقیران بنی ساعده را بر دوش می گرفت. زبانش از ذکر خدا لبریز بود و بیش تر روزهایش به روزه سپری شد. پینه دستانش، آشنای دیرینه بستان های مدینه بود.

آری! صادق آل محمد صلی الله علیه و آله ؛ آمده است؛ صابر راه حق و رئیس مذهب عشق، آمده است. قدومش گلباران!

از صدف «قال الصادق»
حجت ششم! مسجد مدینه، آذین شده است برای طلوع انوار آسمانی فقه تو.

ستون هایش، گوش سپرده اند، شیوایی کلام فاضلانه ات را.

وجب به وجب زمین مدینه، عطر ملکوت گرفته است.

ملائک، بال گسترده اند بر خاک راه تو تا پابوس احیاگر آیین محمدی صلی الله علیه و آله باشند.

فقه، می جوشد از لحظه های پرنور و صادقانه ات. «قال الصادق»های تو، ستاره پاشیده است بر تارک چند صدسال اجتهاد و فقاهت. مکتب توحیدی ات، در لحظه لحظه «شیعه بودن» شناور است.

یک عمر، درّ گران بهای احکام خدا، از صدف «قال الصادق» تو تراویده است. از هشام ها و مفضل ها، تا شیخ مفیدها و بحرالعلوم ها، از خوشه خوش رنگ و بهشتی کلام تو روییده اند.

مولا جان! شیعه اگر زنده است، شیعه اگر پویاترین مکتب دنیاست، شیعه اگر اوج گرفته بر آسمان بالندگی، همه به یمن تلألوی علم لدنی توست.

پیام کوتاه:
طلوع آفتاب علم لدنی، امام صادق علیه السلام بر پهنای قرن ها فقاهت و اجتهاد، مبارک باد!

صادق آل محمد صلی الله علیه و آله آمده است و صابر راه حق و رئیس مذهب عشق؛ قدومش گلباران!

صبح صادق
زینب مسرور
اندیشه در حیرت است از کسی که بهتر از او را، هیچ چشمی ندیده، هیچ گوشی نشنیده و در هیچ قلبی راه نیافته...؛ او، آیینه ذات پروردگار بود و می دانست هر آنچه را در آسمان ها و زمین و بهشت و دوزخ بود؛ از گذشته تا آینده. او هر آنچه داشت، از خدا داشت و «قرآن» که «بیان کننده همه چیز است».

دولت هایی پوشالی در نبرد بودند و جدال؛ یکی با کژ اندیشه هایی محال و دیگری در حال زوال و... «حال» بهترین مجال برای آن که «شیعگی» جان بگیرد و اسلام، سامان. او بیشتر از همگان، هر چیز را برایمان باز گفت و خویش آن سان بود، که می نمود. و «شیعه» منسوب به اوست؛ آیا ما پیروانی صادق هستیم؟

فرزند آسمانی مدینة الرسول، با سی و چهار سال احیاگری و اهتمام، شیعه را یک سره «جعفری» کرد. عطر خوش عرفان، کلام، فقه، عقاید و... از جانش می تراوید و در جای جای جهان می پیچید؛ آن گونه که هزاران شاگرد را در مکتبش پرورانید.

علم اولین و آخرین
«صبر»ش چنان بود، که در مصیبت ها همگان را به شگفتی وامی داشت. «عفو»ش آن سان که برای آمرزش دشنام دهندگان خویش، به نماز برمی خاست و هدایتشان را در دعا از خداوند می خواست.

«سخاوت»های پنهانی اش، شبان تارِ مدینه را روشن و دل های تهی دستان را بسی خشنود می ساخت.

«عبادت»ش، چندان عاشقانه بود، که پیوسته او را در ذکر و روزه و نماز، به درگاه آن یگانه بی نیاز می دیدند و علمش چنان بود که در مکتب او، چهار هزار شاگرد، از مخالف و موافق، بهره می برد.

واپسین وصیت
همو بود، که در واپسین لحظه های حیاتش، خویشان خویش را فراخواند و در وداع آخر که همه چشم ها و گوش ها متوجه او بود، برترین سفارش را برای ما فرمود:

«شفاعت ما، هرگز به کسی که نماز را سبک شمارد، نمی رسد».

و ما، منسوب به اوییم. وی آن سان بود که می گفت. آیا ما نیز این گونه هستیم که می گوییم؟!

ششمین حجت خدا آمد
حمید باقریان
اشاره
امروز، هفدهم ربیع الاول است. فرشتگان عرش، در انتظارند تا بار دیگر، سرزمین مدینه از درخشش ششمین آفتاب امامت، منور شود. در خانه امام محمد باقر علیه السلام ، چشمه چشم های منتظر می جوشد تا از دیدن رخسار کودکی یوسف جمال، زلال شود.

عاقبت، انتظار به پایان می رسد. ششمین حجت خدا چشم برجهان می گشاید.

راه روشن و مستقیم
برای رسیدن به حضرت دوست. حدیث زیبایش هنوز در صحیفه روزگار می درخشد که فرمود: «ما برگزیدگان خدا، راه روشن به سوی خدا و صراط مستقیم هستیم». آری، خاندان نبوت، چراغ های هدایت انسان هایی هستند که به دنبال سرزمین نور و روشنایی اند.

پیام های کوتاه
میلاد پایه گذار دانشگاه بزرگ جعفری، پایه گذار مکتب شیعه دوازده امامی، امام جعفر صادق علیه السلام ، مبارک باد!

میلاد گل بوستان نبوی، وام دار شیعه علوی، امام جعفر صادق علیه السلام مبارک باد!