در برخورد با رفتارهای پرخاشگرایانه کودکان، باید سعی کنید حتی به کوچک ترین رفتارهای درست و مثبت آنان توجه کرده و تشویق شان نمایید و در حد ممکن، به رفتارهای منفی آنها بی توجهی نشان دهید. تشویق می تواند راه بسیار خوبی برای انگیزه دادن باشد. البته به باید داشته باشید که تغییر رفتار، کار بسیار دشواریست و نیاز به گذشت زمان و صبر فراوانی دارد. تبدیل یک کودک پرخاشگر به یک کودک آرام، یک شبه اتفاق نمی افتد.

در برخورد با کودکان پرخاشگر، بدون در نظر گرفتن سن آنها، به توصیه های زیر توجه کنید:

- ابتدا کودک را به آرامش دعوت کنید.

- در جوی کاملاً آرام، با آرامش اما جدی، کودک را به سکوت تشویق نمایید.

- احساس خود را از عملکرد او بیان کرده و یاد آور شوید از کاری که انجام می دهد، ناراحت هستید.

- از تهدید، تمسخر، تحقیر و تنبیه کودک پرخاشگر، بطور جدی خودداری نمایید.

- وسایل خطرناک و مشکل آفرین در خانه از جمله شکستنی ها را از دسترس او خارج سازید.

- در صورت امکان، در آغوشش گرفته و از او بخواهید که سکوت کند و آرام بگیرد.

- علاقه ی خود را نسبت به او بیان نموده و بگویید به دلیل رفتار بدش، از او ناراحت اید.

- علت رفتارش را بپرسید.

- او را نسبت به کاری که کرده و عواقب احتمالی آن، آگاه نمایید.

- در خصوص چگونه کنترل کردن خود و داشتن اعتماد به نفس و برخورد با مسائل و ناموفقیت ها، او را آموزش دهید.

- دلایل خود را مبنی بر بد بودن رفتارش، عنوان نموده و راه های بهتر را بازگو کنید.

- برای اطمینان از این که به حرف های تان گوش داده یا نه، از او بخواهید حرف های شما را تکرار کند.

- تا حد ممکن، محرک هایی که باعث بروز چنین رفتارهایی می شود را از محیط پیرامونش حذف کنید. این محرک ها ممکن است مستقیم و زنده مانند رفتارهای خود پدر و مادر و یا غیرمستقیم و از طریق تلویزیون، سینما و... باشد.

- از مواردی که احساس می کنید کودک، مساعد پرخاشگری است، پیش گیری کنید.

- از کودک بخواهید چیزهایی که باعث ناراحتی اش می شود را به راحتی با شما در میان بگذارد تا با یکدیگر راه حلی پیدا کنید.

- اگر احساس می کنید کودک از نظر جسمی ضعیف است، تقویتش کنید.

- اگر کودک دچار بحران های عاطفی ست، او را مورد حمایت عاطفی قرار دهید.

- در صورتی که مشکل کودک از درک و یادگیری او نشأت می گیرد و امکان برخورد با مشکلات پیش آمده را ندارد، به او کمک فکری کنید تا موانع را از سر راه بردارد.

- در آغاز، کودکان یاد می گیرند که دعوا و جیغ زدن می تواند در دست یابی به خواسته های شان، موثر باشد، سپس رفته رفته این رفتارها به پرخاشگری جامعه ستیزی در خانه و بیرون از خانه تعمیم می یابد. هر گز به کودک اجازه ندهید از راه پرخاشگری به خواسته ی خود برسد و حتی در مقابل رفتار منفی او، به طور جدی بایستید.

- توجه داشته باشید که گاهی پرخاشگری، اکتسابی است و در اثر مشاهده ی رفتار پرخاش گرانه ی دیگران به وجود می آید، پس کودک را از محیط های پرتنش دور نگه دارید.

- و در نهایت پدر و مادر به عنوان مسئول، باید به دقت بر برنامه های مورد علاقه ی فرزندان شان نظارت داشته باشند. آنان هم چنین باید بر نقش خود به عنوان الگوی نیرومند رفتاری، توجه داشته باشند زیرا اگر خودشان رفتار پرخاش گرانه داشته باشند، فرزندان شان نیز چنین خواهند کرد.

منبع: تبیان