به‌دلیل همین نگاه‌های خاکستری به مبتلایان اچ‌آی‌وی مثبت و انگ‌زدایی‌ها، شعار امسال سازمان بهداشت جهانی در روز جهانی پیشگیری و درمان ایدز، «من تست می‌دهم» انتخاب شده؛ یعنی افراد فارغ از هر نوع رفتاری که دارند، تست بدهند.

در ادامه یادداشت مورخ ۱۰ آذر ۱۴۰۰روزنامه همشهری به قلم الهه شعبانی‌ فعال در حوزه حمایت از بیماران اچ‌آی وی می خوانیم: امروز روز جهانی پیشگیری و درمان ایدز است و باید گفت که آسیب‌زاترین اتفاقی که برای افراد با اچ‌آی‌وی/ ایدز مثبت وجود دارد، نگرش نامناسب برخی پزشکان به این بخش از جامعه است. این اتفاق هم در حالی رخ داده که کارشناسان حوزه بهداشت و درمان، دانش کافی از انتقال این ویروس دارند، اما برخورد برخی از آنها و ارائه ندادن خدمات درمانی منجر به آسیب جدی روحی و روانی برای مبتلایان شده است؛ اتفاقی که منجر به هزینه‌های بالا و در نهایت حذف خدمات درمانی و پیگیری درمان برای آنها شده است؛ چراکه هیچ مرکز رسمی برای مراجعه آنها وجود ندارد و در دیگر مراکز هم به محض اطلاع از وضعیت، مبتلایان به سمت درهای خروجی هدایت می‌شوند. تنها خدمات رایگان درباره این افراد همان داروهایی است که از سوی وزارت بهداشت برای درمان بیماری ایدز تامین می‌شود؛ درحالی‌که این افراد به‌دلیل ضعیف‌شدن سیستم ایمنی‌شان با مشکلات فیزیکی و جسمانی دیگری هم مواجهند.

در بسیاری از حوزه‌ها ازجمله دندانپزشکی، خدمات پوست و مو، آزمایشگاه‌ها و پزشک زنان، مبتلایان به اچ‌آی‌وی، سخت‌ترین شرایط را درصورت اعلام وضعیت خود تجربه می‌کنند؛ همه اینها در شرایطی است که در تمامی این مراکز، رعایت پروتکل‌ها جزو قوانین است و تمام مراجعه‌کننده‌ها باید از نظر پزشک با انواع بیماری‌های قابل انتقال درنظر گرفته شوند و تمام جوانب بهداشتی رعایت شود؛ به همین دلیل با اینکه به مبتلایان تأکید شده برای گرفتن خدمات درمانی و جلوگیری از تداخل دارویی، بیماری‌شان را اعلام کنند، اما وقتی این افراد با محرومیت از خدمات مواجه می‌شوند، در نهایت از اعلام موضوع خودداری می‌کنند. آنها شرایط خود را کتمان می‌کنند تا از خدمات پزشکی برخوردار شوند؛ چراکه درصورت اعلام هم رنج بیماری را تحمل خواهند کرد و هم انگ اجتماعی و بی‌احترامی. البته رویکرد نوین آموزشی در حوزه اچ‌آی‌وی در کشور از سوی وزارت بهداشت آغاز شده و تمام ارگان‌ها ازجمله دانشگاه‌ها، قوه‌قضاییه و نیروی انتظامی و... از این آموزش‌ها برخوردار خواهند شد.

در این رویکرد تأکید بر تغییر نگرش نسبت به بیماری است و نتیجه آن، اینکه افراد در جامعه برای زندگی عادی با مبتلایان اچ‌آی‌وی مثبت آموزش می‌بینند. با این حال، تسهیل زندگی برای این گروه از افراد جامعه، علاوه بر تغییر نگرشی که منجر به کاهش بار روانی بیماری و قرار گرفتن آن در رده دیگر بیماری‌ها باشد، در سطوح دیگر هم نیاز به تغییر دارد. باید این آگاهی وجود داشته باشد که افراد درگیر اچ‌آی‌وی/ ایدز تنها نیستند و خانواده‌ها و فرزندان آنها هم فشار روانی مضاعفی را تحمل می‌کنند.

آنها باید از نظر روانشناختی حمایت شوند و مشاوره‌های فردی، گروهی و خانوادگی بگیرند؛ چراکه این افراد به محض اطلاع از بیماری با رنج ابتلا، اختلالات روانی، افسردگی و کاهش امید به زندگی مواجه می‌شوند و در کنار آن در معرض قضاوت‌های خانوادگی قرار می‌گیرند. فرزندان مبتلا به اچ‌آی‌وی مثبت هم به‌گونه‌ای این شرایط را تجربه می‌کنند و به‌محض اطلاع از وضعیت خود، نسبت به روند درمانی واکنش نشان می‌دهند. آنها از تجربه والدین‌شان به این تصور می‌رسند که در آینده از نظر تحصیلی و شغلی در مضیقه خواهند بود و به همین دلیل از دریافت خدمات درمانی پرهیز می‌کنند. در همین یک حوزه تلاش بسیار زیادی نیاز است تا نگرش این افراد تغییر کند؛ چراکه هیچ انتخابی در ابتلا به این بیماری نداشته‌اند، اما باید ناامیدانه به زندگی خود ادامه دهند. به‌دلیل همین نگاه‌های خاکستری به مبتلایان اچ‌آی‌وی مثبت و انگ‌زدایی‌ها، شعار امسال سازمان بهداشت جهانی در روز جهانی پیشگیری و درمان ایدز، «من تست می‌دهم» انتخاب شده؛ یعنی افراد فارغ از هر نوع رفتاری که دارند، تست بدهند.