گرامیداشت فلسفه، بزرگ داشت علم و اخلاق و دین و سیاست و جامعه و زبان و هنر و اقتصاد و شهروند و شهروند آزاد و حرمت و حریت انسان مکرم است.

در یادداشت مورخ ۲۵ آبان ۱۴۰۰روزنامه همشهری به قلم محمد علی نویدی مدرس دانشگاه می خوانیم:

۱- گرامی داشت فلسفه با بزرگ داشت عقل و خردورزی و اندیشه و اندیشیدن ربط وثیق و لاینفک دارد. گرامی داشت فلسفه، به توجه و تفطن به تاریخ و تجربه ناب بشر نسبت به تغییر طرز تلقی و دگرگونی نوع نگرش آدمی برمی‌گردد؛ به یادآوریم قبل از تالس ملطی، پارمنیدس، هراکلیتوس، سقراط، افلاطون و ارسطو، چه طرز تلقی و نگرشی بر جهان و جهانیان حاکم بود؟ هر چه بود آن شیوه نگاه به جهان، انسان، خالق، طبیعت و امور اجتماعی با اسطوره، شعر، خرافات و تقلید از آبا و تبعیت مطلق از پیشینیان، نسبت داشت، حتی پیش از تولد فلسفه که روز جهانی فلسفه لاجرم یادآور آن است، مردمان باستان معرفت خود را تشکیک ناپذیر می‌دانستند؛ با ظهور فلسفه در طرز تفکر انسان تغییر وجودی و اثری اتفاق افتاد.

۲- فلسفه با خود «پرسیدن» را به ارمغان آورد. پرسیدن پوسته‌ی جبریت را شکافتن و به چیزهای نو اندیشیدن ارتباط دارد. پرسیدن یکی از موهبت‌های خردورزی و اعتنا به عقل است. سقراط بیشتر می‌پرسید، پس پرسیدن قدرت نرم و انسانی و عقلی است.

۳- فلسفه از ابتدا با گفتگو و هم‌سخنی و هم‌کنشی آغاز شد. فلسفه در اصل دیالوگ است در مقابل منولوگ. در معنی و ذات دیالوگ رشد و پیشرفت و بالندگی نهفته است، زیرا در دیالوگ راه‌های جدید و افق‌های نو گشوده می‌شود. رسایل افلاطون و ابن‌سینا بیانگر این مطلب است.

۴- فلسفه با تردید و تشکیک قرین است. بدین‌جهت، علم و گزاره‌های علمی فرزندان اندیشیدن و تفکر معطوف به اثر هستند. رنسانس نیز فرزند همین تغییر نگرش و تردید در آموزه‌های گذشته بود و حتی تحول و تعالی فکری و علمی دوران طلایی تمدن ایرانی و اسلامی، حاصل همین اعتبار یافتن عقل و خردورزی و جمع اندیشی و تشکیک پذیر بودن گفته‌ها و یافته‌های گذشته بود. زکریای رازی یک نمونه بارز از این نوع عقل ورزی بود.

۵- لذت عقلی و عمیق و بی‌بدیل «همانند لذت حل مسئله در ریاضیات» ازجمله ویژگی‌ها و براهین بزرگ داشت روز فلسفه است. به یادآورید کسانی را که به خاطر این تغییر نگرش جان خود را تقدیم کردند و حتی در آتش سوختند.

۶- فلسفه و در معنای اعم و اشمل آن، تفکر، موجب وسعت و فراخی وجودی و فکری و عملی و اثری آدمی، می‌شود. معنی توسعه واقعی همین است. اثر تفکر، وسعت ذهنی و رفتاری انسان است. فلسفه بزرگ است، چون انسان‌های بزرگ تربیت می‌کند. ارسطو و ابن‌سینا و کانت و هگل، ازجمله استوانه‌های فکری و فرهنگی جوامع هستند.

۷- گرامی داشت فلسفه، بزرگ داشت علم و اخلاق و دین و سیاست و جامعه و زبان و هنر و اقتصاد و شهروند و شهروند آزاد و حرمت و حریت انسان مکرم است. گرامی داشت فلسفه، البته بزرگ داشت بهره‌ها و اثرها و انوار خرد و خردورزی و تفکر اثربخش است.