انسان از آن حیث که انسان است و موجودی ناقص و میراست نیاز به گفت و گو و همسخنی با دیگر هم نوعان خود دارد. بدین سان، ‌گفت‌وگو یکی از نشانه‌های بارز خردمندی و پاسداشت تفکر در جوامع عاقل و دانش دوست است.

روزنامه همدلی ۲۶ مهر یادداشتی به قلم محمدعلی نویدی مدرس دانشگاه منتشر کرد و نوشت: گفت‌وگو و گفت و پرس از ارکان اصلی زندگی اجتماعی بشر است. انسان از آن حیث که انسان است و موجودی ناقص و میراست نیاز به گفت و گو و همسخنی با دیگر هم نوعان خود دارد. بدین سان، ‌گفت‌وگو یکی از نشانه‌های بارز خردمندی و پاسداشت تفکر در جوامع عاقل و دانش دوست است. فهم نقصان معرفتی و مدیریتی بشر بنیان و اساس میل به ‌گفت‌وگو و همسخنی است.

آدمیان مکمل هم هستند بجای اینکه منافی هم باشند. گفت‌وگوی واقعی و اثربخش امکان کمال آدمیان می‌باشد بدین جهت، رشد و کمال و پیشرفت بشر در گفت‌وگو و همسخنی است نه در قهر و غضب و داغ و درفش. پس همگان مکمل همگان‌اند و این پایه ی ‌گفت‌وگوهاست. درک و فهم ضرورت گفت و شنید و سؤال و جواب سرآغاز و سر رشته امکان بهتر شدن و رشد آدمیان است. همه انسان‌های معمولی و گوشت و پوست و استخوان دار نیاز به بهتر شدن و کاستن نقصان‌ها دارند. پس میل و خواست به ‌گفت‌وگو یک میل ذاتی و ماهوی است. ‌

گفت‌وگوی واقعی و اثربخش فقط یک راه و روش و یک رویکرد و رهیافت برای فرایند کمال آدمی و کشف راه حل‌های بهتر برای مسائل و معضلات اجتماعی است و ضرورت این راه بر اهل انصاف و عقل و خرد و حق مبرهن و محرز است. در فرآیند گفت و گو چه اتفاق می‌افتد؟ در روش همسخنی ابتدا اثر سازنده تولید می‌شود و این تولید اثر از هر سو و طرف گفت و گو ادامه پیدا می‌کند، بنابراین، اثر روی اثر انباشته می‌شود و خاصیت و صفت نوین و سازنده ظاهر می‌گردد، گویی، وسعت و میدان انسان و انسانیت فراخی پیدا می‌کند و دامنه کنش‌گری گشوده می‌شود و نیروهای بیشتری وارد عرصه و صحنه اجتماع می‌گردند. گشودگی و تنگی امور با میزان و مقدار نیروی‌های خردمند و کاردان نسبت عمیق دارد.

گفت و گو، چه در سطح خانواده و گروه دوستان و چه در سطح سازمان و تشکیلات و چه در سطح بالاتر می‌تواند سرآغاز و منشأ حرکت بسمت حق و حقیقت باشد. پس در واقع، ‌گفت‌وگو راه تقریب و تشبیه و نزدیک شدن به اهداف طرفین گفت و گو است. در قهر و کین، هم سخنی نیست، اما در گفت و پرس، و پرسش و پرسشگری همسخنی و سیر تعامل و تکامل است. راستی، ‌گفت‌وگو مگر آغاز تعامل نیست؟ و تعامل مگر آغاز تکامل انسانی و اجتماعی نمی‌باشد؟ ‌گفت‌وگو در بسیاری از زمینه‌ها و مشکلات، یک امکان است و عدم استفاده از این امکان از خردمندی بدور است.