نویسنده : غزالی، محمد

فریضه های روزه
بدان که فریضه روزه شش است:

یکی ان که اول ماه رمضان طلب کند تا معلوم شود که بر بیست و نه است یا بر سی.

فریضه دوم نیت است. و هر شبی باید که نیت کند و با یاد اورد که این روزه رمضان است و فریضه است و اداست و هر مسلمانی که این با یاد دارد، خود دل وی از نیت خالی نبود.

فریضه سوم ان که هیچ چیز به باطن خویش نرساند به عمد و قصد ـ و حجامت کردن و سرمه در چشم کشیدن و میل در گوش کردن هیچ زیان ندارد.

فریضه چهارم ان که مباشرت نکند با اهل.

فریضه ششم ان که به قصد قی نکند: اگر بی اختیار وی بود باطل نشود. و اگر به سبب زکام یا سببی دیگر ابی منعقد شده از حلق بیرون اید. زیان ندارد ـ که از این حذر کردن دشوار بود ـ مگر که چون به دهن رسد ان گاه به گلو فرو برد، این روزه را باطل کند.

درجات روزه
بدان که روزه را سه درجت است: روزه عوام و روزه خواص و روزه خاص الخاص. اما روزه عوام ان است که گفته امد. و غایت ان نگاه داشتن بطن و فرج است و این کم ترین درجات است.

و اما روزه خاص الخاص بلندترین درجات است. و ان، ان است که دل خود را از اندیشه هر چه جز حق ـ تعالی ـ است نگاه دارد. و همگی خود به حق دهد، و از هر چه جزوی است ـ به ظاهر و باطن ـ روزه دارد. و در هر چه اندیشه کند ـ جز حدیث خدای تعالی و ان چه به وی تعلق دارد ـ این روزه گشاده شود. و اگر در غرضی دنیاوی اندیشد ـ اگرچه مباح بود ـ این روزه باطل شود، مگر دنیاویی که یاور وی شود در راه دین ـ که ان از دنیا نبود به حقیقت ـ تا به حدی که گفته اند که: (اگر به روز تدبیر ان کند که روزه به چه گشاید. خطایی بر وی نویسند، که این دلیل ان است که به رزقی که خدای تعالی وعده کرده است که به وی رساند، واثق نیست.) و این درجه انبیا و صدیقان است و هر کسی بدین نرسد.1

...........................................................

1. کیمیای سعادت، ج 1، ص 208 ـ 211.

منبع : مجله  گنجینه  مهر 1384، شماره 56