مقالات انتخابات 1400

الزامات انتخابات 1400

الزامات انتخابات 1400

 یکی از نظامیان کاندیدای ریاست جمهوری گفته من نظامیان را به کابینه خودم راه نمی‌دهم. این، خود نشانه عدم مقبولیت وجود نظامیان در امور سیاسی حتی از نگاه خود نظامیان است. انتظار اینست که مسئولان، مردم و خود نظامیان، عزم خود را برای جلوگیری از تکرار تجربه تلخ به قدرت رسیدن یک نظامی در 1400 جزم کنند. این، از الزامات انتخابات ریاست جمهوری 1400 است.

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت : 

بسم‌الله الرحمن الرحیم
در میان موضوعات مهم مطرح در سال 1400 که برای کشور و ملت ایران اهمیت دارند، قطعاً انتخابات ریاست جمهوری یکی از آنهاست. تلاش برای حل مشکلات اقتصادی مردم و ریشه‌کن ساختن کرونا نیز از موضوعات مهم سال جدید هستند که تلاش فوق‌العاده مسئولین را می‌طلبند. اینکه در تعیین نام سال 1400 توسط رهبری، علاوه بر تولید و پشتیبانی‌ها، عبارت «مانع‌زدائی‌ها» هم گنجانده‌ شده، می‌تواند در عرصه‌ای فراتر از اقتصاد هم کاربرد داشته باشد و حتی در انتخابات نیز از آن استفاده شود.
رهبر انقلاب در سخنرانی اول فروردین امسال، در یک مقایسه تاریخی میان سال 1300 و 1400 به نکته ظریفی اشاره کردند که از موضوعات کلیدی و بسیار مهم جامعه امروزی است. ایشان گفتند: «سال 1300 سال کودتای انگلیسی به دست رضاخان و استقرار حکمرانی وابسته و دیکتاتوری بود اما سال 1400 سال انتخابات است، یعنی حکمرانی متکی بر استقلال و آراء مردم و مبتنی بر اتکا و اعتماد به نفس ملی».
در این جمله، به دو نکته بسیار مهم و پایه‌ای اشاره شده که اولی تفاوت وضعیت ایران در سال 1300 از نظر حکمرانی با سال 1400 است و دومی توجه دادن به اهمیت حکمرانی متکی بر انتخابات و ضرورت حفاظت از آنست.
درباره تفاوت حکمرانی در ایران 1300 با 1400 نکته اساسی اینست که پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی توانست حکمرانی را از شاهنشاهی به جمهوری تبدیل کند که یکی از الزامات مهم آن انتخابات است. در وضعیت شاهنشاهی حکمرانی موروثی بود ولی انقلاب اسلامی با ایجاد نظام جمهوری اسلامی، تعیین حکمران را برعهده مردم قرار داد که با حضور در پای صندوق‌های رای و انتخاب فرد موردنظر خود، او را به قدرت می‌رسانند و در مدت زمان معین وظایفی را در چارچوب قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی برعهده او قرار می‌دهند و حق عزل و استیضاح و انتقاد و مواخذه او را نیز با پیمودن راهکارهای قانونی دارند. این، یک تفاوت جوهری است که حکمرانی را به جای آنکه در اختیار یک خانواده باشد، در اختیار مردم قرار داده و وابسته به انتخاب اکثریت آنان کرده است.
این گوهر گرانبها تا زمانی در اختیار مردم خواهد بود که به درستی از آن حفاظت کنند و نگذارند حاکمیت مردم به حاکمیت افراد و خاندان‌ها و اراده‌های این و آن تبدیل شود (نکته دوم). پسوند «اسلامی» برای جلوگیری از میان ‌تهی شدن «جمهوری» و منحرف شدن آن از مسیر حق و عدل و تبدیل شدن آن به دیکتاتوری است که از ویژگی‌های حکمرانی سلطنتی بود. وابستگی به قدرت‌های خارجی نیز یکی از ویژگی‌های حکمرانی دیکتاتوری است که جمهوری هم اگر از حق و عدل تهی شود و مردم در آن نقشی نداشته باشند، گرفتار آن خواهد شد. بنابراین، کار بزرگ امام خمینی و مردمی که با اقتدا به او انقلاب اسلامی را به پیروزی رساندند و نظام جمهوری اسلامی را تاسیس کردند فقط تا زمانی ماندگار خواهد بود که ویژگی‌های جمهوریت و اسلامیت این نظام محفوظ بمانند و نقش مردم و حق و عدل در تمام ارکان نظام به‌ویژه انتخابات، بروز و ظهور داشته باشند.
حفاظت از این ویژگی‌ها مشترکاً برعهده مردم و مسئولین است، البته وظیفه مردم سنگین‌تر و حساس‌تر نیز هست. یکی از جلوه‌های جمهوریت هر نظام حکومتی که با عنوان «جمهوری» در هر کشوری مستقر است، همین است که مردم به اهمیت نقش خود در حفاظت از آن و جلوگیری از تبدیل شدنش به حکمرانی دیکتاتوری و وابسته شدن به بیگانگان واقف باشند و مجدانه به الزامات این نقش حساس پای‌بندی نشان دهند.
آنکس که در 1300 حکمرانی را در ایران به دست گرفت، رضاخان میرپنج نام داشت که یک نظامی بود. حاکمیت او و خاندانش، ایران را بار دیگر به دیکتاتوری برگرداند و به آمریکا و انگلیس وابسته کرد و بعد از مدت زیادی که کشور در اشغال نظامی روس و انگلیس بود، به روسیه هم وابسته شد و عملاً سیاست «هم شرقی، هم غربی» بر حکمرانی دوران پهلوی سلطه داشت.
خاطره تلخ به دست گرفتن حکمرانی ایران توسط یک نظامی نباید در 1400 تکرار شود. هرچند اینبار این اتفاق ممکن است از مجرای انتخابات بیفتد ولی تفاوتی در اصل و ماهیت ماجرا وجود نخواهد داشت. وجود یک نظامی در راس حکمرانی، قرینه‌سازی نامیمونی با 1300 خواهد بود و البته تبعات منفی زیادی نیز خواهد داشت. تفاوتی هم میان آنکس که چند ماه قبل از انتخابات لباس نظامی را درآورده با آنکه چند سال قبل این کار را کرده وجود ندارد. خُلق و خوی نظامی‌گری در آنها وجود دارد و این همان چیزی است که با حکمرانی دارای صبغه جمهوریت منافات دارد. جالب است که یکی از نظامیان کاندیدای ریاست جمهوری گفته من نظامیان را به کابینه خودم راه نمی‌دهم. این، خود نشانه عدم مقبولیت وجود نظامیان در امور سیاسی حتی از نگاه خود نظامیان است. انتظار اینست که مسئولان، مردم و خود نظامیان، عزم خود را برای جلوگیری از تکرار تجربه تلخ به قدرت رسیدن یک نظامی در 1400 جزم کنند. این، از الزامات انتخابات ریاست جمهوری 1400 است.

مطالب مرتبط

تگ‌ها

مطالب پربیننده

پربیننده
آخرین مطالب

عضویت در خبرنامه