راهپیمایی ۲۲بهمن امسال را از بسیاری جهات باید متفاوت از راهپیمایی‌هایی دانست که تاکنون برگزار شده و ملت بزرگ ایران از خود خلق کرده است.

در ادامه یادداشت روزنامه همشهری به قلم حسن رشوند دبیر گروه سیاسی در ۲۳ بهمن می‌خوانیم: راهپیمایی امسال از لحاظ موضوع، شکل و محتوا بسیار متفاوت با راهپیمایی‌های سنوات گذشته است؛ از یک‌سو، ملت ایران در اوج تنگناهای اقتصادی، شاهد نفس‌کشیدن‌های آخر تحریم‌های ظالمانه دشمن است و از سوی دیگر شاهد جنگیدن مسئولان دولت سیزدهم برای احقاق حقوق مردم؛ از یک‌سو، شاهد شکست‌های پی‌درپی سیاست‌های آمریکا در منطقه و خروج خفت‌بار آنها از افغانستان و در آستانه اخراج از عراق است و ازسوی دیگر شاهد سنگ‌اندازی آمریکا در مذاکرات وین و فریبکاری‌های مقام‌های کاخ‌سفید با شعارهای دروغین آمادگی برای مذاکره و توافق با ایران. در راهپیمایی امسال چند نکته برجسته دیده می‌شود که نمی‌توان از آنها غفلت کرد:

اکنون ۲سال است که شکل راهپیمایی ملت ایران در سالروز بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین انقلاب قرن به‌جهت ویروس کرونا تغییر کرده‌است، اما صرف‌نظر از محدودیت‌هایی که در این زمینه وجود دارد، در محتوا و انتقال پیام و بروز شعارهای انقلاب نه‌تنها هیچ تفاوتی بین حرکت مردم و ابراز همبستگی و وفاداری آنها به انقلاب اسلامی در چهل‌وسومین سالگرد پیروزی انقلاب با مراسم سنوات گذشته دیده نمی‌شود، بلکه حتی امسال شور و شوق مردم برای پاسداشت انقلاب‌شان پررنگ‌تر از گذشته دیده شد و لنز دوربین‌های ۲۰۰خبرنگار خارجی و تعداد زیادی خبرنگار داخلی که آمده بودند تا صحنه‌های ماندگار حضور ملت ایران را در آغازین سال قرن جدید، ثبت کنند، گواه روشنی براین مدعاست.

امسال درحالی مردم به استقبال چهل‌وچهارمین سال پیروزی انقلاب خود می‌رفتند که دشمن را زبون‌تر از آن می‌دیدند که بتواند کمر آنها را زیربار مشکلات اقتصادی که باید اعتراف کرد در طول این سال‌ها فشار زیادی را بر آنها تحمیل کرده، خم کند. ملت ایران در طول این سال‌ها، هم یاوه‌گویی و آرزوهای واهی دشمنان خود را دیده و هم کم‌کاری و بی‌توجهی مسئولانی که چشم به غرب دوخته و بی‌توجه به ظرفیت و قدرت داخلی، نگاه خود را فقط معطوف به غرب کرده بودند. ملت ایران در این سال‌ها هم سخنان گزافه سناتور «مک‌کین» آمریکایی و رقیب اوباما در همایش منافقین در پاریس را دیده بودند که می‌گفت جمهوری اسلامی جشن پیروزی خود را برای سال بعد(۱۳۹۸) نخواهد دید و دیدیم که مک کین بیش‌از ۳سال است که به زیر خاک رفته، ولی جمهوری‌اسلامی و انقلاب خمینی کبیر(ره) در اوج اقتدار ایستاده ‌است. ملت ایران می‌داند نه یاوه‌گویی منافقین در اراده آنها بر دست کشیدن از انقلاب اسلامی تأثیرگذار است و نه مشکلات و تنگناهای اقتصادی می‌تواند آنها را در راهی که انتخاب کرده‌اند، سست کند.

ملتی که می‌داند دشمنش به کمتر از نابودی او اعتقاد ندارد، چگونه می‌تواند نسبت به رفتارها و عملکرد آنها نسبت به‌خود خوش‌بین باشد. مگر آن سناتور آمریکایی «مارک کرک» زمانی که خبرنگار از او سؤال می‌کند این تحریم‌ها به‌جای مقام‌ها و دولت ایران، مردم را نشانه رفته‌است، نگفته بود: «اشکال ندارد اگر غذا را از دهان ایرانیان بی‌گناه بیرون بکشیم.» ملت ایران خط فکری دشمن را به‌خوبی شناخته و می‌داند هدف آنها از فشار به مردم، دامن زدن به اعتراضات داخلی است و کور شدن این خط دشمن فقط با ایستادگی و حضور در صحنه‌هایی همچون راهپیمایی ۲۲بهمن می‌تواند تجلی پیدا کند؛ چراکه وقتی «مارک دو بوتینر» مدیر بنیاد دفاع از دمکراسی که یکی از مهم‌ترین بنیادها در دادن خط فکری به مقام‌های کاخ سفید است، می‌گوید: «تحریم‌ها تاکنون پیامدهای زیادی برای اقتصاد ایران داشته‌اند، اما آن قدری نبوده‌ که اعتراض‌های مردم را در پی داشته باشند و با متمرکز ساختن تحریم‌ها روی تمام صنایع ایران، فرار از تحریم‌ها از طریق منافذ جا مانده برای ایران مشکل خواهد بود.»

چگونه می‌تواند بپذیرد که آمریکایی‌ها در مذاکرات وین در عین اینکه اعتراف می‌کنند که خط تحریمی آنها کاملا به شکست مفتضحانه کشیده شده است، امروز می‌خواهند صادقانه وارد مذاکره با ایران شوند!

اما نکته برجسته مراسم راهپیمایی امسال با سال‌گذشته و برخی سال‌های گذشته در مقایسه ۲سنخ سخنانی بود که رئیس‌جمهور دولت سیزدهم، رئیسی با رئیس‌جمهور دولت دوازدهم، روحانی در این مراسم داشتند؛ لذا علاوه بر شکل ظاهری مراسم امسال شاهد تغییر در محتوای این مراسم هم بودیم. آقای رئیسی در مراسم امسال بر چند نکته تأکید داشتند که کاملا متفاوت با سخنان روحانی در سال ۱۳۹۹بود. آقای رئیسی در این مراسم گفتند:

ما نه سلطه را می‌پذیریم و نه از استقلال‌مان دست برمی‌داریم و نه حاضریم نسبت به کسی در عالم ظلم کنیم؛ بنابراین اینها جزو اصول بوده و همچنان هم پایدار است.

روابط ‌مان در سیاست خارجه متوازن است. نگاه به غرب، کشور را نامتوازن کرده است. باید به همه کشورها به‌ویژه همسایگان نگاه ویژه داشته باشیم، اما امیدمان به خدا و مردم است و هرگز امیدی به وین و نیویورک نداریم.

ما به آینده بسیار امیدوار هستیم. این امیدواری در شعار نیست و هر روز که می‌گذرد امیدوارتر می‌شویم. به رهبری نیز گفتم. من ظرفیت‌ها، نیروهای مصمم جوان و فرهیختگان را که می‌بینم به آینده امیدوارتر می‌شوم. آینده بسیار روشن و امیدوارکننده است.

این نگاه برخلاف آن سخنانی بود که آقای روحانی در سخنرانی ویدئو کنفرانسی - نه حضور در جمع نمازگزاران جمعه- در سال‌گذشته در بزرگداشت انقلاب داشتند. روحانی در آن سخنرانی چنین گفته بود: اگر ما از برجام خارج شده بودیم همه تحریم‌ها برگشته بود.

با تعامل سازنده سایه جنگ را از مردم دور کردیم.

ما به مذاکره و پیمان با دشمنان‌مان به‌عنوان راهی که پیامبر آموخته افتخار می‌کنیم.

ناامیدی، ترس، وابستگی و چشم به هتل کوبورگ در وین دوختن در سخنان روحانی موج می‌زد؛ آن هم در شرایطی که شاهد خروج کشوری بود که برجام این سند افتخار او را زیر پا گذاشت. اما رئیسی درحالی‌که تیم مذاکره‌کننده او در وین است با اقتدار به طرف مذاکره‌کننده غربی می‌گوید هرگز امید به وین و نیویورک نداریم و تمام امید به ظرفیت‌های داخل و نیروهای مصمم جوان و فرهیختگان است. انقلابی که امام برای ما به ارمغان آورد و خود نیز یک دهه آن را رهبری کرد و امروز بیش از ۳دهه است که رهبر حکیم انقلاب آن را هدایت می‌کند، جنس آن از جنس سخنان رئیسی است؛ نه روحانی که فقط واژه نمی‌توانیم و تسلیم را صرف می‌کرد.