عبدالله میثمی اصفهانی یکی از برجسته‌ترین و مشهورترین شهدای اصفهان در هشت سال نبرد نیروهای حق علیه باطل به شمار می‌رفت که توانست با از خودگذشتگی و ایثار در فراز و نشیب‌های دوران پیروزی انقلاب و هشت سال جنگ تحمیلی کارنامه‌ای درخشان و ماندگار از خود بر جای بگذارد.

دفاع مقدس گنجینه‌ای از سرداران و فرماندهان متعهد و وفاداری است که با روحیه ایثار و شهادت جوانان کشور را تشویق و ترغیب به ایستادن در مقابل هر گونه تجاوز به ایران سرافراز کردند. آنها با مدیریت و خلاقیتی که داشتند، طعم تلخ شکست را به دشمن بعثی که از حمایت بسیاری از کشورهای قدرتمند دنیا برخوردار بود، چشاندند و ملت ایران در سایه این فرماندهان پیروز شدند. از آنجایی که تبیین فرهنگ ایثار و مقاومت برای نسل جوان و نوجوان کشور ضرورت دارد و در حقیقت با حفظ و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و ترویج فرهنگ انقلابی‌گری می‌توان با موفقیت از مشکلات کشور عبور کرد. در ادامه به گوشه‌ای از زندگی نامه شهید عبدالله میثمی اصفهانی که یکی از چهره های برجسته دوران طلایی دفاع مقدس است، می‌پردازیم، وی توانست نقش بی بدیلی در رهبری مبارزان انقلابی علیه رژیم بعث ایفا کند.

 تولد

شیخ عبدالله میثمی در نهم خرداد ۱۳۳۴خورشیدی در اصفهان دیده به جهان گشود. پس از پایان دوره دبستان، وارد دبیرستان و همزمان با درس، به کار مشغول شد. ایشان تا پایان دوره کارشناسی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند.

مبارزه با رژیم پهلوی

در سنین جوانی به کمک دوستان خود انجمن دینی و خیریه و هیأت حضرت رقیه(س) را تأسیس کرد و در آنجا در کنار درس به مسایل سیاسی روز هم می پرداخت. سپس به قم رفت و در آنجا به تعلیم و تکمیل علوم دینی پرداخت. اما به دلیل فعالیت های سیاسی در ۱۱ خرداد ۱۳۵۴ خورشیدی به زندان رژیم پهلوی افتاد. او تعالیم قرآن را به زندانیان آموزش می‌داد و این حرکت‌ها در روحیه زندانیانی که تحت تأثیر گروهک‌های ملحد و منافق بودند، تأثیر به سزایی داشت. آیت‌الله حائری شیرازی در خصوص آیت الله میثمی می‌گوید: «نخستین بار که از زندان رها شده بود، به نظرم پیری جوان و خردسالی سالخورده آمد. همه را شناخته بود تا توانست راه خود را بشناسد و آنچه را که در کلاس ندیده بود، به تجربه یافته بود. علم و عمل، زمینه‌ خودسازی عمیقی را در او به وجود آورد و جهاد با نفس را در عمق مبارزات و مجاهدات خود به کار گرفت و به همین دلیل، بر تمامی امتحانات زندگی که هیچ کس لحظه‌ای در آن فاتح نیست، روز به روز موفق‌تر و پخته‌تر درمی‌آمد. وحشت از او رفته بود و آرامش سال‌ها در او منزل کرده بود. در سخت‌ترین آتش‌ها با توکل به خداوند، جداً آرام بود و آرامش‌بخش.» شهید میثمی که ۳۰ ماه از عمر پرثمرش را در زندان ستمشاهی به سر برده بود، با پیروزی انقلاب اسلامی، جهت ادامه تحصیل به حوزه علمیه قم رفت و از محضر استادان کسب علم کرد.

سپس در کنار شهید، «مصطفی ردانی‌پور» و برای یاری رساندن به این نهضت امام خمینی (ره)، مدتی را در کردستان گذراند و از آنجا به دنبال تشکیل سپاه در یاسوج به آن شهر رفت تا در کنار پاسداران به سازماندهی و ارشاد عشایر محروم بپردازد. این عالم وارسته در مدت حضور در استان کهگیلویه و بویراحمد سهم بزرگی در تأمین امنیت و ثبات این منطقه عشایری داشت و تلاش‌های فراوانی برای کمک و رسیدگی به مستمندان و خانواده‌ شهدا به کار بست. او علاوه بر خدمت در سپاه در تشکیل بسیاری از نهادهای انقلاب اسلامی در استان کهگیلویه و بویراحمد نقش بارزی داشت پس از ۳۰ ماه خدمت و تلاش شبانه‌روزی در آن منطقه‌ محروم از سوی نماینده‌ حضرت امام (ره) در سپاه، به عنوان «مسوول دفتر نمایندگی حضرت امام (ره)» در منطقه‌ نهم (فارس، بوشهر، کهگیلویه و بویراحمد) منصوب شد.

خدمت‌رسانی در دوران دفاع مقدس

از آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اسلامی، شهید میثمی «جنگ» را یک امتحان بزرگ، یک سفره و نعمت گسترده الهی می‌دانست که پهن شده و معتقد بود که هر که بیشتر می‌تواند در این جنگ شرکت کند، از این سفره الهی بیشتر بهره برده است. این شهید والا مقام خود در رابطه با جنگ زحمات فراوانی کشید و در روحیه دادن به رزمندگان و فرماندهان نقش بسزایی داشت و مدتی پس از آغاز جنگ، از طرف نماینده حضرت امام در سپاه به مسوولیت دفتر نمایندگی امام در قرارگاه خاتم‌الانبیاء (ص) که قرارگاه مرکزی و هدایت کننده تمامی نیروهای سپاه و بسیج و سایر نیروهای مردمی بود، منصوب شد. به تأسی از حضرت امام (ره) معتقد بود که جنگ در صدر همه‌ امور است و بقیه‌ مسایل در مرحله‌ بعد هستند. در یکی از خاطرات وی آمده است: «هر چه آقای محلاتی می‌گفت بروید حج قبول نمی‌کرد. می‌گفت: جبهه واجب‌تر است. آنجا کنار خانه خدا هستیم، اما اینجا در میدان جنگ، خود خدا حاضر است و در کنار ماست.»

 این عالم وارسته و روحانی مبارز که با درک تکلیف و شناخت زمان، خدمت در جبهه‌ها را بر همه چیز ترجیح داده بود به رزمندگان گوشزد می‌کرد: «اگر به خاطر مشکلات و به اسم پایان مأموریت و غیره بخواهیم برگردیم، نوعی سقوط است. برادران پیوسته از خدای خود بخواهید که توفیق ادامه‌ نبرد را از ما نگیرد. خدا می‌داند، روز قیامت وقتی روزهای جبهه‌مان را ببینیم و روزهای مرخصی را هم ببینیم، گریه خواهیم کرد که ای کاش مرخصی نرفته بودیم.» براساس گفته همرزمان ایشان، سخن میثمی همواره و به خصوص در خطوط مقدم نبرد و شب‌های عملیات الهام‌بخش رزمندگان و مسوولان جنگ بود. او حتی برای زیارت خانه خدا هم حاضر نبود، لحظه‌ای جبهه‌های نبرد حق علیه باطل را ترک کند، چرا که معتقد بود که جبهه اجر زیارت خانه‌ خدا را هم دارد. سردار صفوی دستیار و مشاور عالی فرماندهی معظم کل قوا با ستودن قدرت عقلانیت و فهم و درک و پیش بینی و آینده نگری بالای شهید عبدالله میثمی، گفت: شهید عبدالله میثمی به این باور رسیده بود که مرگ فقط دست خدا است، او از مرگ نمی ترسید و قبل از شهادتش گفت؛ در کربلای ۵ اگر خدا بخواهد، اجر و پاداش خود را می گیرم. زندگی، لبخند و حرف زدنش برای خدا بود در ماه های رمضان نیز در جبهه ها که من نمی توانستم، روزه بگیرم اما شهید میثمی روزه بود.

معرفی کتاب

تاکنون چندین کتاب در خصوص زندگی نامه این عالم وارسته نوشته شده است که از جمله آنها می توان به کتاب «شهید عبدالله میثمی» نوشته الهه حاجی حسینی اشاره کرد، این کتاب توسط انتشارات دارخوین در اصفهان منتشر شده است. این کتاب یکی از سری مجموعه های «پنج دقیقه با بهشتیان» است که به سرگذشت و خاطرات روحانی شهید عبدالله میثمی با بیانی ساده، روان و مختصر می‌پردازد. «دانشگاه، فرصتی برای یادگیری، کنار هم بودن، سخنرانی رسمی، جذب نیرو، در کنار خدا، سبقت برادر و نامه دعوت» عنوان های سرفصل‌های این کتاب است که در ذیل آن‌ها خاطرات شهید مطرح شده‌اند. از دیگر آثاری که در خصوص زندگی نامه میثمی نوشته شده است، می توان به «یادنامه شهید عبدالله میثمی، روزگار وصل، مجموعه شعر هر جامه اگر سرخ... که احرام من است و زندگی فرشته‌گونه: تحلیلی بر اخلاق و رفتار شهید حجت‌الاسلام عبدالله میثمی» نوشته حجت‌الاسلام و المسلمین احمد عابدی اشاره کرد.
 

شهادت

سرانجام این مبارز شجاع در ۱۲ بهمن ۱۳۶۵خورشیدی به دلیل اصابت ترکش به سرش به شهادت رسید و در تکیه شهدای اصفهان به خاک سپرده شد. شهید میثمی در شب دوم عملیات کربلای ۵ به دوستان گفته بود: «من در این عملیات اجر خود را از خدا می‌گیرم» و بالاخره او به آرزوی خود رسید.