دفاع مقدس گنجینه‌ای گهربار از سرداران و فرماندهان رشید و وفاداری همچون شهید حاج رضا شکری‌پور است که توانست با رشادت‌های بی‌دریغ خود طعم تلخ شکست را به دشمن بعثی بچشاند و کارنامه ای درخشان و ماندگار در کارنامه انقلاب اسلامی به یادگار بگذارد.

در گذر از تاریخ چهل و اندی ساله انقلاب اگر از جنگ تحمیلی ابرقدرت ها علیه جمهوری اسلامی و دفاع مقدس و قهرمانانه ملت ایران سخن نگوییم برگ های ذرینی از تاریخ انقلاب را نادیده انگاشته ایم. دفاع مقدس همچون درختی است که با تاریخ عجین شده و در خاک انقلاب ریشه دوانده و با خون رزمندگان دلاور اسلام آبیاری شده و در سرتاسر این سرزمین سایه گسترده است.

مطالعه ابعاد مختلف دفاع مقدس و به ویژه عملکرد و شیوه های رفتاری سرداران و فرماندهان آن به عنوان مدیران و اداره کنندگان دفاع مقدس می تواند سرمشق و سرلوحه مدیران امروزی قرار گرفته و در تولید دانش مدیریت اسلامی ایرانی مثمرثمر واقع شود و در تحقیق مدیریت جهادی در کشور راهگشا باشد.

فرماندهانی که در مواقع حساس با تفکر، تیزهوشی و خلاقیت‌های خود در طراحی عملیات‌های موثر دفاع مقدس دشمن بعثی را مقهور خود کردند و ضربه کاری بر پیکره رژیم بعثی وارد آوردند.

هم اکنون با گذشت سال ها از پایان جنگ هشت ساله دفاع مقدس و تقدیم بیش از ۲۰۰ هزار شهید، نام و یاد رزمندگان و فرماندهان شهید همواره بر سر زبان ها جاری است و در کنار آن الگو و سیره مدیریت آنها در شرایط سخت باید سرلوحه کار مدیران کنونی کشور قرار بگیرد. یکی از سرداران شهیدی که از چهره های برجسته دوران طلایی دفاع مقدس است، شهید رضا شکری پور است که توانست در مدت کوتاه عمر پرثمر خود، آثار بسیار مهم و کاربردی برجا بگذارد.

زندگینامه

حاج رضا شکری پور در ۱۲ اسفند ۱۳۳۵ خورشیدی در همدان چشم به جهان گشود. او از همان دوران کودکی همراه خانواده در نماز جماعت مسجد محل شرکت می کرد و ارادت و محبت خاصی نسبت به اهل بیت(ع) در وجودش متجلی بود که این امر موجب می شد در ماه های محرم و صفر بیشتر شب ها در مسجد و حسینیه محل در سوگ وعزاداری سرورش به سر برد.

به همین ترتیب دوران ابتدایی را تمام کرده و وارد هنرستان شد و در این هنگام که تازه به سن نوجوانی رسیده بود و قدرت جسمی خوبی داشت به ورزش علاقه وافری پیدا کرد و درچند رشته از دومیدانی مثل پرش طول، دو پنج هزار متر و پرتاب نیزه شرکت کرد و در چند مسابقه نیز موفق به اخذ مدال هایی شد.

عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

حاج رضا پس از عضویت در سپاه مدتی آموزش دید و بعد از این دوران چون در امر آموزش موفق بود، پس از طی دوره های آموزشی به فرماندهی گردان و سپس به فرماندهی پادگان آموزشی نایل آمد که خاطرات زیادی در این مورد توسط هم رزمانش نقل شده است. از جمله اینکه تمام موارد آموزشی را که به نیروهای تحت امر خود آموزش می داده خود نیز رعایت می کرده است و این مسأله را تا آخرین لحظه های خدمتش به خصوص عملیات جزایر مجنون با آن که مجروح بود، حفظ کرد.

فرماندهی پادگان قدس

در همین دوران با توجه به علاقه زیادی که به شرکت در جبهه و جنگ داشت، موفق به چندین بار شرکت فعال در امر پاکسازی مناطق آلوده کردستان همراه تیپ ویژه شهدا شد و پس از مدتی به همدان آمد و به فرماندهی پادگان قدس انتخاب شد. پس از مدتی انجام وظیفه در این مسوولیت به خاطر شوق وافری که به یگان رزمی داشت به تیپ انصارالحسین (ع) رفت و در عملیات والفجر ۵ فرماندهی گردان ۱۵۱ مسلم ابن عقیل را به عهده داشت که به همراه همرزمانش به ویژه شهید رضا محرمی افتخاراتی را نصیب تیپ کرد و همیشه از شجاعت و شهامت همرزمان شهیدش در این عملیات نقل می کرد.

وی با توجه به رشادت هایی که از خود نشان می داد و نظر به نیاز مبرم تیپ به نیروهای مخلص و زبده در رده های مسوولیت، عنوان معاونت ستاد تیپ را عهده دار شد و پس از مدتی با حفظ مسوولیت، سرپرستی واحد آموزش نظامی را نیز پذیرفت. بعد از این دوران هنگامی که به عنوان مسوول ستاد تیپ انصار الحسین (ع) انجام وظیفه می کرد در محورهای میمک و سومار رشادت های غیرقابل وصفی از خود نشان داد.

مدتی بعد که تیپ در دزفول مستقر شد و پس از به اسارت درآمدن فرمانده گردان ۱۵۴ حضرت علی اکبر(ع) او فرماندهی گردان را عهده دار شد و به طور فعال مشغول خدمت بود و نیروهای گردان را آماده می کرد و آموزش می داد تا این که در عملیات والفجر ۸ با همکاری و رشادت های آنان در امر دفاع مقدس افتخارات زیادی نصیب تاریخ جنگ تحمیلی شد و به جرات می توان گفت فرماندهی صحیح شهید شکری پور باعث شد که عراق در جاده ام القصر زمین گیر شد و دیگر نتوانست پیش روی نماید و لطف خدا در تخصص فرماندهی او جلوه گر شده و مواضع را در همان نقطه ای که پیش بینی کرده بود، تثبیت کرد تا جایی که مسوولان رده بالای سپاه همچون محسن رضایی گفت:«گردان ۱۵۴ گردنه احد را برای اسلام حفظ کرد. دلیلش هم این بود که اگر عراق از این نقطه موفق به پیشروی می شد، نیروهای ما در سایر محورها به محاصره می افتادند و در نهایت فاو سقوط می کرد.»

عروجی ملکوتی

در عملیات عملیات والفجر ۸ ضمن به شهادت رسیدن تعدادی از دوستان حاج رضا شکری پور، خودش نیز از ناحیه پهلو و پشت مجروح شد به طوری که نقل می کنند با پافشاری زیاد او را به پشت جبهه منتقل کرده بودند که در موقع انتقالش به پشت خط می گفت روی صورت مرا بپوشانید تا روحیه نیروها با دیدن من ضعیف نشود. سرانجام حاج رضا شکری پور در ۱۳۶۵ خورشیدی از ناحیه دست و پا مورد اصابت ترکش خمپاره قرارگرفت و جزیره مجنون را به خون خویش آراست.

فرازی از وصیت نامه

«خدایا مرا از زمره بندگان درگاهت قراربده. با درود و سلام بر مهدی موعود صاحب عصر و زمان (عج) و با سلام بر خمینی بت شکن نایب بر حقش و با درود بر شهدای بخون خفته از صدر اسلام تا کنون و با درود بر شما امت شهید پرور که همیشه در صحنه اید و امیدوارم که تا انقلاب مهدی نهضت را ادامه دهید. خدایا تو خود شاهدی که چگونه ظالمان و ظلم صفتان این ملت های مستضعف را در بند می کشند و برآنها قلدری می کنند و لیکن هیهات من الذله این امام ما به کمک و یاری خودش و با همیاری یاران وفادارش و پشتوانه این ملت شهید پرور بر دهان یاوه گویان و زورگویان زدند و گفتند که ما نیز مانند حسین و یارانش که تا آخرین قطره خون جنگیدند و حتی کودک ۶ ماهه را نیز نثار کردند، ندای تن ندادن به ذلت را سرمی دهیم و می گوییم ای آمریکا و ای شوروی و ای دیگر ابر قدرت ها بدانید و آگاه باشید تا ظلم هست مبارزه هست و تا پرچم سبز لااله الا الله برجهان طنین نیفکند مبارزه خواهیم کرد.»

منبع: نوید شاهد