محمود یاوری در ۱۸ مهر ۱۳۹۹ خورشیدی در اصفهان دیده به جهان گشود. او فوتبال را از کودکی و به طور حرفه ای از ۱۴ سالگی در اصفهان شروع کرد و در پست مدافع توپ می زد. وی در خصوص چگونگی شروع فوتبال می گوید: من بازیکن تیم آموزشگاه‌های اصفهان بوده و بازی‌ام هم خوب بود، ۱۴ سالم بود که توسط بهروز زندی به این تیم معرفی شدم. افراد بزرگی در این تیم حضور داشتند و استاد حریری که بازیکن تیم ملی بود، مربیگری این تیم را برعهده داشت. در ۱۶ سالگی به تیم بزرگسالان شاهین راه یافتم؛ سال ۴۲ در مسابقات کشوری در ارومیه، کاپیتان تیم اصفهان بودم و از ۱۹ گل تیم اصفهان، ۱۵ گل را من به ثمر رساندم. بدین ترتیب یاوری در ابتدا در تیم شاهین اصفهان (سپاهان فعلی) فعالیت ورزشی خود را آغاز  و تا ۱۳۴۲ خورشیدی عضو این باشگاه بود، سپس به عضویت تیم پاس تهران درآمد و تا ۱۳۵۰ خورشیدی در این تیم حضور داشت و در همین سال بود که بازیکنی را کنار گذاشت و در واقع به عنوان بازیکن فوتبال، بازنشسته شد و بعد از خداحافظی از فوتبال در زمینه مربیگری فوتبال کارش را ادامه کرد.

ورود به عرصه مربیگری

یاوری در ۱۳۵۶ خورشیدی سرمربی تیم ملی جوانان فوتبال کشور شد. این پیشکسوت فوتبال در ۱۳۶۳خورشیدی توانست سرمربی تیم ملی فوتبال ایران را بر عهده بگیرد و در ۶ بازی که تیم ملی فوتبال ایران را هدایت کرد، پیروز شود، اما وقتی نصرالله سجادی رییس فدراسیون فوتبال شد، یاوری از مسوولیت سرمربی‌گری خود در تیم ملی کنار رفت. در طول سال‌های ۱۳۷۰ و ۱۳۷۱ خورشیدی به مربیگری مجدد در تیم ملی جوانان رسید و در ۱۳۸۴خورشیدی هم مدیر تیم ملی فوتبال جوانان شد و در حقیقت ۴۴ سال به مربیگری پرداخت و فوتبالیست‌های بسیاری را برای فوتبال ایران تربیت کرد و پروراند.

 از تیم‌های باشگاهی او که مربیگری کرده می‌توان به سپاهان، ذوب آهن، برق شیراز، شاهین بوشهر، تراکتورسازی تبریز، ابومسلم مشهد، صبای قم، استقلال اهواز، پاس، استیل‌آذین، راه‌آهن و مس کرمان اشاره کرد. آخرین تیم محمود یاوری هم در لیگ برتر تیم فجر سپاسی شیراز بود. تیمی که با وجود همه تلاش های او و دیگر مربیان در آن سال ها نتوانست به لیگ برتر صعود کند. یاوری درباره سابقه‌ مربیگری خود در سپاهان، برق و شاهین چنین می‌گوید: ۱۲ سال در سپاهان مربی بودم، زمانی که سپاهان پول نداشت من را داشت، اما حالا که پول دارد و از نظر مالی تامین است، من را ندارد. با برق و شاهین عنوان بهترین تیم شهرستانی را از آن خود کردم و اصولاً یاوری را مربی‌ای می‌دانند که از سقوط تیم ها جلوگیری می‌کند. من در سه مقطع زمانی متفاوت و در ۱۲ سال هدایت تیم سپاهان را بر عهده داشتم. به همین خاطر مرا پدرخوانده سپاهان می‌نامیدند. این صفت را برای سه نفر به کار می‌برند؛ من، مسعود تابش و محرم نویدکیا که هر سه در زمان خودمان زحمات زیادی برای سپاهان کشیدیم.

با توجه به اینکه یاوری در بیشتر تیم‌های شهرهای مختلف حضور داشت اما هیچگاه سرمربیگری تیم‌های استقلال و پرسپولیس را بر عهده نگرفت. وی در این خصوص گفته بود: همیشه دوست داشته‌ام که در آرامش مربیگری کنم و شرایط ۲ تیم استقلال و پرسپولیس با این همه حاشیه به روحیات من نمی‌خورد، البته یک بار در زمان مدیر عاملی قریب و زمانی که پورحیدری سرمربی بود، مرا به تجریش دعوت کرده و ناهاری خوردیم و بعد هم به من پیشنهاد همکاری دادند. بعد پرسیدند اگر آمدی استقلال، چه تصمیمی در قبال پورحیدری خواهی گرفت؛ من هم سریعا گفتم پورحیدری بار تجربه است و حتما از وی به عنوان مشاور در کنارم استفاده خواهم کرد.

وی در گفت وگوی دیگری اظهار داشت: من اصولا عادت ندارم خودم را به جایی ببندم و فقط به خدا تکیه کرده‌ام. اهل ظاهر فریبی هم نیستم و حاضر نیستم، برای پول و مقام خودم را به کسی وابسته کنم، چون معتقدم خدا به انسان‌ها عزت می‌دهد و عزت را از آنها می‌گیرد. فوتبال یک کار تخصصی است که جمیع جهات را در خود دارد. استعداد، علاقه و علم آموزی و پیگیری مداوم و البته صداقت فاکتورهای مهمی در امر مربیگری هستند. زمانی که مربی برتر هشت دوره لیگ برتر شدم، وقتی برای سخنرانی پشت میکروفن رفتم، گفتم: آقایان مربی در کار خود صداقت داشته باشید.

این پیشکسوت فوتبال در خصوص دوران مربیگری خود می گوید: من در دوران مربیگری، هشت مرحله با تیم‌های ملی همکاری داشته‌ام، چهار مرحله در جوانان بوده که ۲ بار دستیار حشمت مهاجرانی بوده‌ام و دو بار هم سرمربی. یک دوره سرمربی تیم ملی امید بوده‌ام. یک مقطع هم مدیر فنی تیم ملی امید بودم و با این تیم ۶ ماه کار کردم، زمانی که سیموئز انتخاب شد، تیم را شسته رفته تحویل دادم.

اهمیت حفظ وحدت ملی در فوتبال ایران

یاوری به عنوان یک فرد ورزشی، انسانی وطن پرست بود که همواره فوتبال را به عنوان ورزشی می دانست که می تواند به وحدت ملی بیانجامد. او در یکی از گفت وگوهای های خود در مورد حفظ وحدت ملی در فوتبال گفته است: آنچه اهمیت دارد، منافع ملی است و در فوتبال ایران این اصل باید مورد توجه قرار گیرد، چرا که رقابت‌ها همیشه وجود دارد و نکته مهم آن است که این رقابت‌ها باید همچنان موجب حفظ وحدت و انسجام ملی شود. آنچه مسلم است، برای تماشاگران در شهرهای مختلف هم منافع ملی از اهمیت فراوانی برخوردار است چرا که همه مردم افتخار آفرینی زیر پرچم ایران را می پسندند و هرآنچه خارج از منافع ملی رخ دهد، مورد قبول هیچ کس نیست. در ایران قومیت‌ها در کنار هم به خوبی و مسالمت آمیز زندگی می‌کنند و آنچه برای همه اهمیت دارد، نام ایران است و همه باید برای حفظ وحدت و انسجام ملی همچون همیشه کوشا باشیم و عرصه فوتبال را همچون گذشته به عرصه وحدت و یکدلی تبدیل کنیم تا مردم از آن لذت ببرند.

دیدگاه ها

رسول کربکندی مربی فوتبال بهترین عنوان برای یاوری را امیر کبیر فوتبال ایران دانست و گفت: او سال‌ها در فوتبال اصفهان و ایران فعالیت داشت و توانست بسیار اثرگذار باشد. یاوری آدم بزرگی بود و نبود او برای فوتبال دردناک است.

ناصر ابراهیمی پیشکسوت فوتبال ایران در مورد یاوری می گوید: برخی افراد در فوتبال ما تاریخ‌ساز بودند که یاوری یکی از آن‌ها است. اهالی ورزش باید به پیشکسوتان تا وقتی که زنده هستند، اهمیت بدهند. یاوری‌ها، پروین‌ها، پورحیدری‌ها، ابراهیمی‌ها و خیلی از پیشکسوتان دیگر تا وقتی که زنده هستند باید مورد توجه قرار بگیرند. نه از لحاظ مادی بلکه یادبودی گرفته شود و از آن‌ها تقدیر شود. یاوری ۵۰ سال مربیگری کرد و برخلاف لقبش که به او سرهنگ یاوری می‌گفتند، اخلاق بسیار خوبی داشت.  او مردم‌دار و بسیار مهربان بود. در تیم ملی فوتبال من سرمربی بودم و همکارم بود. شخصا به فدراسیون گفتم که دوست ندارم یاوری که سن بیشتر از من دارد، اسمش بعد از من بیاید.

حسین چرخابی پیشکسوت فوتبال اصفهان و هم‌دوره یاوری در خصوص او گفته است: با یاوری در اصفهان هم‌محله بودم و افتخار این را داشتم که در کنار او باشم. شناخت کاملی از مرحوم یاوری داشتم و به جد می‌گویم که او جزو پنج فرد اصلی تاریخ فوتبال اصفهان بوده است. محمود حریری و مرحوم یاوری جزو بنیان‌گذاران تیم فوتبال شاهین اصفهان که بعدها به سپاهان تغییر کرد، بودند. او با اینکه بازیکن تیم شاهین بود اما به کمک چند نفر دیگر یک زمین آسفالت کوچک جلوی دفتر باشگاه درست کرده بودند و در همان‌جا تمرین می‌کردند.  او سال‌های سال در تیم شاهین ماند و به تیم دیگری نرفت و بعد از گذشت چند سال به دلیل اینکه می‌خواست استخدام نیروی انتظامی شود به پاس تهران رفت. او هافبک تیم ملی و مهم‌ترین بازیکن تیم ملی ارتش بود و یاوری به عنوان یکی از بهترین شوت‌زن‌های تاریخ فوتبال ایران به حساب می‌آمد.

پایانی بر ۴۴سال مربیگری

سرانجام محمود یاوری بعد از سال ها خدمت به فوتبال و ورزش ایران به دلیل ابتلا به ویروس کرونا در ۸۱ سالگی دیده از جهان فروبست.