مهم ترین وظیفه هر پدر و مادر، تربیت و پرورش فرزند است. پدر و مادر به عنوان اولین معلم کودک وظیفه بسیار مهم و خطیر انسان سازی را بر عهده دارند. والدین وقتی تصمیم می گیرند صاحب فرزند شوند، به این معنا است که آمادگی لازم را جهت پذیرفتن مسئولیت سنگین تربیت یک انسان دارند. آمادگی یعنی این که شما به عنوان یک والد نسبت به اصول تربیتی آگاهی کافی و لازم را داشته باشید و در صورت بروز هر نوع مشکل در امر تربیت، درصدد رفع آن برآیید. فرآیند تربیت، ساده نیست و شاید در دوره ای از زندگی کودکتان احساس کنید به اشتباه راهی را پیموده اید، اینجاست که تفاوت والدینی که آمادگی پذیرفتن مسئولیت تربیت کودک را دارند با والدینی که هنوز به آن مرحله از آمادگی نرسیده اند مشخص می شود، والدین آگاه و موفق بدون ناامیدی و خستگی به دنبال پیدا کردن راه درست تلاش می کنند. در واقع مواجهه با مشکل در رابطه با امور تربیتی، منافاتی با آمادگی والدین برای پذیرفتن مسئولیت پدر و مادری ندارد.

مسئولیت تربیت، مختص یک روز و یا یک دوره کوتاه مدت نیست. هیچ رفتاری با یک بار آموزش اجرایی نمی شود، قطعا فرزند شما بارها اشتباه خود را تکرار خواهد کرد تا رفتار درست را بیاموزد. اینجا یکی دیگر از زمان هایی است که تفاوت والدین آگاه با ناآگاه خود را نشان می دهد. بعد از رفتار اشتباه کودک، یک پدر و مادر آگاه با صعه صدر به فرزندش فرصت کافی برای انجام و پیدا کردن راه درست را می دهد در حالیکه پدر و مادر ناآگاه شاید در برابر اشتباه فرزندش عصبانی شود، با خشونت رفتار کند، و یا در مراحل بعدی از اختیارات کودک بکاهد و ... که هر کدام از این عکس العمل ها توسط والدین باعث تاثیرات سوئی نظیر کاهش اعتماد به نفس ، کاهش قدرت تصمیم گیری، ایجاد حس حقارت، اضطراب و ... در کودک می شود.
مسئولیت تربیت، مختص یک روز و یا یک دوره کوتاه مدت نیست. هیچ رفتاری با یک بار آموزش اجرایی نمی شود، قطعا فرزند شما بارها اشتباه خود را تکرار خواهد کرد تا رفتار درست را بیاموزد

بی شک نقش تاثیرگذار والدین در امر تربیت و آینده کودک قابل انکار نیست. پدر و مادرها بنا به نگرش خود و یا مشورت با مشاور و یک نیروی متخصص یک شیوه تربیتی را اتخاذ می کنند و در آن راستا قدم بر می دارند. با توجه به شیوه تربیتی اتخاذ شده، تاثیرات تربیتی متفاوتی را می بینند. هرچند که هدف همه والدین رشد و تعالی فرزندشان است، اما بعضی از والدین در انتخاب شیوه اصول تربیتی اشتباه می کنند. گاهی دیده می شود کسانی که در انتخاب روش تربیتی از متخصصین مربوطه کمک نگرفته اند دچار اشتباه شده اند، اگر شما جزء این دسته از والدین هستید خود را ناراحت نکنید و آمادگی پذیرفتن اشتباه خود را داشته باشید و در صدد رفع آن برآیید. که قطعا با توجه به نکات مهم و کلیدی و انتخاب شیوه صحیح تربیتی می توانید خود را در گروه پدر و مادرهای موفق بیابید.

بعضی از والدین دیکتاتورانه به تربیت فرزند خود می پردازند به این معنی که انتظارهایی که از فرزند خود دارند روشن است ولی با فرزندانشان در حد انتظار صمیمی نیستند. معمولا در چنین خانواده هایی بچه ها باید کارهایی را انجام دهند که از آنان خواسته می شود در غیر اینصورت تنبیه می شوند. به عبارت دیگر در چنین خانواده هایی کودکان باید مطابق میل والدینشان رفتار کنند و حق اظهار نظر، حق انتخاب و تصمیم گیری ندارند. معمولا بین پدر و مادر و کودک تفاهمی وجود ندارد و کودک از روی اجبار به قوانین تن می دهد.

بعضی دیگر نیز جزء والدین آسان گیر هستند، در این روش محبت فراوان و رفتار بسیار سهل گیرانه و بدون چهارچوب والدین، تربیت صحیح و اصولی فرزند را تحت الشعاع قرار می دهد. در این شیوه تربیتی والدین به فرزند خود اجازه انجام هر کاری را می دهند، غافل از اینکه یکی از اصول تربیتی آشنا کردن کودک با محدویت ها و قوانین است. فراموش نکنید اگر در مسئله تربیت به اندازه کافی قاطع نباشید از عهده این امر مهم به خوبی بر نمی آیید.

و اما بعضی دیگر مقتدارنه به تربیت کودک خود می پردازند، که از آن به عنوان موثرترین روش تربیتی نام می بریم. به این معنا که والدین ضمن دوست داشتن و ابراز محبت نسبت به فرزندشان به طور روشن و واضح خواسته های خود را بیان می کنند و کودک می داند چه کارهایی را باید و چه کارهایی را نباید انجام دهد در حقیقت انتظارهایی که از کودک می رود روشن و واضح است. در چنین خانواده هایی کودک در عین نوعی محدودیت و کنترل از استقلال و آزادی برخوردار است. پایه و اساس این نوع زندگی ها عقل و منطق، همکاری، احترام، مصلحت اندیشی و مشورت بین اعضای خانواده است. همچنین رابطه دوستی و صمیمی که بین والدین و فرزند دیده می شود بسیار به حل مشکلات احتمالی کمک خواهد کرد.

پدر یا مادر بودن وظیفه دشواری است و برای اینکه این مسئولیت مهم و پرمخاطره سرانجام مثبتی داشته باشد و شما خود را در گروه والدین موفق ببینید به همکاری و حمایت همسر و در کنار هم بودن نیاز دارید. به طور قطع پدر و مادرها در مورد تمام مسائل تربیتی یکسان نمی نگرند ولی باید توانایی درک همدیگر را داشته باشند و در مقابل فرزندانشان از تصمیم های یکدیگر حمایت کنند. به کمک هم به حل و فصل آنها بپردازند تا در نهایت به نتیجه دلخواه و مطلوبی برسند. تفاوت همه جا وجود دارد نکته مهم و طلایی تعامل و توافق والدین بر سر موضوعات مختلف تربیتی است. هماهنگی بین شما و همسرتان نوعی ثبات در فضای خانه بوجود می آورد و فرزندتان می آموزد که مقررات خانه ثابت است و دچار سردرگمی و یا احیانا سوء استفاده از فاصله و اختلاف نظر بین پدر و مادر خود نمی شود. یک پدر و مادر موفق می دانند که در هر سنی چه توقعی از فرزند خود داشته باشند، چگونه او را قانونمند تربیت کنند، چطور شاد زیستن، احترام متقابل، صبوری و ... را به او بیاموزند تا در آینده فرزندی شاد، متعهد، مسئول و مستقل داشته باشند.