کتاب نمادشناسی فیلون (فرهنگ اصطلاحات) نوشتۀ حیدر شجاعی، به اصطلاحات به کار برده شده توسط فیلون اسکندرانی که یک فیلسوف یهودی تاثیرگذار در فرهنگ غربی و یهودی است، می‌پردازد.

زبان متون دینی یک بُعدی نیست؛ بنابراین نمی‌توان گفت که متون دینی بالاخص زبان وحی، همۀ مقاصد خود را به ظاهر باز نماید. از این رو زبان‌شناسان معتقدند تمام متون دینی نیاز به تأویل و تفسیر دارند.

در متون دینی بالاخص ادیان ابراهیمی، با واژه‌های بسیاری مواجه می‌شویم که معانی غیبی و نیاز به تأویل نمادین دارند. مانند: ملائکه (فرشتگان)، شیطان، ابلیس، برزخ، قیامت، بهشت و جهنّم و...

از این میان، فیلون یک شخصیّت برجسته و شناخته شده است، که تفسیر حرفى را نفى مى‌کرد و به تفسیر نمادین و رمزى روی آورد.

فیلون که حدود 20 سال قبل از میلاد مسیح در اسکندریه متولّد شد و حدود 50 سال بعد از میلاد وفات یافت. بنابراین این اندیشمند یهودی معاصر با عیسی مسیح بود. او از یهودیان شمال مصر بود و مانند بیشتر یهودیان اسکندریه به یونانی صحبت می‌کرد و کتاب مقدّس را به این زبان می‌خواند.