کتاب داستان‌های کوتاه برنده جایزه ا. هنری 2018 به کوشش و گردآوری لورا فرمن، مجموعه‌ای از برترین آثار داستانی کوتاه و برگزیده است که هر یک از آن‌ها به لحاظ فن داستان‌نویسی و محتوا می‌تواند الهام بخش بسیاری از نویسندگان تازه‌کار باشد.

تاریخچه‌ی جایزه‌ی اُ. هنری:

ویلیام سیدنی پورتر (William Sydney Porter) ملقب به اُ. هنری، یکی از مشهورترین داستان‌نویسان آمریکایی است که سال 1863 در کارولینای شمالی متولد شد. او که از دوران جوانی به صورت حرفه‌ای نویسندگی را آغاز کرد، حدود ششصد عنوان داستان کوتاه از خود به جای گذاشته است. در سال 1918، چیزی حدود یک دهه پس از مرگ وی، شاگردان و دوستدارانش به منظور اعتلای هنر داستان‌نویسی کوتاه، تشویق نویسندگان جوان و گرامیداشت یادش جشنواره‌ای با نام او ترتیب دادند که از آن زمان تا کنون به صورت سالیانه برگزار می‌شود. این جشنواره که تخصصا بر ژانر داستان کوتاه تمرکز دارد، همه‌ساله پذیرای داستان‌های کوتاه نویسندگان از سراسر دنیاست. کتاب داستان‌‌های کوتاه برنده جایزه اُ. هنری 2018 (The O. Henry Prize Stories 2018) تلاشی از گردآوری بهترین و خلاقانه‌ترین داستان‌های کوتاهی است که در سال 2018 در این جشنواره برگزیده شده‌اند.

این مجموعه داستان خواندنی، شامل 17 داستان کوتاه از نویسندگان خوش استعدادی همچون مایکل پارکر، جو آن بیرد، لورن آلوان، استفانی اِی وِگا و دنیا شُکری است که لورا فرمن (Laura Furman) نویسنده و ویراستار جشنوارۀ جایزه اُ. هنری آن را به صورت یک جلد مدون کرده است. سبک و موتیف داستان‌های این مجموعه به طرز شگفت‌انگیزی بدیع و تأثیرگذار هستند.

کتاب داستان ‌های کوتاه برنده جایزه اُ. هنری 2018 مناسب چه افرادی است؟

خواندن این کتاب به تمامی علاقمندان ادبیات داستانی و به ویژه داستان کوتاه پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب داستان ‌های کوتاه برنده جایزه اُ. هنری 2018 می‌خوانیم:

خورشید بود و خورشید و باز هم خورشید. وقتی هوا آفتابی است نمی‌توانی به ازدست‌دادن فکر کنی. همه چیز بازتاب دارد. پنجره‌های کثیف و خاک‌گرفته در همه طرف ساختمان‌ها تصویر گنگی از صورتی خسته و غمگین ارائه می‌دهند. چشمانت تا‌به‌تاست و اتاق‌ها کج به نظر می‌آیند؛ و آسمان تحمل‌ناپذیر است. بعد وقتی که مثل یک لاک‌پشت یا کرم یا هر چیز دیگری که اهل لانهء تاریک باشد، پتوهای سنگین و ضخیم را دور چوب پرده می‌اندازی، غبار همه جا به پرواز درمی‌آید. عطسه می‌کنی و پتوها را با گیره‌های بزرگ کاغذ، نوارچسب متالیک، یا هر چیز دیگر طوری محکم می‌کنی که انگار قرار است مدت طولانی از روشنایی در امان باشی.

این حال و هوای من در اولین روزهای بیست‌ویک‌سالگی‌ام بود. چه بسیار ایام گذشته بود بگذارید بشمارمشان... چیزی حدود ٣۶۵×۶ روز+ چندین و چند روز دیگر و من همچنان در این اردوگاه کویری به سوی پذیرفته‌شدن راه می‌کندم. آخر هفته مامان پتوها را پایین کشید و وادارم کرد در جشن تولد پسرخاله‌ام مروان شرکت کنم. مروان از رسیدن به سن قانونی نوشیدن لذت می‌برد، اگرچه بارها به او گفته بودم قانونی‌بودن اینجا مهم نیست.

مامان بیشتر شب را همراه خاله‌هایم در اتاق نشیمن گذراند، در حالی که مروان و دوستانش سرگرم دبکه رقصیدن با گروهی از نوازندگان طبلا بودند که همنوازی‌شان وحشتناک بود. وقتی رسیدیم، مروان با کلۀ گرم ما را به دوست جدیدش، نایلا، معرفی کرد. من متوجه شدم همه با نوعی احتیاط به او نزدیک می‌شوند یا ادای در آغوش‌ گرفتن را درمی‌آورند و از تماس بدنی خودداری می‌کنند، اما او بوی بدی نمی‌داد یا نامرتب و ژولیده نبود. هیچ نشانهء آشکاری از علت اکراه نبود. از مادرم پرسیدم قضیه چیست و او گفت: اون یک بیوهء جوونه، با صدایی آن‌قدر آهسته که انگار از سرنوشت شوم یا راز شرم‌آور کسی می‌گفت. فوراً یک عنکبوت به ذهنم آمد و چندشم شد. بنابراین وقتی نایلا کنارم روی کفپوش لینولئومی چسبناک نشست و تکهء لرزانی از کیش اسفناجش را تعارف کرد، مکث کردم. اصرار کرد. یک تکهء کوچک با دستانم برداشتم، طوری که انگار خواهر بودیم و همیشه غذایمان را با هم قسمت کرده بودیم.

فهرست مطالب
آرامگاه کشتی‌گیران / جو آن بیرد
جواب دندان‌شکن / مارجوری سلونا
نایلا / یومنا کلاله
اژدهای خوش‌اقبال / ویت دین
استاپ اند گو / مایکل پارکر
گذشته کامل استمراری / دنیا شکری
شب‌های لوگَر / جمیل جان کوچی
روزیِ ما / مارک جود پواریر
کر و کور / لارا وپنیار
چرا آجر پرت می‌کردند؟ / جنی ژانگ
صلاح‌دید / ‌لورن آلوان
ملکه الیزابت / برد فِلوِر
کم و بیش شبیه یک مرد / مایکل پاورز
زمین، خزانه بزرگ تو، آماده است / جو لوید
خانه‌های سابق / برندا واکر
به هر حال نگهشان می‌داریم / استفانی ای وگا
انقلاب زمستانی / ان انرایت