فردریک نود در کتاب تکنوازی گیتار کلاسیک - جلد دوم، 120 آرپژ جولیانی را به 10 گروه تقسیم‌بندی نموده است که برای هنرجویان می‌تواند بسیار مفید باشد.

جلد دوم کتاب تکنوازی گیتار کلاسیک (Solo guitar playing: a complete course of instruction in the techniques of guitar performance) سخت‌تر از جلد اول است و هنرجویانی که به این کتاب می‌رسند خیلی کم هستند و باید مهارت کافی را برای آغاز این کتاب داشته باشند.

هدف اصلی این کتاب کمک به هنرجوها برای اجرای تمیز و تبدیل شدن آن‌ها به یک گیتاریست خوب است. این کتاب باعث می‌شود که هنرجو روی گیتار و پوزیسیون‌های مختلف آن تسلط پیدا کند و باعث رشد مهارت‌های آن‌ها می‌شود. سعی کنید قطعات این کتاب را با شور و شوق زیاد اجرا کنید.

زمان تمرین برای نوازندگان حرفه‌ای مهم است و این زمان ممکن است بعد از کار باشد بنابراین در چنین حالتی صرف وقت زیادی برای تمرین عملی نیست و هیچ پیشرفتی در کار نیست. در روش معرفی شده در این کتاب سعی شده از احساسِ از دست دادن علاقه جلوگیری شود تا هنرجویان با ذوق و شوق به جلو حرکت کنند.

قطعات این کتاب با دقت بسیاری انتخاب شده‌اند به عنوان مثال Rccuerdos delaAllambra از تارگا که در آن تکنیک ترمولو به کار رفته است و همچنین قطعات باخ وقتی روی گیتار اجرا می‌شود بسیار جذاب هستند که می‌تواند رپرتوار جذابی برای نوازنده‌ها ایجاد کند.

در این کتاب در مورد هر دوره موسیقی توضیحاتی آورده شده که کامل آن‌ها را می‌توانید در کتاب‌های دوره رسانس گیتار، دوره باروک گیتار، دوره کلاسیک گیتار و دوره رمانتیک گیتار که ترجمه‌ی مترجم همین کتاب است، مطالعه کنید.

در انتهای این کتاب دو قطعه بسیار زیبا و کنسرتی آورده شده است که اجرای آن‌ها به تمام هنرجویان توصیه می‌شود. کسانی که این کتاب را تهیه کنند باید بدانند کتاب راحتی نیست و برای اینکه قطعه‌های کتاب را بتوانند به راحتی اجرا کنند باید زمان زیادی را به تمرین اختصاص دهند.

در بخشی از کتاب تکنوازی گیتار کلاسیک - جلد دوم می‌خوانیم:

ما بیشتر وقتمان را در اطاق صرف تمرین می‌کنیم. برای بعضی از نوازنده‌ها روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌ها می‌گذرد تا شانس اجرای قطعه‌ای که ساعت‌ها رویش کار کرده‌اند را داشته باشند. با این که نوازنده با قطعه به خوبی آشناست، ممکن است روی صحنه هل شود، دستش بلرزد، اشتباه کند یا نت را فراموش کند. خود نوازنده از این تحول دچار دگرگونی و از اجرای خود ناامید می‌شود. نوازنده نمی‌فهمد چرا با این همه تمرین اجرا خوب نشده است. به این خاطر است که قطعه هیچ گاه برای اجرا جلوی شنوندگان و بینندگان تمرین نشده است.

تمرین اجرا با تمرین روزانه دو چیز متفاوت است. تمرین اجرا هنگامی انجام می‌شود که نوازنده قطعه را خوب حفظ، تجزیه و تحلیل، شلفژ و رهبری کند و خوب بداند مقصود آهنگ ساز از نت‌های قطعه چیست و چه پیامی می‌خواهد به شنونده منتقل کند. پس از انجام تمامی این عوامل نوازنده می‌تواند تمرین اجرا کند.

تمرین اجرا همیشه در مکانی متفاوت از اطاقی که معمولا در آن تمرین می‌کنید انجام می‌شود. نوازنده معمولا به این محل جدید عادت ندارد و خیلی اوقات از قبل آن را ندیده است. بنابراین هنگامی که روی آن صحنه مجبور به اجرا می‌شود احساس غریبی دارد که برعکس احساس گرم همیشگی محل تمرین خودش است.

برای تمرین اجرا کافی است اطاق تمرین همیشگی را تغییر دهیم تا به صحنه‌ی اجرا شباهت پیدا کند. مثلا اگر صندلی تمرین همیشه به سمت دیوار شرقی است برای اجرا آن را به سمت دیوار غربی بگذارید. همین تغییر جهت فضای تازه‌ای نزدیک به فضای اجرا برای نوازنده ایجاد می‌کند.

فهرست مطالب
مقدمه مترجم
مقدمه
درس شماره یک: ریتم
درس شماره دوم: تکنیک‌های گام نوازی
درس شماره سوم: یادگیری فرت‌های 6 تا 8
درس شماره چهارم: آرپژ
درس شماره پنجم: توسعه تکنیک
درس شماره ششم: فرت‌های 9 تا 12
درس شماره هفتم: دوره کلاسیک و رمانتیک
درس شماره هشتم: دوره رنسانس
درس شماره نهم: دوره باروک
درس شماره دهم: دو قطعه کنسرتی
ضمیمه 1
ضمیمه 2
ضمیمه 3
ضمیمه 4