کتاب حاضری در میان غایبان

کتاب حاضری در میان غایبان


عباسعلی پرچی زاده با برداشتی از مجموعه فرمایشات حضرات معصومان (ع)، کتاب حاضری در میان غایبان را که عنوانی برگزیده بر مجموعه ارکان چهارگانه از زندگی مؤمنانه منتظران حضرت صاحب‌الزمان (ع) است تهیه نموده.

آنچه در حال حاضر، به علت غلبه حوزه فرهنگی و تمدنی غربی و اشتغال همگانی به جهانی از بین رفتنی، از صفحه ذهن و قلب آدمی محو و به فراموش شده است، «انتظار» دیدن خورشید حقیقت قدسی است.

فانوس تکنولوژی و علم بریده از حقیقت‌ها، آن چنان در چشم بشر مبتلای مکر لیل و نهار خودنمایی کرده که همه بودن را در جغرافیای دنیای لیبرال سرمایه‌داری نوین تعریف و خود را از همه حقیقت‌ها پوشیده، مستغنی فرض کرده است.

عباسعلی پرچی زاده در کتاب حاضری در میان غایبان چنین می‌گوید:

ای مصلح بزرگ جهان! امروز که ابرهای سیاه ظلم و فساد آسمان جهان را پوشانده؛ قدرت‌های اهریمنی جهان‌خوار، پنجه‌های خود را در گلوی مردم رنجدیدۀ دنیا فرو برده؛ همۀ معیارها، جز معیار مادی و ماده پرستی از میزان سنجش افکار مردم پنهان گردیده و امواج تبلیغاتی نیرومند طاغوت‌های شرق و غرب برای تأمین منافع نامشروع خود، هر حقی را باطل و هر باطلی را حق جلوه داده است.

امروز که تازیانۀ نامهربانی‌ها، تنگ نظری‌ها، جدایی‌ها، تبعیض‌ها و ستم‌ها پشت خلق مستضعف جهان را مجروح ساخته، چشم‌های پر امید و منتظرمان به تو و به انقلاب وحکومت جهانی‌ات، دوخته شده، از خدایت این توفیق را برای ما بخواه که خود را آن‌چنان بسازیم که از نظر وسعت فکر و اندیشه، از نظر مبارزه و جهاد، از نظر قدرت اصلاح همه جانبۀ جهان، شایستگی شرکت در نهضت عظیم انقلابی تو را داشته باشیم!

به امید آن روز که زیاد هم دور نیست.

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ‌ أَنْصَارِهِ‌ وَ أَعْوَانِهِ‌ وَ الذَّابِّینَ‌ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِینَ إِلَیْهِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِهِ وَ الْمُحَامِینَ عَنْهُ وَ السَّابِقِینَ إِلَى إِرَادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْه‌.

خدایا! مرا از یاران او گردان و کمک کار او و دفاع‌ کنندگان از او و شتاب‌ کنندگان به سوی او در برآوردن حاجت‌های خود و فرمانبرداری به اوامر و حمایت‌ کنندگان از او پیشی‌گیران در انجام ارادۀ او و از شهیدان در بین دو دست او.

با بر پا داشتن نماز، شرایطی که خداوند هم‌نشین انسان باشد، ایجاد می‌شود؛ اما در عمل، برای آنکه نماز ما، نمازی شود که یاد خدا در آن واقع شود، از نظر اخلاقی و عقیدتی، مقدمات بسیاری لازم دارد و ما باید وارد فرهنگ ویژه‌ای شویم تا نمازمان عامل یاد خدا باشد. انتظار فرج هم به همین شکل است که نیاز به برنامه‌ریزی و فرهنگ ویژه‌ای دارد و در آن صورت است که انتظار فرج، یک نحوۀ فرج در زندگی فردی و اجتماعی ما ایجاد می‌کند؛ آن هم مانند نتیجه‌ای که با ظهور مقدس امام زمان (عج) حاصل می‌شود. بله، هیچ‌وقت نتیجه‌های بزرگ با کارهای کوچک و سطحی به دست نمی‌آید؛ هر چند اگر فرهنگ انتظار در زندگی ما وارد شود، نتیجه‌های آن نسبت به مقدماتش، غیرقابل مقایسه است.

اما سوال مهم و اساسی در این‌جا، این است که فرهنگ انتظار به چه معنی است؟ با توجه به اینکه هر فرهنگی، به شکلی، از اجزایی درونی و لاینفک تشکیل می‌گردد که معرف اصلی آن فرهنگ و عامل قوام و وجه تمایز آن فرهنگ بر سایر فرهنگ‌هاست.

در بخشی از کتاب حاضری در میان غایبان می‌خوانید:

صاحب «مکیال المکارم» در ادامۀ بحث خود، نکتۀ ظریفی را در بیان تفاوت میان «نصرت» و «خدمت» مطرح کرده است. او می‌گوید:

خدمت از دو جهت، اخص از نصرت است: اول اینکه در خدمت، مباشرت خادم (و کارگزاری مستتقیم او) نسبت به آنچه انجام می‌دهد، لازم است؛ ولی نصرت بدون مباشرت هم حاصل می‌شود.

دوم اینکه، خدمت از روی تواضع و تذلل نسبت به مخدوم، صورت می‌گیرد؛ اما در نصرت، چنین شرطی لازم نیست. بنابراین هر خدمتی، نصرت هست؛ ولی هر نصرتی، خدمت نیست.

توضیح فرمایش ایشان چنین است که:

در تحقق «خدمت‌گزاری»، دو شرط لازم وجود دارد که هیچ‌کدام برای صرف «یاری کردن»، ضرورت ندارد. شرط اول اینکه، انسان شخصا کاری را انجام دهد، به جای اینکه به واسطۀ دیگری عمل کند و شرط دوم اینکه، عملش همراه با اظهار فروتنی و کوچکی در مقابل کسی باشد که برایش کار می‌کند؛ مثلا کسی که به دیگری کمک مالی می‌کند، ممکن است شخصا سراغ او برود و با اظهار کمال تواضع و کوچکی نزد او، پولی را تقدیم کند. در آن‌ صورت، آن کمک کردن، نوعی خدمت‌گزاری به او محسوب می‌شود و به این دلیل که فرد بی‌واسطه دست به کار شده است، می‌تواند به معنای واقعی کلمه ادعا کند به او خدمت کرده یا در این کار خدمت‌گزار او بوده‌ است؛ اما اگر همین پول را توسط دیگری به طرف مقابل ارسال کند و در این‌کار، هیچ‌گونه اظهار تواضع و کوچکی ننماید، در این صورت، او را یاری کرده و کارش «نصرت» نامیده می‌شود؛ اما «خدمت» محسوب نمی‌گردد.

فهرست مطالب
مقدمه
چهار رکن اصلی انتظار
سبک زندگانی منتظرانه
خلوص نیت در انتظار فرج
کربلا میدان امتحان
رکن اول: امام‌باوری
معرفت و باور حقیقی به امام زمان (عج)
راه‌های تحصیل حضور چیست؟
فرق «حضور» با «ظهور»
غایب حاضر
راه‌های رسیدن به بو و نور ولایت
برکات اتصال به درک حضوری امام (عج)
مبانی معرفتی امام‌باوری
رکن دوم: امام پیروی
تبعیت و پیروی کامل از فرامین امام زمان (عج)
رکن سوم: امام شیفتگی (محبت و مودت کامل به امام زمان (عج))
دلیل نخست امام شیفتگی: امام زمان (عج)، دوست‌ داشتنی است و شایستۀ عشق‌ورزی
دلیل دوم امام شیفتگی: عشق به امام زمان (ع) امری فطری بوده و موجب تغذیۀ ابعاد عاطفی و روحی انسان است!
دلیل سوم امام شیفتگی: عشق و محبت به امام زمان (عج) عامل بهره‌مندی از برکات عمل به تکلیف
ومحبت و مودّت به اهل بیت (ع) به عنوان پاداش رسالت پیامبر اکرم (ص) می‌باشد.
رکن چهارم: امام یاوری؛ خدمتگزاری و نصرت امام (ع)
تفاوت بین نصرت و خدمت
مراتب سه‌گانۀ نصرت
کلام آخر
فهرست منابع

مطالب مرتبط

تگ‌ها

مطالب پربیننده

پربیننده
آخرین مطالب

عضویت در خبرنامه