حتما این نکته ها را رعایت کنید:

*همیشه با چشم شک و تردید به درستی و صحت روابط خود(والدین)با نوجوان نگاه کنید.

*مطمئن باشید هر گاه سهم شما از فرزندتان یا سهم فرزندتان از شما کمرنگ شد به معنی حضور جایگزینی در این میان است (نباید فرآیند رشد و میل به عضویت در گروه همسن و جمع دوستان مدرسه ای و عوارض و علائم بلوغ اجتماعی را از یاد برد یا آن را با تعلقات به دنیای مجازی اشتباه گرفت)

*اگر نوجوان شما تمایل به داشتن اینترنت و استفاده از سایت های آن را  دارد، سعی کنید با توافق دستگاه کامپیوتر را در سالن خانه قرار دهید(به بهانه استفاده همه اعضای خانواده) تا به صورت غیر مستقیم بتواند عملکرد آنان را مدیریت کنید واز مودم های کابلی و غیر وایرلس استفاده کنید که نوجوان شما نتواند با استفاده از گوشی همراهش وارد اینترنت شود.

*هر چند ماه یک بار شکل،نوع و میزان روابط خود(والدین)با نوجوان و البته عملکرد و میل و تعلقات او را به خود و خانواده و دوستان جدید و قدیمش مورد ارزیابی قرار  دهید و هرگاه با چالش هایی روبه رو شدید، آن را با مشاوران در میان بگذارید.

*استفاده از امکانات متعارف و تاثر گذار و سازنده هم چون اینترنت که جایگاه قدرتمند و البته کارای خود را در جهان باز کرده و فقدانش باعث مشکلات بسیاری می شود، حق همه ماست  اما مدیریت استفاده از این گونه ابزارهای پر چالش،وظیفه والدین و سیستم آموزشی است و حتی ابزاری است برای تشویق یا محرومیت نوجوانان و جوانان به سوی مسیر شفاف و  تاثیر گذار.

از وابستگی جلوگیری کنید

نکته مهم این  است که حتی اگر در کشور ما اجازه ورود و برخورداری از همه شبکه های ارتباطی اجتماعی مجازی ممکن و قانونی باشد، نباید فراموش کرد که وابستگی زیاد نوجوان و جوان به این گونه شبکه ها و وابستگی زیاد آنان به این گونه ارتباطات مجازی و غیر حضوری و ملموس به هر علت و بهانه ای که باشد، می تواند چالش های عظیمی در روابط متعارف و اساسی اعضای خانواده ایجاد کند. در خانواده ای که نوجوانان به قدر کافی از حمایت های بین فردی تک تک اعضای خانواده برخوردار باشند(پدر، مادر،خواهر،برادر و....)میل به حضور مداوم و طولانی مدت در این گونه شبکه ها یا غرق شدن به مدت طولانی در بازی های آنلاین و کامپیوتری و جست و جو در وب سایت ها، کمتر اتفاق می افتد.