وقتی فرزند ما از تولد برمی گرده معمولا مادرا با سوال هایی مثل: "مهمونی خوش گذشت؟ چه کسانی اومده بودن؟ چی پوشیده بودن؟" 

فرزندشون رو نسبت به گفت و گو بی میل می کنند. 

به جای تمام این حرف ها "یک خوش اومدی" ساده می تونه زمینه گفت و گوی ما رو فراهم کنه.

برخی مادر ها فکر می کنن که اگه زیاد سوال نپرسن مادر خوبی نیستن. 

اما زمانی که دست از سوال پیچ کردن فرزندتون بردارید و با علاقه به حرف هاش گوش بدید متوجه میشید که فرزندتون خود به خود همه چیز رو برای شما تعریف می کنه.

 یکی از بازجویی های والدین که فرزند رو تحت فشار میذاره، اینه:"بهت خوش گذشت؟" 

ما از فرزندمون انتظار داریم که حتما به اون خوش گذشته باشه، در غیر این صورت باید جوابگوی والدینش هم باشه. 

کودک احساس میکنه با خوش نگذروندن، والدینش رو ناامید خواهد کرد. 

این موضوع فرزند رو ناخواسته به سمت گفت گوی غیرصادقانه می بره و باعث ایجاد فاصله بین والدین و او میشه.