عرضه اولیه صرافی(IEO) به توزیع وفروش توکنی گفته می‌شود که توسط یک صرافی ارز دیجیتال نظارت می‌شود. IEO‌ها به طور انحصاری برای کاربران صرافی در دسترس هستند، اگرچه برخی از IEO‌ها ممکن است در چندین صرافی انجام شوند. درست مانند ICO‌ها، IEO‌ها نیز به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا ارزهای دیجیتال یا توکن‌های جدید دریافت کنند و درعین حال به جمع‌آوری سرمایه برای یک پروژه جدید ارز دیجیتال کمک کنند.
 
مفهوم عرضه اولیه صرافی(IEO)

IEO یا Initial Exchange Offering تفاوت چندانی با ICO ندارد. همچنین راهی برای جمع‌آوری سرمایه برای استارت‌آپ‌ها از طریق فروش کریپتوهای جدید به مردم است. اما IEO همانطور که از نام آن پیداست، عرضه توکن یا کوین‌ و جمع‌آوری سرمایه از طریق یک صرافی ارز دیجیتال می‌باشد. بنابراین،IEO ها بر روی یک پلت‌فرم صرافی ارز دیجیتال انجام می‌شوند.

سرمایه‌گذاران توکن‌های ارائه شده را قبل از اینکه در بازار در دسترس قرار گیرند، درست مانند ICO می‌خرند. با این حال در IEO، فقط کاربران ان صرافی می‌توانند مشارکت داشته باشند.

از آنجایی که شرکتی که می‌خواهد یک IEO راه اندازی کند، از پلتفرم صرافی استفاده می‌کند، بنابراین باید درصدی از توکن‌های فروخته شده در طول IEO و یک کارمزد مشخص به دلیل لیست شدن توکن در آن را به صرافی بپردازد. بلافاصله بعد از تمام شدن IEO، توکن‌های مورد نظر در صرافی لیست می‌شوند.

همچنین از آنجایی که صرافی ارز دیجیتال صاحب بخشی از توکن‌های آن استارت‌آپ می‌شود، لذا در سود و زیان این کار شریک خواهد شد و برای تبلیغ کردن آن استارت‌آپ ترغیب می‌شود. این یک معامله برد-برد برای صرافی و همچنین برای استارت‌آپ‌ها می‌باشد.

یکی از نکات مهم در مورد IEO این است که نیاز نیست وجه لازم برای خرید عرضه اولیه را به صورت مستقیم به استارتاپ بفرستید، بلکه می‌توانید یک حساب کاربری در صرافی مورد نظر خود ایجاد کنید و از طریق ارزهایی که در کیف پول صرافی وجود دارند، برای خرید توکن‌ها اقدام کنید.

این روش جدید توجه معامله‌گران را در سراسر جهان به خود جلب کرده است و یک نوع رویکرد منحصر به فرد است که در آن صرافی‌ها به عنوان یک واسطه یا دلال بین مشارکت‌کنندگان و پروژه‌ها عمل می‌کنند.

تفاوت ICO و IEO

در مورد ICO، جمع‌آوری سرمایه در وب‌سایت صادرکننده توکن انجام می‌شود، در حالی که IEO از پلتفرم ارزدیجیتال استفاده می‌کند که فروش توکن را انجام می‌دهد.

طرف مقابل ICO توسعه‌دهنده این پروژه است، اما در IEO صرافی ارز دیجیتال است.

قرارداد هوشمند توسط شرکت یا استارت‌آپی که ICO را انجام می‌دهد، اجرا می‌شود. در مورد IEO، این صرافی ارز دیجیتال است که قرارداد هوشمند را اجرا می‌کند.

در ICOها، بودجه بازاریابی مورد نیاز شرکت‌های تامین‌کننده سرمایه به میزان قابل توجهی بالا است. برای جلب توجه سرمایه گذاران، پروژه باید هزینه زیادی را صرف کند. اما بودجه بازاریابی در عرضه اولیه صرافی نسبتاً محدود است و صرافی می‌پردازد.

هیچ بررسی قبل از ICO انجام نمی‌شود و می‌تواند توسط یک استارت‌آپ راه‌اندازی شود، اما در مورد IEO تایید صلاحیت شرکت سازنده توکن ضروری است. صرافی‌ها، شرکت‌ها را قبل از جمع‌آوری سرمایه درپلتفرم خود بررسی می‌کنند.

تفاوت دیگر این است که ICO‌ها تنها پس از تکمیل توکن‌های خود، آنها را سرمایه‌گذاری می‌کنند در حالی که در مورد IEO توکن‌ها توسط پروژه ایجاد می‌شوند و به پلت‌فرم مبادله ارسال می‌شوند و برخلاف ICO در صرافی لیست می‌شوند.

مزایا و معایب IEO

مزایا:

حذف کلاهبرداری

راحتی ارائه توکن‌ها

لیست شدن توکن در صرافی

امنیت فروش توکن

افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران

معایب:

مقررات و محدودیت های نامشخص

رعایت AML/KYC توسط همه‌ی سرمایه‌گذاران

تعداد محدود سرمایه‌گذاران

صرف هزینه برای لیست شدن

محدودیت در تعداد صرافی عرضه کننده

امکان شکست 

جمع‌بندی

IEO برای سرمایه گذاران، صرافی‌ها و توسعه‌دهندگان پروژه فرصت‌های عالی را فراهم می‌کند. IEO روش مطمئن‌تری در مقایسه با ICO می‌باشد. زیرا در این بین یک واسطه قرار گرفته‌است که به راحتی حاضر به ریسک برای از دست دادن محبوبیت خود نخواهد بود.

به همین دلیل به نظر می‌رسد که IEO پتانسیل آن را دارد که به یک روش و مدل استاندارد برای تامین مالی شرکت‌های فعال در حوزه ارزهای دیجیتال تبدیل شود.