نویسنده : تدوین و تلخیص: علیرضا عسکری

تاریخ انتظار و شکیبایی ما به آن ظلمی که در عاشورا بر ما رفته است برمی گردد. به آن تیرها که از کمان قساوت برخاست و بر گلوی مظلومیت نشست، به آن سم اسبهای کفر که بدنهای پاک را مشبک کرد. به آن جنایتی که دست و پای مردانگی را برید. از آن زمان تاکنون ما به آب حیات انتظار زنده ایم. انتظار ظهور منتقم خون حسین، علیه السلام، و همه مظلومان پهنه خاک. تاریخ استقامت ما از آن زمان هم دورتر می رود. از عاشورا می گذرد و به بعثت پیامبر اکرم، صلی الله علیه وآله، می رسد. او که در مقابل همه جهل و ظلم و کفر و شرک و عناد و فسادی که جهان آن زمان را پوشانده بود وعده می فرمود کسی خواهد آمد:

نامش نام من، کنیه اش کنیه من، لقبش، لقب من، دوازدهمین وصی من خواهد بود و جهان را از توحید و عدل و داد پر خواهد کرد.

اما تاریخ صبر و انتظار و بردباری ما را وسعتی است از هابیل تاکنون و تا برخاستن فریاد جبرئیل در زمین و آسمان و آوردن مژده ظهور امام زمان، عجل الله تعالی فرجه.

آری! در آن زمان هستی حیات خواهد یافت; عشق پر و بال خواهد گشود و در رگهای خشکیده علم، خون تازه خواهد دوید. پشت هیولای ظلم و جهل با خاک، انس جاودان خواهد گرفت. شیطان خلع سلاح خواهد شد. انسان بر مرکب رشد خواهد نشست و عروج را زمزمه خواهد کرد.

در جلد 13 کتاب بحارالانوار از پیامبر عظیم الشان اسلام حضرت محمد، صلی الله علیه وآله، اینگونه نقل گردیده است:

سوگند به خدایی که مرا به نبوت برگزیده مردم از نور رهبری او در دوران غیبتش بهره می گیرند. همانگونه که از خورشید به هنگام قرار گرفتن پشت ابرها.

اشعه نامرئی وجود مقدس امام زمان، عجل الله تعالی فرجه، به هنگامی که در پشت ابرهای غیبت نهان است، دارای آثار گوناگون و متعددی است که به برخی از آنها اشاره می شود:

1- امید بخشیدن به جامعه
در میدانهای نبرد تمام کوشش گروهی از رزمندگان فداکار این است که پرچم حق را به اهتزاز درآورند چرا که برقرار بودن پرچم حق، موجب دلگرمی سربازان و تلاش و کوشش مستمر آنان است. وجود فرمانده لشکر در مقر فرماندهی حتی اگر ساکت و خاموش باشد خون گرم و پرحرارتی را در عروق رزمندگان به حرکت درمی آورد. شیعه نیز طبق عقیده ای که به وجود امام زنده دارد هر چند او را در میان خود نمی بیند، ولی خود را تنها نمی داند.

او همواره انتظار بازگشت آن یار سفرکرده را می کشد. انتظاری سازنده و اثربخش و حرکت آفرین. اثرات روانی این طرز تفکر در زنده نگهداشتن امید در جامعه و وادار ساختن افراد به خودسازی کاملا مشهود است.

2- پاسداری از دین خدا و آئین حق
همیشه باید در میان جمع مسلمانان کسی باشد که مفاهیم فناناپذیر تعالیم اسلام را در شکل اصلی اش حفظ و برای آیندگان نگهداری کند. حفظ این آیین اصیل بوسیله یک پیشوای معصوم در سطح جهانی امکان پذیر است، خواه آشکار باشد یا پنهان. سینه امام و روح بلندش مخزن آسیب ناپذیر حفظ اسناد آیین الهی است که اصالتهای نخستین و ویژگیهای آسمانی این تعلیمات را در خود نگهداری می کند تا دلایل الهی و نشانه های روشن پروردگار باطل نگردد و به خاموشی نگراید.

3- تربیت گروه شایستگان
معنی غیبت امام این نیست که او به شکل یک روح نامریی و یا اشعه ای ناپیدا درمی آید، بلکه او از یک زندگی طبیعی برخوردار است و بطور ناشناخته در میان همین انسانها رفت و آمد دارد و دلهای بسیار آماده را برمی انگیزد و در اختیار می گیرد و بیش از پیش آماده می کند و می سازد. افراد مستعد به تفاوت میزان استعداد و شایستگی خود توفیق درک و سعادت رؤیت آن حضرت را پیدا می کنند که از جمله آنان می توان بزرگانی چون محقق اردبیلی و سید بحرالعلوم و... را نام برد.

4- نفوذ گسترده معنوی
وجود امام، علیه السلام، در پشت ابرهای غیبت نیز این اثر را دارد که از طریق اشعه نیرومند و پر دامنه شخصیت خود، دلهای آماده را در نزدیک و دور تحت تاثیر جذبه مخصوص قرار داده و به تربیت و تکامل آنها می پردازد و از آنها انسانهایی کاملتر می سازد. ما قطبهای مغناطیسی زمین را با چشم خود نمی بینیم ولی اثر آنها روی عقربه های قطب نما در دریاها راهنمای کشتیهاست. وجود امام، علیه السلام، نیز در زمان غیبت با امواج جاذبه معنوی خود افکار و جانهای زیادی را که در دور یا نزدیک قرار دارند هدایت می کند و از سرگردانی رهایی می بخشد.

5- ترسیم اهداف آفرینش
این جهان و تمام مواهب آن از دیدگاه یک فرد خداپرست که با مفاهیمی چون علم و حکمت خداوند آشناست، برای صالحان و پاکان آفریده شده است. باغبان آفرینش جهان پهناور هستی به خاطر همین گروه که در راس آن وجود مقدس امام، علیه السلام، است فیض و مواهب خود را همچنان ادامه می دهد. در حدیثی آمده است:

از برکت وجود حجت و نماینده الهی مردم روزی می برند و بخاطر هستی او آسمان و زمین برپاست.

6- نظارت بر اعمال شیعیان
طبق اعتقاد عمومی شیعه که در روایات بسیار زیادی در منابع مذهبی آمده است; امام بطور مداوم در دوران غیبت مراقب حال پیروان خویش است و طبق یک الهام الهی از وضع اعمال آنها آگاه می گردد و به تعبیر روایات همه هفته برنامه اعمال آنهابه نظر او می رسد و از چگونگی رفتار و کردار و گفتار آنها آگاه می گردد.

منابع:

1. شجاعی، سیدمهدی، خدا کند تو بیایی، ص 102 - 103.

2. حکیمی، محمدرضا، خورشید مغرب، ص 25.

منبع : مجله  موعود جوان  فروردین و اردیبهشت 1380، شماره 15