هدف اصلی کتاب فارسی عمومی، ضمن آگاه کردن دانشجویان رشته‌های دیگر با گونه‌های متنوع و جذاب نظم و نثر کلاسیک و جدید؛ نشان دادن کارکرد ادبیّات در عرصه‌های متفاوت باستانی، حماسی، عرفانی، تعلیمی، غنایی، جامعه‌شناختی و ادبیات پایداری است.

یکی از افتخارات بزرگ ما ایرانیان این است که زبان فارسی به عنوان سندی بسیار قوی و عالم‌گیر برای حفظ هویّت ملی و اخیراً زبان دوم عالم اسلام، برجستگی و کمال خود را در سطح جهان به منصّه ظهور رسانده است. کارکردهای متفاوت متون ادبی و اقبال گستردۀ بسیاری از ملیّت‌های غیر ایرانی، انگیزه‌های ما را در جهت فراهم آوردن این مجموعه نیرو می‌بخشد. فردوسی، مولوی، سعدی و حافظ در اوج قلّه‌های حماسه‌سرایی، سروده‌های عرفانی، ادبیات تعلیمی و غزل‌سرایی بر عمق و غنای ادبیات کلاسیک ایران افزوده‌اند. هرچند که شاعران دیگر نیز در این ماجرا بی‌نصیب نیستند.

شاید اولین پرسش خوانندگان این باشد که چرا به انواع ادبی پرداختیم؟ در پاسخ باید بگوییم که نویسندگان کتاب‌های فارسی عمومی، معیارهای متفاوتی را برای تقسیم‌بندی مباحث کتاب خود برگزیده اند. عدّه‌ای بر مبنای سبک‌های ادبی، جمعی بر اساس قالب‌های شعری و گروهی نیز تقسیم‌بندی موضوعی بدون توجه به قالب یا نوع را مبنای جمع‌آوری مطالب قرار داده‌اند. ما در کتاب فارسی عمومی بر آن شدیم تا از یک سو بر اساس انواع ادبی مشهور و برجسته، به ترتیب زمانی به گزینش مطالب دست یابیم و از سوی دیگر نسبت به نگرش‌های جدیدی که در عرصۀ ادبیات به عنوان مطالعات تطبیقی یا میان رشته‌ای ظهور کرده‌اند، غفلت نورزیم.

در بخشی از کتاب فارسی عمومی می‌خوانیم:

در یک منظومه حماسی، شاعر هیچگاه عواطف شخصی خویش را در اصل داستان وارد نمی‌کند و آن را به پیروی از امیال خویش تغییر نمی‌‍دهد و به شکلی تازه چنان که خود بپسندد یا معاصران او بخواهند در نمی‌آورد و در سرگذشت و یا شرح قهرمانی‌های پهلوانی و کسانی که توصیف می‌کند، هرگز دخالتی نمی‌ورزد و به نام خود و آروزی خویش در باب او داوری نمی‌کند.

فهرست مطالب
نیایش
پیشگفتار
مقدمه
1- ادبیات باستانی
2- ادبیات حماسی
3- ادبیات غنایی
4- ادبیات تعلیمی
5- ادبیات عرفانی
6- ادبیات جامعه شناختی
7- ادبیات معاصر
8- ادبیات پایداری
9- نقد ادبی
10- آیین نگارش
کتابنامه