کتاب شاید شبیه نیایش نوشته‌ی علی میرمیرانی، به بررسی و تفسیر سی نام نیکوی خداوند (اسماء حسنی) همراه با معانی آن‌ها پرداخته است.

همه‌ی ما خدا را صدا زده‌‌ایم، به زمزمه یا در همهمه او را خوانده‌‌ایم. گاهی آدمی می‌نشیند و همه‌ی ایمانی که دارد یا دوست دارد داشته باشد را می‌نویسد، تصویر می‌کند، نقش می‌زند، حک می‌کند و... در این کتاب سعی شده خودنمایی کم‌تر باشد و وجود آدمی پیش حضور خداوند، لااقل به اندازه چند سطر یا چند صفحه کمرنگ شود.

تمام اسامی خداوند معجره است. باور معنای هر کدام از آن‌ها اگر در زندگی‌هایمان شکل و رنگ عمل داشته باشد، به معجزه‌ای شگرف و شگفت می‌انجامد. در تمامی این ندانستن‌ها و نتوانستن‌ها تا چشم و دلمان آماده دیدن و لمس اعجاز نباشد، هیچ واقعه روشنی را حتی، احساس نمی‌کنیم.

خداوند به ما گفته او را به نام‌هایش نیکویش صدا بزنیم، این‌ نام‌ها شاید صدا زدن‌های آدمیست در میانه رفتن و ماندن، توانایی و عجز، اطاعت و طغیان، تسلیم و سرکشی و... این کتاب مجموعه‌ای از سی نام الهی است که با زبانی شیوا معنی شده‌اند.

در بخشی از کتاب شاید شبیه نیایش می‌خوانیم:

غفار یعنی بسیار آمرزنده و خداوندا ما را به حق و حرمت گرمای خیس اشک بندگان خوبت بیامرز.

یا غفار، ما را به حق زخم نیایش‌های مردان حق که عزاداران همیشگی حقیقت‌های گلو بریده‌اند، بیامرز، تو آمرزنده‌ای، ما را که گاه، نفس‌هایمان نیز بهانه‌ای است برای خطا، برای دوری از آمرزش بی‌کران تو، و خنک آنکه تو، باز، آمرزنده‌ای یا غفار.

کوله‌بار غفلت بر شانه‌های معصیت‌مان است و چه انبوه عریان است گناهان‌مان و باز اگر روی آمدن به سوی تو داریم، به خاطر تسلای نام توست که غفاری و چونان تویی بزرگ، گمان ندارم که همچون منی کوچک را از درگاه غفاریت خویشی براند.

یا غفار، بیامرز ما را نه با نظر به سیاهۀ سپید نماندۀ احوال و کردارمان که به حرمت خیس اشک بندگان خوبت و به... غفاریت خودت!

فهرست مطالب
مقدمه
رحمن
رحیم
رئوف
فتّاح
مصّور
رزّاق
نور
سلام
لطیف
حفیظ
سمیع
تّواب
واجد
بصیر
علی
واحد
ولی
مومن
خالق
جمیل
باسط
معّز
مقسط
غفّار
ودود
کفیل
ماجد
جلیل
علیم
وهاب