بشر آن هنگام که تصمیم به نوشتن گرفت، پیشرفت‌هایش نیز شتاب دار شد. در واقع با سرعت نوشتن، توسعه نیز سریع تر شد. زمانی که تنها ملزومات نوشتن کاتبان و نویسندگان لیقه، دوات و قلم نی بود، بشر هیچ گاه تصور نمی کرد که روزی بتواند برای نوشتن از لوازم دیگری استفاده کند. بعدها مداد و خودکار اختراع و نوشتن از کاری پرمشقت به عملی آسان بدل شد. همه اینها تا روزی بود که کریستوفر لتم شولز تصمیم گرفت در ادامه روند ماشینی‌شدن همه امور زندگی در سده ١٩ میلادی، عمل نوشتن را نیز به زیر یوغ ماشین دربیاورد، پس ماشین تحریر را اختراع کرد. اختراع ماشین تحریر یا همان ماشین تایپ اقدامی خیره‌کننده برای سرعت بخشیدن به کار نشر بود. چندین مخترع و دانشمند در این خصوص تلاش کردند تا اینکه سرانجام کریستوفر لتم شولز ماشین تایپی مدرن و کارآمد را در ١٨٦٨ میلادی اختراع کرد. شولز همچنین مبدع صفحه کلید QWERTY نیز هست که همچنان به صورت وسیع مورد استفاده قرار می‌گیرد. مطالعه کتاب، روزنامه و بسیاری دیگر از نوشته‌ها، ابتدا نیازمند تحریر آن است. دستگاه تحریر او را به اصطلاح، ماشین تایپ صفحه کلید QWERTY می‌نامند.

زندگینامه لتم شولز

کریستوفر لتم شولز مخترع آمریکایی در ۱۸۱۵ میلادی در پنسیلوانیا چشم به جهان گشود. او کودکی خود را در آنجا سپری کرد و از همان دوران در چاپخانه ای مشغول به کار شد. علاقه و پشتکار شولز سبب شد تا کار در چاپخانه را برای آینده خود مناسب ببیند و اینچنین بعد از مدتی به چاپ روزنامه پرداخت و وارد دنیای سیاست و کارهای سیاسی شد. شولز در فاصله سال های ۱۸۴۸ تا ۱۸۴۹ میلادی به عنوان دمکرات عضو سنای ایالت ویسکانسین منتخب شد. او شانس خود را برای بار دوم در  ۱۸۵۲ میلادی برای ورود به سنا امتحان کرد و اینبار عضویت حزب خاک آزاد را برعهده گرفت. البته ناگفته نماند که این حزب عمر کوتاهی داشت و در عرصه سیاست آمریکا دوام نیاورد. کریستوفر شولز در فاصله سال‌های ۱۸۵۶ تا ۱۸۵۷ میلادی به‌عنوان عضوی از حزب جمهوریخواه بار دیگر به سنای ایالت ویسکانسین راه پیدا کرد. او در این مدت روزنامه‌اش را نیز اداره می‌کرد و مطالب مهمی را در آن به‌چاپ می‌رساند.

اختراع ماشین تایپ، بزرگترین تصمیم شولز

کریستوفر لتم شولز به‌همراه کارلوس گلیدن و ساموئل سول که از همکارانش بودند، ماشین تحریری را در ۱۸۶۷ میلادی اختراع و پس از ثبت اختراع و دریافت پروانه تولید، شروع به تولید آن کردند. شولز نخستین ماشین تحریر تجاری خود را با نام رمینگتون مدل۱ در ۱۸۷۳  میلادی به بازار فرستاد اما ماجرای اختراع ماشین تایپ از اینجا شروع شد که شولز به میلواکی رفت و سردبیر یک روزنامه شد. پس از اعتصاب حروفچین‌ها در چاپخانه‌اش، او به فکر ساخت وسیله‌ای برای حروفچینی افتاد. این ایده، خیلی سریع به یکی از موفقیت‌های تاریخی تبدیل شد. البته شولز از مسیری متفاوت به اختراع ماشین تحریر رسید. هدف اولیه، ساخت یک ماشین برای شماره‌گذاری صفحات یک کتاب، بلیت و... بود. شولز کار در این زمینه را در فروشگاه دستگاه‌های چاپ در کنار ساموئل دبلیو سول آغاز کرد و آنها در نوامبر۱۸۶۶ میلادی یک دستگاه شماره‌گذاری را به‌ثبت رساندند. در ۱۸۶۷میلادی، شولز و سول ماشین‌شان را به کارلوس گلیدن که یک وکیل بود، نشان دادند. گلیدن غیر از وکالت، یک مخترع آماتور نیز بود و روی یک گاوآهن مکانیکی کار می‌کرد. او پس از دیدن این دستگاه به سول و شولز گفت که این دستگاه که عدد می‌زند، چرا نتواند حروف نیز تولید کند؟ پس از این حرف الهام‌بخش، شولز مطلبی را در یک مجله علمی درباره دستگاه پتروتایپ که به‌وسیله جان پرات اختراع شده بود، خواند و دریافت که این ماشین، بسیار پیچیده است. بنابراین به‌دنبال ساخت ماشین خودش رفت؛ ماشینی که نامش را از روی تیتر مقاله‌ای که خوانده بود، استخراج کرد: ماشین تایپ.

پیانوی ادبی نخستین اصطلاح ماشین تایپ

مجله علمی آمریکایی‌ها از عبارت پیانوی ادبی برای این ماشین تایپ استفاده کرد. این نخستین مدلی بود که صفحه کلید داشت و به‌معنای واقعی کلمه به یک پیانو شباهت داشت. سطح نخست از عاج و سطح دوم از آبنوس و در ساخت بقیه نیز از چوب استفاده می شد. شولز و همکارانش برای توسعه کار خود نیاز به حمایت مالی داشتند، از این رو به افراد دیگر نامه نوشتند و سرانجام یکی از تاجران پنسیلوانیا به نام جیمز دنسور آنها را مورد حمایت قرار داد. البته او خواهان سهمی در اختراع شولز شد و از موافقت شولز و همکارانش برخوردار شد و آنها یک چهارم از اختراع خود را به نام جیمز دنسور کردند. اینگونه شد که تیم شولز موفق به تولید ۵۰ دستگاه ماشین تایپ شدند. البته این مقدار آنها را راضی نمی‌کرد و برای تولید بیشتر نیاز به همکاری شرکای بزرگی داشتند. شرکت رمینگتون از آنان خواست که سهم دیگران را بخرد و تولید ماشین های تحریر را به انبوه برساند. پس از آن و با پیشرفت فن‌آوری، ماشین‌های تحریر به کیبوردها تغییر شکل یافتند. دهه ۳۰ میلادی بود که ماشین‌های تایپ از راه دور با ترکیب فن‌آوری ماشین‌های تحریر با تلگراف پا به عرصه وجود گذاشتند. سیستم‌های پانچ هم با پیوستن به ماشین‌های تحریر موجب به وجود آمدن پانچ‌های کلیدی شدند. همین پانچ‌های کلیدی در واقع پایه ماشین‌های افزایشگر اولیه بودند. نخستین کیبوردهای رایانه ای در واقع با استفاده از فن‌آوری کارت پانچ‌ها و تایپ از راه دور ایجاد شدند. در ۱۹۴۶ میلادی، شرکت انیاک کامپیوتر از یک کارت پانچ خوان به عنوان وسیله ورودی و خروجی استفاده کرد. در ۱۹۴۸ میلادی انیاک کامپیوتر از یک ماشین تحریری که به صورت الکترومکانیک کنترل می‌شد، برای خروجی داده‌ها به نوار مغناطیسی و به صورت چاپ شده بهره برد. پس از آن و با ظهور ماشین‌های تحریر برقی، پیوند میان رایانه و صفحات کلید برقرار شد اما در ۱۹۶۴میلادی، بل لابراتوآر و جنرال الکتریک با همکاری یکدیگر سیستمی را ایجاد کردند که مالتیکس نام داشت. مالتیکس یک سیستم چند کاربره و اشتراک زمانی بود که موجب ایجاد یک رابط کاربری جدید با نام video display terminal می‌شد. VDT ترکیبی از فن‌آوری لامپ پرتوی کاتدی بود که در تلویزیون‌ها و ماشین‌های تحریر برقی استفاده می‌شد. آن موقع بود که کاربران رایانه توانستند هر چه را که تایپ می‌کنند، روی صفحه نمایش ببینند. نخستین کیبوردهای رایانه ای برپایه ماشین‌های تایپ از راه دور و پانچ‌های کلیدی ساخته شدند. با وجود فن‌آوری VDT و کیبوردهای برقی، کلیدهای صفحه کلید توانستند پالس‌های الکتریکی را مستقیم به رایانه بفرستند. اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ بود که تمام رایانه ها از کیبوردهای برقی و VDT استفاده کردند. البته می‌توان داشتن کیبوردهای کنونی را مدیون مخترع ماشین تحریر یعنی کریستوفر لتم شولز دانست. او در واقع نخستین فردی بود که طرح کیوورتی را اختراع کرد.

پیشینه ماشین تایپ

نخستین بار هنری میل آنگونه که در تاریخ آمده در ۱۷۱۴ میلادی دستگاه تحریری اختراع کرد که نمونه‌ای از آن موجود نیست. روش دست‌ساز مهر کردن و ثبت حروف از جمله اختراع میل است. جزئیات ماشین میل در تاریخ موجود نیست. نکته جالب‌توجه اینجاست که تمامی طرح‌هایی که او برای این ماشین تایپ ابتدایی کشیده بود، نیز مفقود شده‌ است و در دسترس قرار ندارد. در ۱۸۰۸ میلادی، یک مخترع ایتالیایی به نام پلگرینو توری دستگاهی ساخت که به دوست نابینایش اجازه می‌داد، یادداشت‌هایش را تایپ کند. تعداد کمی از حروف نوشته شده به وسیله این ماشین به جا مانده است اما درباره خود ماشین و چگونگی کار با آن اطلاعاتی وجود ندارد. در ۱۸۲۹ میلادی ویلیام بارت از دیترویت، تایپوگراف را ابداع کرد، ماشینی که روی صفحه نشانگر قرار داشت. در این روش کاربر قادر بود، نوار انتخابی را بچرخاند تا روی حرف دلخواه قرار گیرد، سپس دکمه‌ای که آن حرف را چاپ می‌کرد، فشار می‌داد. این ماشین تا حدی به ماشین‌های نوظهور امروزی شباهت داشت.  در ۱۸۶۵ میلادی راسموس مالینگ هنسن دانمارکی، اسکریوکوگل را اختراع کرد؛ دستگاهی زیبا که به طرز بسیار هوشمندانه‌ای مهندسی و ساخته شده بود. ماشین هنسن در کشورهای اسکاندیناوی محبوب بود و از ماشین تایپ شولز بهتر بود اما پس از مدتی به دلیل محبوبیت و رواج ماشین‌ها و دستگاه‌های تایپ شرکت رمینگتن در آمریکا و در سراسر جهان، محبوبیت خود را از دست داد.

سرانجام شولز

کریستوفر لتم شولز مخترع بزرگ ماشین تایپ سرانجام در ۱۷ فوریه ۱۸۹۰ میلادی در ۷۱ سالگی چشم از جهان فروبست.