تربیت از نگاهی دیگر: ویژه ی آن هایی که قلبشان برای تعلیم و تربیت صحیح کودکان کشورمان می تپد.

جامعه ی کنونی ما بیش از هر زمان دیگری نیازمند دگرگونی در روش های تعلیم و تربیت، به منظور پرورش نسلی سازنده،آزاده و خداجوست.

تربیت صحیح یعنی محو آن چه را که به غلط انجام میدهیم و احیای آن چه که به درستی باید انجام گیرد، تربیت صحیح یعنی وقوف به این واقعیت تلخ که در حال حاظر آن چه به نام آموزش صورت گیرد، یک سلسله محفوظات بی حاصل است تا معلومات ماندگار.

ما باید به این نکته برسیم که با گفتن،تربیت صورت نمیگیرد،با نصیحت رفتار تغییر نمی کند. با اطلاع رسانی و تزریق اندیشه،معرفت حاصل نمی شود. با تشویق، شوق ایجاد نمی گردد. با تنبیه، تنبیه صور نمی گیرد. با یاد دادن، یادگیری درونی نمیشو. با فهماندن،فهمیدن به وجود نمای آید و با دینی کردن، دینی شدن صورت نمیگیرد.

در تعلیم و تربیت صحیح، بچه های ما یاد بگیرند که بدانند، یاد بگیرند که زندگی کنند و یاد بگیرند که با هم زندگی کنند، آیا در حال حاظر دستگاه تعلیم و تربیت، بچه های ما را به سوی این اهداف بزرگ سوق می دهد؟