بر این اساس، تربیت دینی برای طفل امری ضروری و حیاتی است. در تربیت دینی هدف، ایجاد رابطه بین کودک و خدا، وصل تمام رشته های حیاتی فرد به خدا در جهت به بند کشیدن تمایلات حیوانی و انجام هر عملی برای خدا می باشد. خلاصه آن که در تربیت بدنی دینی، غرض آن است

بازی، شیوه ای است که تأثیرات مثبت و گوناگونی را بر روحیه کودک به جای می گذارد، خلاقیت او را شکوفا و عواطف کودکانه او را از محبت سیراب می سازد. بازی کودکانه مادر با فرزندان رشد جسمی و فکری کودک را سرعت می بخشد و احساسات پاک مادری را به او منتقل می کند

از آن جا که یکی از مبانی تربیت اسلامی کرامت انسانی است و کرامت یعنی والایی و برتری ویژه انسان که از عنصر روحانی و فطرت خداجور و فضیلت خواه بشر مایه می گیرد، از این رو مناسب است که به این گفتار و سخن کلیدی و راهبردی حضرت علی(ع) توجه داشته باشیم که فرم

روح انسان به گونه ای ساخته و پرداخته شده که نیاز به محبت و عطوفت، یکی از اساسی ترین نیازهای روحی او محسوب می شود؛ بدین جهت کودکان محروم از این نیاز فطری، دچار کمبودها و مشکلات روانی و گاه نواقص جسمی خواهند شد.

انسان به دلیل محدود بودن به ماده و عدم آگاهی از مسایل ماورای ماده در جهان، دچار ناراحتی ها و گرفتاری هایی می شود که گاه زندگی را برای او ناگوار، خسته کننده و حتی آزاردهنده می کند. راه جلوگیری از این وضعیت، کسب اطلاعات بیشتر است و البته مهمتر از آن دل

اینک با گذشت قرن ها از فرزندداری فاطمه (س) این پرسش مطرح است که وی چگونه و با چه روش هایی از عهدۀ این وظیفۀ سنگین، آن هم در آن شرایط و با مسئولیت ها و مشاغل مهم دیگر بر آمد؟ قبل از تبیین شیوه های تربیتی حضرت زهرا (س) لازم است اشاره ای به دیدگاه های آ