یکی از ویژگی‌های شخصیت علمی علامه‌حسن‌زاده، احترامی بود که وی برای عالمان و اندیشمندان قایل بود. من علامه حسن‌زاده را خواجه‌نصیرالدین‌طوسی زمان می‌دانم. خود ایشان هم نسبت به خواجه‌نصیرالدین‌طوسی اراد

 نوشتن از حکیم الهی و ذوالفنون، علامه حسن زاده آملی، کاری است سهل و ممتنع، سهل است، چون آنقدر روح این شخصیت عظیم است که در هر موضوعی  اخلاقی، علمی، عرفانی و ... بخواهی بنویسی، هزاران سوژه بکر و خواندنی از ایشان می توان یافت و نوشت.

با ارتحال آیت‌الله «حسن حسن زاده آملی»، جامعه از چهره‌ای علمی که از او با عنوان «علامه» یاد می‌شد، محروم شد و گویا به پایان دوران حضور علامه‌ها نزدیک می‌شویم.