سرمایه‌ اجتماعی اگر مانعی در مسیر عدالت باشد و تبدیل به حلقه‌ بسته‌ای از متنفّذین و صاحبان قدرت و سرمایه شود که منابع جامعه را جذب و بین خود تقسیم کنند، قابل پذیرش نخواهد بود.

در سال‌های اخیراقتصاد ایران و تولید ناخالص داخلی آن به عنوان مجموع محصول و خدمت تولید شده درکشور؛ به‌دلیل تحریم و شیوع کرونا تحت تأثیر قرارگرفته و محدود شده است، با این حال تولید ناخالص داخلی کشور در سال گذشته به بیش از ۱۳۸۸ هزار میلیارد تو

ایران چگونه می‌تواند امنیت اقتصادی به دست بیاورد؟ این سؤالی است که بارها و بارها درباره آن بحث شده است اما همچنان بر اقتصاد ایران حاکم نیست. 

کشف و احصای ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل اقتصادی در داخل و خارج از کشور و هدایت آنها در مسیر منافع ملی کشور، دغدغه مهمی است که هر دولتی باید آن را مدنظر قرار دهد. دولت سیزدهم نیز از چنین قاعده‌ای مستثنی نیست.