میانه روی فضلیتی است که مانع افراط و تفریط در امور می‌شود و ما را از تنفر و تکبر پیامدهای نامطلوب ناشی از خوشی‌های ناپایدار و بی‌ثباتی‌های هیجانی محافظت می‌کند.

 امیرمومنان هرگز کاری نکردند که راه صراحت و صداقت بسته شود، چون چاپلوسی، ریا کاری و دروغ گویی جوامع را فاسد و از ریشه به نابودی می‌کشاند. امیرمؤمنان حتی در صورت احتمال از دست دادن حکومت، خلاف اخلاق رفتار نکردند.