مولانا غزالی مشهدی از شاعران عارف پیشه و نامدار سده دهم هجری به شمار می‌رفت که برخلاف شاعران معاصر خود، سبک پیچیده هندی را شیوه کار خود نساخته و از زبانی بسیار ساده و روان در شعر سود جسته که از این جهت قابل اعتنا است.