تقریبا ساعت ۲:۳۰ دقیقه‌ی صبح، اتاق کنفرانسِ محوطه‌ی دانشگاه غرق در تاریکی و سرما. نشسته بودم، دست‌هایم را گره کرده و چشمانم را به زمین دوخته بودم و بهترین دوستم که تا دقایقی دیگر به دوست سابقم بدل می‌شد، فریاد می‌کشید. او آزر