نویسنده : مهدی خوئیمیلاد نورآسمانِ احساس در بهاری ترین فصلش، سینه گرم زمین را از خنکای وجودش آبیاری کرد و شکوفا شدن گلی را که شمیم روح انگیزش به جان های خسته، شادابی می بخشید نوید داد. کوثری که آفرینش، حیات خویش را از او می جست و جهان، هستی خود را وا