تمنای یادگیری

تمنای یادگیری

آموزش های مدرسه ای به آدمی می آموزند که خود را در مواجه با پیامدهای احساس نادانی حفظ کند و کمتر از واژه«نمی دانم» بهره بگیرد؛در صورتی که انسان درزندگی اجتماعی به مهارت های روبه رو شدن با تهدیدهای ناشی از چالش و سوال نیازمند است.

آموزش های مدرسه ای به آدمی می آموزند که خود را در مواجه با پیامدهای احساس نادانی حفظ کند و کمتر از واژه«نمی دانم» بهره بگیرد؛در صورتی که انسان درزندگی اجتماعی به مهارت های روبه رو شدن با تهدیدهای ناشی از چالش و سوال نیازمند است.کریس آرگریس این وضعیت را«عجز جاافتاده یا نهادینه شده»در انسان توصیف می کند و معتقد است که انسان هایی با این ویژگی به طرز شگفت انگیزی در دور نگه داشتن خود از فرصت های یادگیری ورزیده اند.

 
ناتوانی در یادگیری یا امتناع از یادگیری از دیرباز و برای دوره های طولانی گربیان آدمی را گرفته است و آموزش های رسمی نیز معمولا در تغییر این وضع ناکام بوده اند.درس پژوهی تا حدود زیادی می تواند به موسسات آموزشی کمک کند تا خود را متحول سازند و به کارگزاران آموزشی یاری رساند تا بر احساس ناتوانی سازماندهی تغییر یا امتناع از یادگیری،ترس از دانستن و فرار از آگاهی فائق آیند.به عقیده پیتر سنگه،آگاهی از این واقعیت های ذهنی یا عینی شرط لازم برای آغاز یادگیری و آموختن از خود و دیگران و لاجرم توانمندسازی عوامل پیش برنده تغییر است.چنین شناختی موجب می شود انسان خود را از حصار ذهنیت های مخرب آزاد کند و به روشنی دریابد که کنجکاوی،برانگیختگی و تحربه گرایی جزء قابلیت های ذاتی آدمی هستند.انسان در فرآیند یادگیری زاینده،به تدریج تمرین می کند تا مسائل را از جوانب مختلف بررسی نماید و آن ها را به صورت یکپارچه ببیند.در این شرایط،از روش تحلیل مسائل زندگی فقط از دریچه باورهای خود و یافتن پاسخ آن ها فاصله می گیرد،احساس نیاز به آموختن از دیگران را در خود تقویت می کند و به آزمون تجربه های خود و دیگران می پردازد.سرانجام به تدریج به احساس اعتماد و پشتگرمی عمیقی در ارتباط با آنچه با رویکردی جدید و بر اساس باورهای نوین انجام می دهد دست می یابد.در چنین شرایطی است که ما می توانیم قابلیت ها،حدود اختیارات و آزادی عمل خود را در ساختن آینده مشاهده کنیم و آن را به صورت باور مشترک و همگانی درآوریم.
این خودپسندی یا غرور کاذب نیست؛واقعیتی است که در آگاهی،تفکر سیستمی،بازبینی الگوهای ذهنی،بازاندیشی عمل،هماهنگی،شناخت و مهار دودلی های طبیعی زندگی،گذر از بسندگی و قبول نیاز به آموختن از خود و دیگران رشد می کند.در این صورت،فکر باز،نوگرایی،قبول مسئولیت های اجتماعی دانستن،هوشمندی همه جانبه و یادگیری سازمانی ترویج می شود.
 
برگرفته از کتاب درس پژوهی ایده ای جهانی برای بهسازی آموزش و غنی سازی یادگیری-محمدرضاسرکارآرانی-نشر مرآت-چاپ پنجم ویراست دوم

مطالب مرتبط

تگ‌ها

مطالب پربیننده

پربیننده
آخرین مطالب

عضویت در خبرنامه