کتاب رئالیسم جادویی نوشته‌ی مگی آن باورز، مروری کلی بر گستره‌ی جغرافیایی و فرهنگی این ژانر و گونه‌های گوناگون آن از نظر منتقدان است.

اصطلاح رئالیسم جادویی یا رئالیسم شگفت‌انگیز از دهه‌ی هشتاد میلادی به این‌ سو سبکی باب روز و در‌ عین‌حال مایه‌ی استهزاء بوده است. این سبک خاص روایت، راهی برای طرح رویکردهای دیگر به واقعیت پیش رو می‌ گذارد که با رویکرد رایج در فلسفه‌ی غرب متفاوت‌‌اند و در بسیاری از آثار پسا استعماری و در آثار غیر غربی داستانی معاصر نویسندگان مشهوری همچون گابریل گارسیا مارکز نمود یافته‌‌اند.

این کتاب با هدف راهنمایی برای شناخت نظریات متفاوت درباره‌ی رئالیسم جادویی (Magic Realism) و تشریح ارتباط آن‌ها با یکدیگر نوشته شده است و نه برای ارائه‌ی تعریفی محدود از این ژانر. این کتاب روش‌هایی پیش رو می‌نهد که با توجه به آن‌ها این ژانر می‌تواند عنوانی بسیار مناسب باشد برای آثاری که در بافتاری غیر یکپارچه و بین‌ فرهنگی در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست‌و‌یکم تولید شده‌‌اند.

مگی آن باورز (Maggie Ann Bowers)، در این کتاب میدان مینی را نشان می‌دهد که اصطلاح رئالیسم جادو(یی) را با تمام کاربردهایش در زمینه‌های ادبیات، هنر، سینما و تلویزیون احاطه کرده است. کتاب حاضر تاریخ این اصطلاح را از ۱۹۲۰ تا کنون پی می‌گیرد: از منتقدان آلمانی اوایل قرن بیستم تا نقد ادبی جهانی و معاصر امروز. هدف این اثر فراهم آوردن معیاری برای شناخت سرچشمه‌ها و کاربردهای گوناگون این اصطلاح است و راهی پیش روی خوانندگان می‌‌نهد تا علل نهفته در پس واکنش‌های متفاوت در مقابل این کاربردها را درک کنند.

در بخشی از کتاب رئالیسم جادویی می‌‌خوانیم:

تحلیل فیلم‌هایی که رمان‌های رئالیسم جادویی را از صفحه‌ی کاغذ به پرده‌ی سینما منتقل می‌کنند نشان می‌دهد که چگونه عناصر بصری بر روایت رئالیسم جادویی اثر می‌گذارند. اقتباس‌های سینمایی موفقی همچون اقتباس آلفونسو آروئا از داستان مثل آب برای شکلات لورا اسکوئیول به سال 1992 نیز هستند که ارزش ملاحظه و بررسی را دارند. این اقتباس رویدادهای جادویی کلیدی رمان را که درپی انتقال عواطف از طریق غذا رخ می‌دهد حفظ می‌کند. عروسی پدرو با خواهر تیتا در حالی پایان می‌گیرد که میهمانان با تهوع حاصل از اندوه تیتا هنگام پخت کیک عروسی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. انتقال عشق تیتا به پدرو از طریق خوراک کبک و گلبرگ‌های گل ‌سرخ باعث می‌شود که خواهرش گرترود به‌ همراه سربازی که اتفاقی از آن‌جا می‌گذرد بگریزد و این نتیجه‌ی لبریز شدن وی از عشق است. آن بخش داستان که گرترود در حمام از گرمای درونی عشق واقعاً می‌سوزد در فیلم به‌ آسانی تصویر شده است. عشق رو به‌ افزایش گرترود در فیلم با بخار و شعله‌ای تصویر شده است که هنگام حمام گرفتن او از زمین برمی‌خیزد. گرچه مشاهده‌ی آشکارای رویدادها روی پرده بیشتر و بیشتر حس واقعیت را در مخاطبان فیلم تقویت می‌کند، در نتیجه‌ی نورپردازی خاصی که کارگردان اختیار می‌کند، از حس واقع‌گرایی فیلم کاسته می‌شود. تقریباً تمام فیلم با نوری طلایی‌ رنگ و سایه‌ی عمیق متضاد با آن فیلم‌برداری شده است. این امر فضایی رمانتیک به‌ وجود می‌آورد و موجب کم‌رنگ شدن حس واقعیت معمول می‌شود که از ایده‌ی شفافیت نور در نقاشی رئالیسم جادویی، که فرانتس رُه طرح می‌کند، به دور است. در نهایت این فیلمی عاشقانه است که با نمای نزدیک ساخته شده و واکنش‌های احساسی در مقابل رویدادها در چهره‌ی شخصیت‌ها توجه بیننده را به خود جلب می‌کند. با این‌ که فیلم رئالیسم موجود در رمان را تقلیل نمی‌دهد، توجه بیننده را از وحشت تجاوز و قتل زن سرایدار به‌ دست زندانیان منحرف می‌کند. برخلاف فیلم‌هایی که جیمسون بدان‌ها اشاره می‌کند، خشونت در این فیلم خارج از پرده اتفاق می‌افتد. به‌ علاوه، فیلم داستان جنگ‌های داخلی را نیز در برمی‌گیرد اما نه برای نشان دادن تضاد میان واقعیت خشونت و زندگی روزمره‌ی زنان در خانه، بلکه به‌ مثابه‌ی نوعی آرامش کُمیک در داستان. سربازی به نام تراوینیو نقش فردی ابله را در فیلم ایفا می‌کند که از زنی که دوست می‌دارد جدا می‌ افتد. در کتاب، این سرباز، اگرچه نزد زنان خدمتکار محبوب است، قاتلی خونخوار نیز هست.

فهرست مطالب
سخنی با خوانندگان
سرآغاز
پیش گفتار
فصل اول: خاستگاه های رئالیسم جادو(یی)
فصل دوم: نقاط تمایز اصطلاحات
فصل سوم: مواضع رئالیسم جادو(یی) در جهان
فصل چهارم: رئالیسم جادویی شورشگر
فصل پنجم: گونه های میان فرهنگی رئالیسم جادویی
فصل ششم: رئالیسم جادو(یی) و دیگر تولیدات فرهنگی
فصل هفتم: آینده‌ ی رئالیسم جادویی